24grammata.com- ιστορία του αυτοκινήτου
Οι ρίζες του Quattro : Η στιγμή του ILTIS
H ιστορία του συστήματος μετάδοσης που χρησιμοποιείται εδώ και 25 χρόνια στα αυτοκίνητα της Audi είναι έχει τις ρίζες τις σε ένα όχημα που δοκιμάστηκε σε αρκετά απαιτητικές συνθήκες.
Το 1977, σε ένα Φινλανδικό χωριό, το Munio, το οποίο βρίσκεται 150 χιλιόμετρα από τον Αρκτικό Κύκλο, μία ομάδα Μηχανικών της Audi δοκίμαζε το Iltis (Ιλτις), ένα όχημα που εξέλιξε από κοινού με την Volkswagen. Το όχημα αυτό προοριζόταν αρχικά για στρατιωτικούς σκοπούς, για να αντικαταστήσει το ιδιαίτερα επιτυχημένο και γνωστό Kubelwagen. Για την ιστορία το Iltis αργότερα παρήχθη και σε πολιτική έκδοση και μάλιστα το 1981 πήρε μέρος και στον αγώνα Paris-Dakar. Ένα μέλος της ομάδας των μηχανικών, ο Jorg Bensinger, υπεύθυνος του τομέα κατασκευής και σχεδίασης οδήγησε το Iltis σε ακραίες συνθήκες και εντυπωσιάστηκε από της δυνατότητες του αυτοκινήτου στον πάγο και το χιόνι. Έτσι, σκέφτηκε την πιθανότητα χρησιμοποίησης του συστήματος τετρακίνησης σε αυτοκίνητα παραγωγής προκειμένου να αυξηθεί ο συντελεστής ενεργητικής ασφάλειας τους κατά την κίνηση σε δρόμους αλλά και σε χιονοσκεπείς περιοχές χωρίς να απαιτούνται αντιολισθητικές αλυσίδες.
Εκείνη την εποχή, Τεχνικός υπεύθυνος του τμήματος εξέλιξης ήταν ο Ferdinand Piech, ο οποίος εμπιστεύτηκε την ιδέα του Bensinger. Έτσι δημιουργήθηκε μία ομάδα δώδεκα ατόμων που θα αναλάμβανε να φέρει εις πέρας την ιδέα του Besinger. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα αξιόπιστο σύστημα τετρακίνησης συνδυάζοντας τα πλεονεκτήματα με το χαμηλό κόστος. Μετά από έξι μήνες το πρώτο πρωτότυπο ήταν έτοιμο. Έφερε τον κωδικό Α1 και το όνομα του project ήταν EA262 και ουσιαστικά ήταν η απαρχή του επαναστατικού συστήματος Quattro.
Η στιγμή του Turrach
Το project του Jorg Bensinger έγινε επίσημο μεταξύ των κύκλων της εταιρείας και ξεκίνησαν με αυτόν τον τρόπο οι επίσημες δοκιμές. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένα καλά φυλασσόμενο μυστικό που δεν έπρεπε να διαρρεύσει προς τα έξω. Τον χειμώνα του 1977 ήρθε η στιγμή που το όχημα με τον κωδικό Α1 έπρεπε να περάσει το πρώτο του τεστ για να δώσει την δυνατότητα στην δωδεκαμελή ομάδα να συνεχίσει την εξέλιξη.
Ο Δρ. Werner Schmidt, υπεύθυνος πωλήσεων της VW, προσκλήθηκε από την ομάδα εξέλιξης στα Βουνά Turrach που βρίσκονται στις Αυστριακές Άλπεις, με την αιτιολογία όταν ήταν παρών στην δοκιμή ενός νέου τύπου ελαστικών για τα οχήματα. Ο Piech και ο Βensinger έκαναν πολλές προετοίμασίες έτσι ώστε να εντυπωσιάσουν τον Schmidt, ο οποίος δεν γνώριζε καν την ύπαρξη του συστήματος Quattro. Από σύμπτωση ένας κατασκευαστής αλυσίδων για επιβατικά αυτοκίνητα έκανε δοκιμές για αλυσίδες σε εκείνη την περιοχή. Το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό και άμεσα συγκρίσιμο με τα αυτοκίνητα που φορούσαν αλυσίδες. Το πρωτότυπο Α1 της ομάδας ανέβηκε σε χιονοσκεπή πλαγιά κλίσης 33 μοιρών φορώντας μόνο καλοκαιρινά λάστιχα κάτι που εξέπληξε και την ομάδα δοκιμών της εταιρείας κατασκευής των αλυσίδων ! Ο Schmidt εντυπωσιασμένος από την δοκιμή επέστρεψε στην εργασία του και ο Piech πείστηκε ακόμα περισσότερο για τις ικανότητες του Bensinger, δίνοντας έτσι την εντολή να συνεχίσει το project.
Η στιγμή της Γενεύης
Ενώ το σύστημα Quattro απέδειξε τις δυνατότητες στο πεδίο δοκιμών του Turrach, ένα σημαντικό εμπόδιο ήρθε να προστεθεί στην εξέλιξη του συστήματος για τα επιβατικά αυτοκίνητα το καλοκαίρι του 1978.
Όταν στρίβουμε το τιμόνι κατά την κίνηση ενός αυτοκινήτου, ο εμπρός και ο πίσω άξονας, αρχίζουν να περιστρέφονται με διαφορετικές ταχύτητες, γεγονός που προκαλεί δονήσεις στις στροφές και ‘κούρδισμα’ των αξόνων. Αυτό και μόνο μπορούσε να αποβεί καταστροφικό για το σύστημα αφού θα οδηγούσε σε υπερθέρμανση των κινούμενων μερών του και αργότερα σπάσιμο του άξονα μετάδοσης και των ημιαξονίων. Η λύση όμως υπήρχε έτοιμη και δεν ήταν άλλη από την υιοθέτηση ενός κεντρικού διαφορικού που θα κατάφερνε να εξισώσει τις διαφορετικές ταχύτητες περιστροφής μεταξύ του εμπρόσθιου και οπισθίου άξονα.
Το να τοποθετηθεί ένα συμβατικό κεντρικό διαφορικό σε ένα επιβατικό αυτοκίνητο, ανάλογο με αυτό των φορτηγών, θα αύξανε σημαντικά το βάρος και το αυτοκίνητο θα γινόταν δυσκίνητο με πολλές απώλειες μετάδοσης ισχύος. Η λύση στο πρόβλημα ήρθε από τον Franz Tengler τον Μάιο του 1980, ο οποίος ήταν υπεύθυνος στον τομέα του συστήματος μετάδοσης.
Το νέο διαφορικό ήταν ένας κοίλος άξονας που ενσωμάτωνε γρανάζια στο εσωτερικό του και με τον τρόπο αυτό είχε την δυνατότητα να μοιράζει την ροπή σωστά και στους δύο άξονες. Στο τέλος Μαίου του 1980 η Audi παρουσίασε το πρώτο μοντέλο με τετρακίνηση στο σαλόνι αυτοκινήτου της Γενεύης. Αυτό δεν ήταν άλλο από το Audi Quattro. Ένα κουπέ υψηλών επιδόσεων που έφερε το σύστημα της τετρακίνησης Quattro. Αυτό το αυτοκίνητο είχε μέσα του μια σημαντική καινοτομία : τον κοίλο άξονα μετάδοσης του Franz Tengler που είχε μήκος μόλις 263 mm !
Οι αγωνιστικές στιγμές του Quattro
Το σύστημα τετρακίνησης έπρεπε να αποδείξει την αντοχή του και στους αγώνες για να μπορεί να ονομάζεται αξιόπιστο και να τελειοποιηθεί σταδιακά. Το 1980, με την καθοδήγηση του Piech το Audi Quattro μπήκε στους αγώνες του WRC επίσημα. Σαν περιστατικό αξίζει να αναφερθεί η τεράστια επιτυχία ενός πληρώματος που έτρεξε με το εν λόγω αυτοκίνητο στο ράλλυ Πορτογαλίας τον Οκτώβριο του 1980. Συγκεκριμένα ο Hannu Mikkola και ο Arne Hertz κέρδισαν τις 24 από τις 30 ειδικές διαδρομές και τερμάτισαν με 27 λεπτά διαφορά από τον δεύτερο αγωνιζόμενο. Αργότερα τον Ιανουάριο του 1981 στο ράλλυ Monte Carlo συνέχισαν την ήδη επιτυχημένη πορεία τους. Χαρακτηριστικά ένας οδηγός της Renault, ο Bruno Saby, είπε το εξής : ‘Αν στον προηγούμενο αγώνα της Πορτογαλίας ήθελες ρολόι για να μετρήσεις την διαφορά μεταξύ του Audi Quattro και του δεύτερου πληρώματος, τώρα θα χρειάζεσαι ημερολόγιο’ !
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την επιτυχία του πρώτου γυναικείου πληρώματος με Audi Quattro : της Michelle Mouton και της Fabrizia Pons. Στο ράλλυ San Remo τον Οκτώβριο του 1981 έπεσαν στην 13η θέση αλλά παρ’ όλα αυτά σταδιακά κάλυψαν την διαφορά και βρέθηκαν μπροστά κάνοντας μια διαφορά δύο λεπτών. Μια ατυχία όμως φάνηκε να τους κλείνει το δρόμο προς την νίκη. Μια μικρή πέτρα σφηνώθηκε ανάμεσα στην εμπρόσθια αριστερή ζάντα και το δισκόφρενο καταστρέφοντας το ημιαξόνιο και χάνοντας 40 ολόκληρα λεπτά. Το πλήρωμα δεν πτοήθηκε και το ίδιο βράδυ η βλάβη επισκευάστηκε πρόχειρα. Το επόμενο πρωί στο τελευταίο σκέλος του αγώνα, η Mouton και η Pons όχι μόνο κάλυψαν την τεράστια διαφορά από τους αντιπάλους τους αλλά κέρδισαν τον αγώνα και έγιναν το πρώτο γυναικείο πλήρωμα που κέρδιζε το WRC !
To 1982 και 1983 που ακολούθησε βρήκε στις 3 πρώτες θέσεις τα εξής πληρώματα : Hannu Mikkola/ Arne Hertz, Michelle Mouton/Fabrizia Pons, Stig Blomqvist/ Bjorn Cedeberg όλοι τους με Audi Quattro. Το 1984 η Audi πέτυχε διπλή νίκη. Κέρδισε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών και το πρωτάθλημα οδηγών και έτσι το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Η στιγμή του Ski Jump.
To 1986 που εισήχθη η δεύτερη γενιά του Quattro, γεννήθηκε και το Audi 100 με το σύστημα Quattro. Μια ιδέα για την προώθηση του Audi 100 ήταν να βιντεοσκοπηθεί το αυτοκίνητο σε μια πολύ ασυνήθιστη διαδικασία. Την αντίστροφη άνοδο σε πίστα Ski Jump ! To γεγονός έλαβε χώρα στην Φινλαδία στην πίστα Kaipola. Η κλίση ανερχόνταν σε 37,5 μόιρες .Αυτό μεταφράζεται σε κλίση 80 % (κάθε 100 μέτρα το αυτόκινητο θα ανέβαινε κάθετα 80 μέτρα). Για να επιτευχθεί αυτό το αυτοκίνητο δέθηκε στο εμπρόσθιο μέρος του με ένα ατσάλινο συρματόσχοινο το οποίο δεν υποβοηθούσε την άνοδο αλλά τυλιγόταν στο τέρμα της ανόδου σε ένα κύλινδρο, μόνο και μόνο για να εξαλειφθεί η πιθανότητα του αυτοκινήτου να κυλήσει αποτόμα προς τα πίσω, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή του οδηγού.
Ο οδηγός Harald Demuth ολοκλήρωσε την διαδικασία και το συγκεκριμένο σποτ έγινε all time classic κατι που επαναλήφθηκε αρκετά χρόνια με την διαφημιστική καμπάνια του Audi A6 Quattro το 2005.
Η στιγμή του Pikes Peak.
Μια ακόμη στιγμή επιτυχίας για την Αudi, ήταν η συμμετοχή στον ‘Αγώνα του ουρανού’ το γνωστό Pikes Peak, ένα δύσκολο αγώνα Hill Climb που διεξάγεται στο Colorado της Αμερικής. Τα αυτοκίνητα ανεβαίνουν σε υψόμετρο 4.300 μέτρων με μόνο αντίπαλο το χρονόμετρο. Εκεί η Michelle Μοuton το 1985 κερδίζει τον αγώνα και κάνει διαφορά 50 δευτερολέπτων από τον δεύτερο αγωνιζόμενο. Το 1986 ο Bobby Unser κερδίζει τον αγώνα με ένα Audi Quattro S1. To 1987 ο Walter Roehrl κερδίζει τον αγώνα και διαλύει κάθε προηγούμενο ρεκόρ με ένα Quattro S1 το οποίο απέδιδε 600 ίππους σε δύσκολες συνθήκες αφού το υψόμετρο ήταν μεγάλο για να μπορεί το turbo να αποδίδει τα μέγιστα. Για την ιστορία το συγκεκριμένο αυτοκίνητο στην μεγάλη τελευταία ανηφορική ευθεία στα 4.300 μέτρα υψόμετρο πέτυχε ταχύτητα 196 χιλιόμετρα την ώρα και ο χρόνος του ήταν 10:47:85 .
Πηγή : Audi A.G., www.fourtitude.com, www.germancarfans.com