Ελλάδα 1967 - 1974
Ήρωες και αντι-ήρωες…
Για το αφιέρωμα του 24grammata.com στην σκοτεινή εφταετία 1967 – 1974 κλικ εδώ
Διαβαστε, επίσης, και τη σχετική αρθρογραφία στο 24grammata.com εδώ και εδώ
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Διαβάστε όλη την εργογραφία του Μανώλη Δημελλά στο 24grammata.com κλικ εδώ
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός κάλεσε και ζήτησε να γνωρίσει, αλλά και να τιμήσει έναν άγνωστο νεαρό, τον Federico, το γιο της αγωνίστριας Elena Angeloni.
Τότε ήταν αλλιώς, η λέξη ταξικός αγώνας δεν είχε γίνει ακόμα φιλολογική κουβέντα και στάχτη στα μάτια μιας ταλαίπωρης, ανήμπορης κοινωνίας. Υπήρχε ελπίδα έστω κι αν τελικά ήταν προδομένη.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιβάλλεται να επαναπροσδιορίσουμε αξίες και να υπενθυμίζουμε τους αληθινούς ήρωες με το ονοματεπώνυμο τους και όχι πνιγμένους στην αοριστία και τη λησμονιά, όλους εκείνους που παρέδωσαν σε εμάς ακόμη και τη ζωή τους.
Κύριο έρεισμα των σκέψεων η λέξη “αριστερά”, που σήμερα δείχνει να χάνει το χρώμα και την αξία της μέσα σε ένα διαρκές ηθικό-κοινωνικό σκάνδαλο και μια σθεναρή άρνηση να αναγνωρίσουμε τους εποχιακούς ρόλους των πολιτικών.
Πρόκειται για την ιστορία δυο αυθεντικών διεθνιστών, τα ονόματα και η πράξη τους βρίσκονται σήμερα στη σκιά, αν και θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές στα πρόσφορα και τις τιμές μας.
Η ιστορία ξεκινά στις 11 Αυγού
στου 1970, όταν ένα νεαρό ζευγάρι τουριστών ξεκινούσε από το Μιλάνο και προσγειώθηκε στο Ανατολικό αεροδρόμιο.
Στα διαβατήρια και κάτω από τις φωτογραφίες τους έχει τα ονόματα της Μαργαρέτ-Μπρίττε Βέστερλουντ και του Έτζο Σεβέζε.
Δεν ήταν τα πραγματικά τους ονόματα, δεν ήταν τυχαίοι ταξιδιώτες, στις αποσκευές τους κουβαλούσαν μεταξύ άλλων και 7 κιλά νιτρογλυκερίνης, πυροκροτητές και μηχανισμούς για την κατασκευή ωρολογιακών βομβών.
Σκοπό είχαν να δώσουν ένα γερό χτύπημα στην χούντα-μαριονέτα και με μια δυνατή έκρηξη να στρέψουν τα μάτια του πλανήτη στον ρόλο της Αμερικανών εντολοδόχων της.
Κλείνουν ένα δωμάτιο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Ομόνοιας και καταστρώνουν το σχέδιο τους. Από μια μάντρα της Συγγρού αγοράζουν ένα γαλανό βολκσβάγκεν, φοράει Σουηδικές πινακίδες και έχει αριθμό SO-22325.
Το σχέδιο έχει μπει σε εφαρμογή, απομένει μια πρώτη δοκιμαστική συνδεσμολογία εκρηκτικών. Το τέστ γίνεται λίγο πιο έξω από τον σταθμό του τραίνου στο Θησείο, όμως η πρόβα ήταν αποτυχημένη, ο συρμός κόβει τα καλώδια και ένας φύλακας βλέπει τον εκρηκτικό 
μηχανισμό και τον πετάει σε έναν ακάλυπτο χώρο.
Το ζευγάρι δεν το βάζει κάτω, άλλωστε ο άντρας έχει τεχνογνωσία και ικανότητα στις κατασκευές, έτσι δεν ματαιώνουν την προσπάθεια και ετοιμάζουν πυρετωδώς την επίθεση τους.
Στόχος η πρεσβεία της Αμερικής στην λεωφόρο βασ. Σοφίας.
Το χτύπημα κλειδώνει και προγραμματίστηκε για της 2 Σεπτέβρη 1970. Αργά το μεσημέρι εκείνης της Τρίτης το αυτοκίνητο ηταν ήδη παρκαρισμένο πίσω από την πρεσβεία στην οδό Γέλωνος. Με μια περίτεχνη συνδεσμολογία η βόμβα θα έπαιρνε μπροστά με το άνοιγμα των υαλοκαθαριστήρων, ενώ το ζευγάρι θα είχε ξε-φύγει, θα ήταν επιβιβασμένο στο αεροπλάνο στην απογεματινή πτήση για το Μιλάνο.
Όμως στις 15.45 κάτι πήγε εντελώς λάθος, μια τρομακτική έκρηξη αναστάτωσε όλη την περιοχή και τα κομμάτια από τα κορμιά του ζευγαριού σκόρπισαν στα πεζοδρόμια και στο δρόμο.
Οι χουντο-αρχές θορυβήθηκαν και κινητοποιήθηκαν, αμέσως μαθεύτηκε ότι πρόκειται για την 31χρονη Ιταλίδα γιατρό Elena Angeloni και έναν 25χρονο Κύπριο, αριστούχος απόφοιτος του φυσικομαθηματικού πανεπιστημίου του Μιλάνο, τον Γιώργο Τσικκουρή. Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλαδιτών και Κυπρίων Φοιτητών του Μιλάνο, μέλος του Ρήγα Φεραίου, την αντιστασιακής οργάνωσης νεολαίας του Πατριωτικού Αντιστασιακού Μετώπου και του ένοπλου της πυρήνα της, την ομάδα “Άρης”. Μάλιστα στην προκήρυξη που έστειλε το Π.Α.Μ στους ανταποκριτές ξένου τύπου και αναλάμβανε την ευθύνη, έγραφε:
“…τα ονόματα των δυο αγωνιστών θα γίνουν τραγούδι στο στόμα του ελληνικού λαού μετά την απελευθέρωση, σύμβολο της αγωνιστικής τόλμης των Ελλήνων και της ηρωικής συμπαράστασης των ξένων αντιφασιστών στον αγώνα που διεξάγουμε στην Ελλάδα. Η πράξη τους δείχνει τον δρόμο για την ανατροπή του λαομίσητου καθεστώτος”.
Κλειδί στην υπόθεση ο ιδρυτής της οργανώσεως Superclan, ο Corrado Simioni, μια ιδιαίτερα αντιφατική και τουλάχιστον περίεργη προσωπικότητα. Αυτός ο υπερ-πράκτο
ρας δεν ήταν μόνο ένας από τους κυριότερους ερευνητές του Luigi Pirandello, ήταν αυτός που έδωσε το ελαττωματικό υλικό για την κατασκευή της βόμβας! Ο ιστορικός-ερευνητής Νίκος Κλειτσίκας μετά τη συνέντευξη και τις αποκαλύψεις του ιδρυτή των Ερυθρών Ταξιαρχιών A. Franceschini κατέληξε στο συμπέρασμα που γράφει στο βιβλίο του: “ο Simioniστην ουσία παγίδευσε τους δυο αγωνιστές και τους έστειλε στον θάνατο”. Ενώ ο δημοσιογράφος-ερευνητής Giovanni Fasanella αναρωτιέται, “ήταν ήρωες ή θύματα μια μεγάλης συνωμοσίας;”.
Ο Simioni ξεκίνησε την πολιτική του δράση αγωνιζόμενος στις γραμμές του νεανικού σοσιαλιστικού Κινήματος με τον Bettino Craxi, από τον οποίον διώχνεται για “ηθική αναξιότητα”. Το 1969 ιδρύει, μαζί με τον Curcio, το Collettivo Politico Metropolitano, μητροπολιτική πολιτική κολλεκτίβα, στη συνέχεια όμως οι σχέσεις με τον Curcio και τις νεογέννητες Brigate Rosse σιγά-σιγά χειροτερεύουν, για εμφανείς πολιτικές διαφορές.
Οι κρυφές εκλεκτικές συγγένειες της εξουσίας!
Ίδιος μηχανισμός με το “προβληματικό” υλικό της Αθήνα, που έστειλε στον θάνατο τους δυο αντιφασίστες, φαίνεται πως χρησιμοποίησε ο Fetrineli, ο ιδρυτής της Gap (Grouppi Azioni Partiziana) και σκοτώθηκε προσπαθώντας να κάνει σαμποτάζ σε πυλώνες ηλεκτρικού ρεύματος (15/3/1972). Όμως οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ, παρόμοιος εκρηκτικός μηχανισμός βρέθηκε και στα χέρια της νεοφασιστικής οργάνωσης movimento d’ azione rivoluzionaria. ( σύμφωνα με τις επίσημες δικαστικές αρχές, το 1972). Και μια τελευταία πληροφορία: Αυτός ο “μηχανισμός” αναφέρεται στα επίσημα εγχειρίδια του ΝΑΤΟ!
Να σημειώσουμε ότι η αποτυχημένη ενέργεια στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας φέρνει την οριστική ρήξη των σχέσεων ανάμεσα στις δυο οργανώσεις, Superclan και Brigate Rosse.
Σήμερα ο εγκέφαλος Simioni ζει στο Ισραήλ, σε αυτόν το τόπο βρήκε ηρεμία και…άσυλο!
ωνιστή, ο Κώστας Τσικκουρής, λίγα χρόνια αργότερα μίλησε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και έδωσε το στίγμα του αντιστασιακού που χάθηκε τόσο άδικα:
την προσπάθεια με τη ζωή τους.