Παρέτο Βιλφρέντο (Vilfredo Pareto)

Πολιτικός Λόγος (πολιτικό ένθετο του 24grammata.com)

Επιμέλεια Μαυροζαχαράκης Μανόλης
Πολιτικός Επιστήμονας –Κοινωνιολόγος
Αρχισυντάκτης του Πολιτικού Λόγου στα 24γράμματα

Σειρά “μεγάλοι στοχαστές”: Παρέτο Βιλφρέντο (Vilfredo Pareto, Παρίσι 1848 – Σελινί, Γενεύη 1923). Ιταλός οικονομολόγος.

Free ebook- 24grammata.com/ κατηγορία: επιστημονικές μελέτες
[κατέβασέτο]

Ο Μανόλης Μαυροζαχαράκης έχει παρουσιάσει στη σειρά “μεγάλοι στοχαστές” του 24grammata.com και τα ακόλουθα αφιερώματα

1. Jürgen Habermas κλικ εδώ
2. Κλάους Οφε (Claus Offe) κλικ εδώ
3. Τζον Μέιναρντ Κέινς (John Maynard Keynes) κλικ εδώ
4. Nouriel Roubini κλικ εδώ
5. Francis Fukuyama (Φράνσις Φουκογιάμα) κλικ εδώ

6. Πιερ Ροζανβαλόν (Pierre Rosanvallon) κλικ εδώ

7. Μichael Sandel (Μάικλ Σαντέλ ) κλικ εδώ

8. Κόλιν Κράουτ (Colin Crouch) κλικ εδώ

9 Τόνι Τζουντ (Tony Judt) κλικ εδώ

10. Judith Butler (Τζούντιθ Μπάτλερ) κλικ εδώ

11. Alain Touraine (Αλέν Τουρέν) κλικ εδώ

12. Ernesto Laclau / Ερνέστο Λακλάου (ή Λακλό) κλικ εδώ

13. Νόαμ Τσόμσκι (Avram Noam Chomsky) εδώ

14 Robert A. Dahl εδώ

15. Ούλριχ Μπεκ (Ulrich Beck) εδώ

Σειρά “μεγάλοι στοχαστές”: Παρέτο, Βιλφρέντο
Παρέτο, Βιλφρέντο (Vilfredo Pareto, Παρίσι 1848 – Σελινί, Γενεύη 1923). Ιταλός οικονομολόγος. Έπειτα από μερικά χρόνια γόνιμης συνεργασίας στην Εφημερίδα των οικονομολόγων (Giornale degli economisti), ο Π. προσκλήθηκε να διαδεχτεί τον Λεόν Βαλρά στην έδρα της πολιτικής οικονομίας του πανεπιστημίου της Λοζάνης, την οποία κράτησε από το 1893 μέχρι το 1906. Η οικονομική σκέψη του Π. κινήθηκε από την παρατήρηση ότι, αν στη βάση της οικονομικής ισορροπίας τίθεται η ωφελιμότητα, σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία πρέπει να υποθέσουμε αναγκαστικά ότι αυτή η ωφελιμότητα είναι ποσότητα σταθμητή. Αυτό είναι κατά κανόνα αντίθετο από την πραγματικότητα, εκτός αν παραδεχτούμε ότι η ωφελιμότητα ενός αγαθού εξαρτάται από την ποσότητα στην οποία το αγαθό αυτό είναι διαθέσιμο. Για να δημιουργήσει ένα λογικό σύστημα, ο Π. αντικατέστησε την ωφελιμότητα με τις ατομικές επιθυμίες στις οποίες είδε την κινητήρια δύναμη κάθε οικονομικής δραστηριότητας. Με την αντικατάσταση αυτή ξεπέρασε τη δυσκολία έκφρασης της ωφελιμότητας με ποσοτικούς όρους, εφόσον δεν παρουσιάζονται ανάλογα προβλήματα με τις επιθυμίες, γιατί αυτές θεωρούνται ως πραγματικά δεδομένα. Μπροστά στις επιθυμίες βρίσκονται τα εμπόδια, η αντανάκλαση των υποκειμενικών ψυχικών καταστάσεων που καθορίζονται από την αναγκαία θυσία για την ικανοποίηση των επιθυμιών. Συγχρόνως, οι επιθυμίες μας είναι τα εμπόδια των άλλων, και αντίστροφα: η ισορροπία πραγματοποιείται όταν οι αντίθετες αυτές δυνάμεις αντισταθμίζονται· συνεπώς, η οικονομική επιστήμη πρέπει να περιορίζεται στη μελέτη των μηχανισμών με τους οποίους γίνεται αυτό, ενώ όλα τα άλλα είναι έργο της κοινωνιολογίας. Στη θεωρία αυτή ο Π. αφιέρωσε ενδελεχή έρευνα, καταλήγοντας σε συμπεράσματα λεπτά και πρωτότυπα, αλλά η έμφυτη τάση του προς το αφηρημένο και η κατάχρηση της μαθηματικής μεθόδου προσδίδουν σε ορισμένα μέρη του έργου του χαρακτήρα πολύ σχηματικό, με αποτέλεσμα να μη γίνεται τελείως παραδεκτό. Η σκέψη του Π. εκτίθεται ουσιαστικά σε τρία βασικά έργα του: Μαθήματα πολιτικής οικονομίας (1896-97), Εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας (που δημοσιεύτηκε στα ιταλικά το 1906 και επανεκδόθηκε στα γαλλικά με σημαντικές τροποποιήσεις το 1909) και Σύστημα γενικής κοινωνιολογίας (δημοσιεύτηκε στα ιταλικά το 1916 και στα γαλλικά την περίοδο 1917-19).

Free ebook- 24grammata.com/ κατηγορία: επιστημονικές μελέτες
[κατέβασέτο]