24grammata.com/ Πολιτικός Λόγος
«Συμβουλές» από τη Βαϊμάρη.
γράφει ο Γιώργος Πρίμπας.
Διαβάστε όλη την εργογραφία (άρθρα, επιφυλλίδες, επιμέλεια ebook) του Γιώργου Πρίμπα στο 24grammata.com κλικ εδώ
29 Μαρτίου 1925: Εκλογές, με άμεση ψηφοφορία, στη Γερμανία για την ανάδειξη του προέδρου του Ράιχ.
-Karl Jarres: 38,8%. Ο Karl Jarres υποστηρίχτηκε από την κυβερνητική δεξιά: Γερμανικό Λαϊκό Κόμμα, Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα και Κόμμα της Οικονομίας.
-Otto Braun: 29%. Ο Otto Braun υποστηρίχτηκε από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
-Wilhelm Marx: 14,5%. Ο Wilhelm Marx υποστηρίχτηκε από το Κόμμα του Κέντρου.
-Ernst Thälmann: 7% Ο Ernst Thälmann υποστηρίχτηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας.
-Willy Hellpack: 5,8% Ο Willy Hellpack υποστηρίχτηκε από το Γερμανικό Δημοκρατικό Κόμμα.
-Heinrich Held: 3,7%. Ο Heinrich Held υποστηρίχτηκε από το Βαυαρικό Λαϊκό Κόμμα και
-Erich Ludendorff: 1,1%. Ο Erich Ludendorff υποστηρίχτηκε από το Εθνικοσοσιαλιστικό ναζιστικό Κόμμα.
4 Μαΐου 1925: Γίνονται οι επαναληπτικές εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου του Ράιχ.
Τα «Κόμματα της Βαϊμάρης» για να νικήσουν τη Δεξιά αποφασίζουν να μην υποστηρίξουν στις επαναληπτικές εκλογές (καθόσον τότε στη Γερμανία υπήρχε αυτή η δυνατότητα) τον Otto Braun – o οποίος συμφώνησε και υποστηρίχθηκε να εκλεγεί, όπως κι έγινε την 3 Απριλίου 1925, πρωθυπουργός της Πρωσίας – αλλά τον Wilhelm Marx.
Η Δεξιά παράταξη συνειδητοποιώντας ότι στο δεύτερο γύρο ο Karl James δεν είχε τύχη αποφασίζει και υποστηρίζει τον Paul von Beneckendorff und von Hindenburg. Ο 77χρονος Hindenburg, ο νικητής του Τάνενμπεργκ, ήταν επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και πιστός στη μοναρχική ιδέα.
Τέλος το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, δηλώνοντας ότι δεν είναι καθήκον του προλεταριάτου να αναζητήσει τον πιο ικανό και πιο έξυπνο εκπρόσωπο των συμφερόντων της μπουρζουαζίας και να επιλέξει ποιο ήταν το μικρότερο κακό: η κοινωνική δικτατορία του Marx ή η στρατιωτική δικτατορία του Hindenburg, υποστήριξε εκ νέου τον Thälmann.
Τα αποτελέσματα ήταν:
– Paul von Beneckendorff und von Hindenburg: 48,3%
-Wilhelm Marx: 45,3%
-Ernst Thälmann: 6,4%.
Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Hindenburg καθόσον δεν απαιτούνταν η απόλυτη πλειοψηφία.
Οκτώ χρόνια αργότερα, την 30 Ιανουαρίου 1933, κι έχοντας από την 10 Απριλίου 1932 επανεκλεγεί ως Πρόεδρος του Ράιχ, ο υπέργηρος πια Hindenburg, σ’ ένα κράτος όπου
-τα ποσοστά της ανεργίας είχαν υπερδεκαπλασιαστεί από το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου,
-τα κόμματα (με βάση τα ποσοστά και τις έδρες τους, στη Γερμανική Βουλή, όπως είχανε προκύψει από τις αμέσως προηγούμενες εκλογές του Νοεμβρίου 1932) τα οποία υποστήριζαν, από τη δική του σκοπιά το καθένα, την κατάλυση του κοινοβουλίου: το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας με 16,9% και το Εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) Κόμμα με 33,1%, κατείχαν πάνω από τις μισές έδρες και δεν υπήρχε δυνατότητα δημιουργίας κυβέρνησης από τα υπόλοιπα κόμματα, η οποία θα διέθετε την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών,
-ο Πρόεδρος του Ράιχ, εν προκειμένω ο Hindenburg, θα μπορούσε εκβιάζοντας τα όρια των συνταγματικών του εξουσιοδοτήσεων να αναβάλει τις εκλογές, που αναγκαστικά θα έπρεπε να γίνουν για να εκλεγεί ο νέος Καγκελάριος του Ράιχ και κυβέρνηση, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ο εμφύλιος ήταν προ των πυλών,
-η ιδέα της γερμανικής πνευματικής ανωτερότητας, ιδίως στους χώρους των πανεπιστημίων, κυριαρχούσε,
-οι πράξεις βίας της άκρας δεξιάς τύγχαναν αναλογικά ευνοϊκής έως προκλητικά ιδιαίτερα ευνοϊκής δικαστικής μεταχείρισης,
-επί 14 χρόνια οι νικητές του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για τις επιπτώσεις στη γερμανική κοινωνία από τις οικονομικές τους αλλά και τις πολιτικές τους απαιτήσεις,
τελικά υποχώρησε στις έντονες πιέσεις των συμβούλων του, των εκπροσώπων των βιομηχάνων και εν γένει των Συντηρητικών Κύκλων, και την 30 Ιανουαρίου 1933 ορίζει Καγκελάριο του Ράιχ τον Adolf Hitler. Αυτός θα οδηγούσε τη Γερμανία στις επόμενες εκλογές της 5 Μαρτίου 1933. Μετά από 34 ημέρες τρομοκρατίας και βίας κατά των διαφωνούντων του ναζισμού, των εβραίων κλπ μη γερμανών, και πυρπόλησης του Ράιχσταγκ, το Εθνικοσοσιαλιστικό ναζιστικό Κόμμα κερδίζει με ποσοστό 43,9% τις βουλευτικές εκλογές της 5 Μαρτίου 1933. Μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου έτους καταργούνται το Ράιχσταγκ (αφού του παραχώρησε κάθε εξουσία), τα γερμανικά κρατίδια και τα συνδικάτα και απαγορεύεται η λειτουργία όλων των κομμάτων πλην του Εθνικοσοσιαλιστικού.
Τα στοιχεία από το εξαιρετικό βιβλίο: “Βαϊμάρη η ανάπηρη Δημοκρατία” του Heinrich A. Winkler (μετ. Άντζη Σαλταμπάση) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Πόλις”.