ΑΦΙΕΡΩΜΑ του Θ.ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ & των ΕΠΟΜΕΝΩΝ στον Βασ. Τσιτσάνη και Γιάννη Παπαϊωάννου

3.5.2015 b'

 

Ρεμπέτικο – Λαϊκή Μουσική (1900 – 1970)
α. όλα β. έργα γ. μελέτες / άρθρα δ. ξενόγλωσσα

 

Ιρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 28.12.2015
ΑΦΙΕΡΩΜΑ του Θ.ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ & των ΕΠΟΜΕΝΩΝ
στον Βασ. Τσιτσάνη και Γιάννη Παπαϊωάννου

Δημήτρης Σταθακόπουλος  Δρα Παντείου Πανεπιστημίου Δικηγόρου παρ’Αρείω Πάγω Μουσικολόγου
(Διαβάστε όλη την αρθρογραφία και τις επιστημονικές μελέτες του Δημήτρη Σταθακόπουλου στο 24grammata.com κλικ εδώ)

Άλλο ένα Αφιέρωμα στον Τσιτσάνη και στον Παπαϊωάνου ; ΝΑΙ
Γιατί ; Γιατί έχουν τεράστιο έργο , που συνεχίζει να μελετάται και θα μελετάται ως κορωνίδα λαϊκού μουσικού πολιτισμού.
Γιατί είναι επίκαιροι και παρόντες.
Γιατί πανεπιστήμιο της Αγγλίας χορήγησε πρόσφατα διδακτορικό τίτλο για τον Τσιτσάνη στον Νικ. Ορδουλίδη.
Γιατί, αναστήματα σαν τον Θαν. Πολυκανδριώτη, που αφενός αποτελούν βιωματικό συνδετικό κρίκο με την γενιά των πρωτομαστόρων, αφετέρου έχουν ήδη καταξιωθεί ως αυτόνομοι μουσικοσυνθέτες και δάσκαλοι, έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να λειτουργούν ως “μουσικό υφέν” και μεταλαμπαδευτές της παράδοσης αυτής στις νέες γενιές.
Γιατί, οι νέες γενιές, έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν, να μυούνται βιωματικά στα νάματα της παράδοσης και με έμπρακτη συμμετοχή σε συναυλίες αφιερώματα, όχι αυθαίρετα , αλλά υπό την καθοδήγηση δασκάλων όπως ο Θαν. Πολυκανδριώτης.
Γιατί από τα αφιερώματα αυτά, θέλουμε να θυμόμαστε οι παλαιότεροι.
Γιατί όλα αυτά τα αφιερώματα, δημιουργούν μνήμες που μας συνδέουν σ’ ένα χωροχρονικό συνεχές με την έννοια ΠΑΤΡΙΔΑ, όπως την όρισαν οι ποιητές Σεφέρης και Σαραντάρης, λέγοντας πως «Πατρίδα είναι οι παιδικές μας μνήμες».
Γιατί συνδεόμαστε με τη διαχρονικότητα του λαϊκού μουσικού πολιτισμού όπως την όρισαν ο Κ.Ψάχος, ο Σ.Μπω Μποβύ, ο Σ.Καράς μέχρι οι νεότεροι όπως ο Λ.Λιάβας ή οι ρεμπετολόγοι Παν.Κουνάδης και Παν. Σαββόπουλος.
Βασικό “εργαλείο – σκυτάλη” δηλ. μουσικό όργανο σύνδεσης με τους πρωτομάστορες, ο Θαν. Πολυκανδριώτης χρησιμοποιεί το Μπουζούκι. Ένα όργανο παλαιότερο του ονόματός του και γνωστό σε όλη την ανατολική μεσόγειο ήδη από την αρχαιότητα, είτε ως Πανδουρίς, είτε ως Φάνδουρος/Θαμπούρα/Ταμπουράς. Ο επιθετικός προσδιορισμός Μπουζούκι ( προερχόμενος είτε από το κούρδισμα Bozuk ( σπασμένο ) duzen στα οθωμανικά είτε το Περσικό Βozorg: μεγάλος ) είναι μιά μεταγενέστερη ονομαστική κληρονομιά του. Όπως απέδειξαν ο κατασκευαστής ερευνητής και φίλος Νίκος Φρονιμόπουλος και ο Σταύρος Κουρούσης, το Ελληνικό Μπουζούκι είναι ένα διακριτό, όπως λέμε στα νομικά, μουσικό όργανο που διαφοροποιείται τεχνικά , – αλλά και λόγω ρεπερτορίου – , από το γένος των συγγενών του Μπουζουκιών Συρίας, Λιβάνου, Κουρδιστάν και πρόσφατα Ιρλανδίας !!
Με το όργανο αυτό, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης διδάσκει την παράδοση και τη λαϊκή αρμονία, στην Επόμενη και Μεθεπόμενη γενιά ( όπως λέει αναφερόμενος στους μαθητές και πλέον συνεργάτες του ), σε ατομικά, ή ομαδικά μαθήματα , παλαιότερα στο Παν. Δυτ. Μακεδονίας, ΤΕΙ Παραδοσιακής Μουσικής Αρτας και από πέρσι στο Ωδείο Αθηνών, αγωνιζόμενος για την κατοχύρωση του Μπουζουκιού ως Ελληνική άϋλη πολιτιστική Κληρονομιά στην UNESCO.
Μα θα πεί κάποιος : Μπουζούκι με ταυτότητα ; Το έχει ανάγκη ;
Ναί, γιατί πλέον όλοι οι λαοί το κάνουν και η Ελλάδα δεν πρέπει να μένει ουραγός. Το έκαναν οι Ιταλοί με το Βιολί της Κρεμόνα, οι Τούρκοι με τον Καραγκιόζη, οι Βούλγαροι με τ’ αναστενάρια κ.ά .
Θα κλείσω με μία φράση του Ομήρου, από την ραψωδία Β’, στιχ. 182 της Ιλιάδας: “ Ξυνέηκε Θεάς ΟΠΑ φωνησάσης” / Γνώρισε τη φωνή της θεάς, καθώς αυτή μίλησε !!
Ας μιλήσουν λοιπόν με μιά φωνή/ ΟΠΑ, ο Θαν.Πολυκανδριώτης και οι συνεργάτες του , δονώντας τις χορδές των μπουζουκιών τους, στις καλλικέλαδες συνθέσεις του Τσιτσάνη και του Παπαϊωάννου.
Καλή ακρόαση και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους μας !!!