ΟΧΙ άλλο Λάθος, και στο βάθος εθνική συρρίκνωση, στο όνομα τής ανόητης ακροδεξιάς κοντόφθαλμης «σκληρής γραμμής» που θυσιάζει (όπως έκανε πάντα δηλαδή) τα ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ευελπιστώντας σε πτώση της κυβέρνησης. Και αυτό δεν είναι υπόθεση, το ακούσαμε από «έγκριτο δημοσιογράφο» να το λέει στα ΜΜΕ.
Το 1993 ο Σαμαράς ρίχνει την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία ήταν έτοιμη, και ΣΩΣΤΑ όπως αποδείχτηκε κατόπιν, να συμφωνήσει με την κυβέρνηση Κίρο Γκλιγκόροφ, στο όνομα Σλαβομακεδονία, για όλες τις χρήσεις του γειτονικού κράτους. Τη ρίχνει απαιτώντας τη μη χρήση τού όρου Μακεδονία, στο όνομα τού νεοσύστατου κράτους ανεξάρτητου πλέον από την υπό διάλυση Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.
Σήμερα, με τον χρόνο να κυλά σταθερά υπέρ των ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ξέρουμε ότι το Σλαβομακεδονία είναι πολύ πάνω από τις δυνάμεις μας ακόμη και να το συζητήσουμε.
Σήμερα ξέρουμε ότι αν δεν συμφωνήσουμε:
-σε ένα όνομα, για το γειτονικό κράτος, που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία (*) ως χρονικό ή καλύτερα γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις,
-σε πλήρη απαλοιφή από το σύνταγμά του των (ανιστόρητων, εχθρικών και επεκτατικών) άρθρων περί αλυτρωτικών διεκδικήσεων, με ρητό όρο τη μη μελλοντική επαναφορά τους,
-σε αμοιβαίο σεβασμό των συνόρων όπως είναι σήμερα και
-να προβούμε αμοιβαία σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την εγκαθίδρυση μιας σταθερής φιλίας μεταξύ των λαών των δύο χωρών.
Τότε αυτό που μας περιμένει στα επόμενα 20-30 χρόνια είναι:
-τα 150 κράτη που τους έχουν αναγνωρίσει ως Δημοκρατία της Μακεδονίας να γίνουν 192 (όσα είναι τα μέλη του ΟΗΕ πλην ημών, που στο τέλος θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να το κάνουμε)
-να έχουμε στα βόρεια σύνορά μας έναν σταθερό εχθρό, πρόθυμο σύμμαχο της ΜΟΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ στην περιοχή για την Ελλάδα: της Τουρκίας και
-κάποια στιγμή να μπούνε και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας και με όλους τους αλυτρωτικούς όρους στο σύνταγμά τους (θα πρέπει να είμαστε αφελής αν νομίζουμε ότι θα μπορούμε να ασκούμε επ’ άπειρον βέτο και ιδίως αν οι ισχυρές χώρες αυτών των οργανισμών αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να τους εντάξουν σε αυτούς).
ΌΧΙ άλλο Λάθος.
ΌΧΙ άλλο Λάθος από την υιοθέτηση της ακροδεξιάς αδιέξοδης γραμμής.
ΌΧΙ άλλο Λάθος από την υιοθέτηση των εθνικιστικών κορόνων ακροδεξιών συλλαλητηρίων. ΌΧΙ άλλο Λάθος, ΜΟΙΡΑΙΟΥ αυτή τη φορά.
Γιώργος Πρίμπας
02.02.2018
(*) Καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι μπορεί η πλειοψηφία των κατοίκων της γειτονικής χώρας να είναι σλάβοι (και οι υπόλοιποι αλβανοί), αλλά το όνομα Μακεδονία το έχουν ως ταυτότητα ήδη από το 19ο αιώνα και πιθανόν παλαιότερα.
Ας δούμε τι έγραφε ο Στρατής Μυριβήλης, στο σπουδαίο αντιπολεμικό του έργο: Η Ζωή να τάφω, πίσω στο 1923 (όταν το δημοσίευσε σε συνέχειες στην εφημερίδα, προτού δηλαδή υιοθετήσει έναν υπερσυντηρητικό λόγο. Μετά το 1946, από την τρίτη επανέκδοση τού βιβλίου, αφαίρεσε αυτολογοκρινόμενος το επίμαχο κομμάτι.
K’ oi στρατιώτες αυτοί είναι μες τους οχτρούς που βρίσκουνται αντίκρυ μας στα χαρακώματα του Περιστεριού. Αυτοί εδώ οι χωριάτες που τη γλώσσα τους την καταλαβαίνουν περίφημα οι Βούργαροι κοι Σέρβοι αντιπαθούνε τους πρώτους γιατί τους πήρανε τα παιδιά τους στο Στρατό. Μισούν τους δεύτερους που τους κακομεταχειρίζουνται για Βουργάρους. Και κυττάνε με αρκετά συμπαθητική περιέργεια εμάς τους περαστικούς Ρωμιούς επειδή είμαστε οι γνήσιοι πνευματικοί υπήκοοι του Πατρίκ, δηλαδή του «Ορθόδοξου Πατριάρχη της Πόλης». Γιατί η ιδέα του απλώνεται ακόμα, τυλιγμένη μέσα σε μια θαμπή μυστικοπάθεια πολύ παράξενη, πάνου σαυτό, τον απλοϊκό χριστιανικό κόσμο. Έπειτα οι τάφοι των παλιώ τους προεστών έχουνε πάνω στις πέτρες σκαλισμένα Ελληνικά γράμματα. Τα ίδια γράμματα πούναι γραμμένα πάνου στα σκεβρωμένα κονίσματά τους, και στα παλιά εκκλησιαστικά βιβλία των εκκλησιώ τους. Ως τόσο δε θέλουν νάναι μήτε «Μπουλγκάρ», μήτε «Σρρπ» μήτε «Γκρρτς». Μοναχά «Μακεντόν ορτοντόξ».
(Σημ. Μπουλγκάρ = Βούλγαροι, Σρρπ = Σέρβοι, Γκρρτς = Γραικοί, Έλληνες)
Πηγές: http://digital.lib.auth.gr/record/46755/?ln=en και
http://digital.lib.auth.gr/record/46755/files/arc-2006-17817.pdf