24grammata.com/ απόδημος ελληνισμός
Έχει ζήσει 28 μήνες στη βάση Ellsworth της Ανταρκτικής!
δημοσιευμένο στο www.theworldoffroad.com
Με τη διεύθυνση που βρήκαμε στο www.godimitris.gr πήγαμε σήμερα να βρούμε τον μοναδικό ελληνικής καταγωγής κάτοικο της Ουσουάγια, τον Demetrio Louizon.
Φτάσαμε λοιπόν στη μονοκατοικία που βρίσκεται στην παραλία της Ουσουάγια. Είχε μια μεγάλη κεραία από έξω. Ήταν σκοτεινά. Χτυπήσαμε την πόρτα και μας άνοιξε ο κ. Λουιζόν. Όταν του είπαμε “somos griegos” – ότι είμαστε Ελληνες, μας έκανε να περάσουμε μέσα.
Μου φάνηκε πολύ μοναχικός, μελαγχωλικός άνθρωπος ο κ. Demetrio, με το που τον αντίκρυσα. Μας είπε ότι είναι 75 χρονών. “Σαν τον πατέρα μου”, του είπα. Καθίσαμε συνολικά δύο ώρες στο σπίτι και στο μεταξύ ήρθε και η δεύτερη γυναίκα του Demetrio, η γλυκύτατη Άιντα.
Συμπαθήθηκαν αμέσως με τη Βούλα. Η κ. Άιντα έχει σχολή χορού, βλέπετε. Όπως είχαμε διαβάσει στο godimitris, ο Demetrio – θα τον λέω Δημήτρη από τώρα και πέρα – είναι γιος του Στέλιου Λουίζου, που έφυγε από την Τένεδο το 1913 – προφανώς για να ξεφύγει από τους Τούρκους. Και βρέθηκε εδώ στην Ουσουάγια, όπου έφτιαξε οικογένεια.
Άνοιξε και ένα μπακάλικο, γνωστό και ως “El griego”, στην κεντρική οδό Σαν Μαρτίν. Με τα χρόνια, έγινε γνωστός ο Έλληνας στην Ουσουάγια.
Αυτό που δεν ξέραμε ήταν ότι ο Δημήτρης ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του Στέλιου. “Πρώτα έκανε έξι κορίτσια και μετά τέσσερα αγόρια, με πρώτο εμένα” μας είπε ο άνθρωπος. Καταλάβατε; Ο Έλληνας ήθελε γιο και μέχρι να τον αποκτήσει έκανε έξι κόρες! Τέτοιο καημό…
Ο Δημήτρης μας είπε ότι ο πατέρας του άλλαξε το όνομά του σε Λουιζόν, όταν του έγραφαν τα στοιχεία, και δεν μιλούσε ελληνικά μέσα στην οικογένεια, γι’ αυτό και ο ίδιος δεν μιλά τη γλώσσα μας. Όμως ο Δημήτρης ενδιαφέρθηκε για την καταγωγή του και ταξίδεψε στην Ελλάδα.
Πριν από 15 χρόνια περίπου ταξίδεψε στην Τενεδο αλλά δεν βρήκε τίποτα συγγενείς. Τώρα έχει επαφή με μία Ελβετίδα, γειτόνισα του πατρικού του σπιτιού στο νησί. “Θέλω πολύ να έρθω”, μας είπε “και να πάω στο Άγιον Όρος”. Τον προσκαλέσαμε φυσικά να έρθει να μείνει σ’ εμάς ο άνθρωπος. Θα είναι μεγάλη μας χαρά.
Τι έκανε στη ζωή του ο Δημήτρης Λουίζος; Δούλευε σαν ασυρματιστής στα ταχυδρομεία της Αργεντινής. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ασχολείται με τα δύο αγαπημένα του χόμπι: τον τηλέγραφο, από τον οποίο επικοινωνεί με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο και το ψάρεμα.
Μας έδειξε τα λάφυρά του – όπως ένα εξωτικό ψάρι 46 κιλών που έπιασε στο Μεξικό – και τρελαθήκαμε. Ο Δημήτρης είναι αυθεντία στον τηλέγραφο. “Μπορώ να τηλεγραφίσω και να αποκωδικοποιήσω 50 λέξεις το λεπτό”, μας είπε, όταν οι απαιτήσεις για να περάσεις τις εξετάσεις για ασυρματιστής, είναι 5 λέξεις το λεπτό. Μας έδειξε τον εξοπλισμό του στον πάνω όροφο του σπιτιού του.
Στην εποχή του ίντερνετ, του email και του skype, ο άνθρωπος αυτός επιμένει να επικοινωνεί παραδοσιακά, με σήματα μορς! “Αν γίνει κατακλυσμός, πάλι έτσι θα επικοινωνούμε”, μας είπε χαρακτηριστικά.
Στην προσωπική του ζωή ο Δημήτρης έκανε οικογένεια και απέκτησε δύο κόρες και δύο γιους. Είναι παππούς πλέον. Το μεγάλο προσωπικό του δράμα αφορά στην απώλεια της γυναίκας του το 2000.
Το καλύτερο τώρα: ο Δημήτρης Λουιζόν έχει περάσει μία μεγάλη περιπέτεια στη ζώή του. Έχει ζήσει 28 μήνες στη βάση Ellsworth της Ανταρκτικής! Πήγε για ένα χρόνο ως ασυρματιστής αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν μπορούσε να προσεγγίσει πλοίο μέσα από τους πάγους και έτσι αναγκαστικά έμεινε εκεί άλλον ένα χρόνο και βάλε. “Άλλαξε η ζωή μου για πάντα μετά από αυτό” μας είπε.
“Φανταστείτε να είναι νύχτα όλο το χειμώνα και οι θερμοκρασίες να πέφτουν στο -50! Τρώγαμε από τις προμήθειες ανάγκηςπου είχαν εξασφαλίσει για ένα χρόνο οι Αμερικανοί μέχρι που ανταλλάξαμε τις μπίρες μας με κρέας, με μια άλλη βάση”.
Μάθαμε ακόμη ότι το χειμώνα έβγαιναν έξω με βάρδιες για ένα τέταρτο – τόσο αντέχεις για να μην παγώσεις – περίπου για να σπάνε το χιόνι, ώστε να μην ρίξει την καλύβα. Το νερό που έπιναν ήταν κομμάτια πάγου βρασμένα.
Ο Δημήτρης, ως ασυρματιστής, μετέδιδε το ημερήσιο δελτίο της Αργεντίνικης κυβέρνησης (τα λεγόμενα “επίκαιρα”) σε όλη την Ανταρκτική. Μπορείτε να φανταστείτε τις ατέλειωτες ημέρες και ώρες που πέρασε αυτός ο άνθρωπος, μαζί με 27 συναδέλφους του, σε μία βάση στο πιο εχθρικό περιβάλλον του πλανήτη; Αυτό κι αν είναι περιπέτεια.
Μας μίλησε μάλιστα για το συνάδελφο που έχασαν τον Ιούλιο του ’59, όταν βγήκε για να σπάσει πάγο. “Τον βρήκαμε το Σεπτέμβριο – όταν χάραξε για πρώτη φορά – να κοιμάται πάνω στο γάντι του, πεθαμένο από το κρύο, ένα χιλιόμετρο από τη βάση”, μας λέει ο Δημήτρης. “Για τον επόμενο χρόνο τον κρατήσαμε παγωμένο σε ένα κουτί, μέχρι που ήρθε το πλοίο να μας παραλάβει”. Μα τι έχει ζήσει ο άνθρωπος;
“Αρκετοί τρελάθηκαν μετά από αυτην την εμπειρία”, μας είπε. Όπως καταλαβαίνετε, το ότι είναι ελληνικής καταγωγής ο κ. Λουιζόν, δεν με συνάρπασε τόσο, όσο η ίδια του ιστορία.
Στο τέλος, ρωτήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον ίδιο. Ο Δημήτρης Παρούσης, όταν είχε έρθει, είχε κάνει 5-6 ανθρώπους να στείλουν στο Λουίζο σημαίες από την Ελλάδα, μια και ο ίδιος είχε ζητήσει μία. “Εχω τώρα, μην μας στείλουν άλλες”, μας είπε…
Εμάς μας ζήτησε ένα DVD, μία βιντεοκασέτα, κάτι με εικόνες της Ελλάδας τέλος πάντων. Αν θέλετε να κάνετε ένα μικρό, όμορφο δώρο σ’ αυτόν το δικό μας πλέον άνθρωπο, στις εσχατιες του κόσμου, ορίστε η διεύθυνσή του.
Εμείς θα τον περιμένουμε στην Ελλάδα να μας πει περισσότερες ιστορίες από την Ανταρκτική και να του δείξουμε τη χώρα μας….
Demetrio Louizon
Malvinas Argentinas 74
9410, Ushuaia, Argentina