24grammata.com/ επικαιρότητα
το άρθρο του Γιώργου Δαμιανού πρωτοδημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία (Έντυπη Έκδοση), Σάββατο 24 Αυγούστου 2013, σελ. 10 κλικ εδώ
Ο αστυνόμος, σε αντίθεση με τον μπάτσο και τον εγκληματία, υπηρετεί το λαό
Άρθρο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ φιλολόγου
Είναι γνωστό ότι ο κ. Νίκος Δένδιας συμμετέχει στην εθνοσωτήριο κυβέρνηση Σαμαρά και είναι, επίσης, γνωστό ότι πασχίζει να αυξήσει τα έσοδα του προϋπολογισμού, γι’ αυτό και τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν οι φήμες για την εφαρμογή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, που εκδόθηκε μετά την ψήφιση του Ν. 3938/2011, σύμφωνα με την οποία η Ελληνική Αστυνομία «δύναται να παρέχει υπηρεσίες και μέσα προς ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ και τρίτους ιδιώτες, με καταβολή ανταλλάγματος».
Τις τελευταίες ημέρες, μάλιστα, βγήκε στη δημοσιότητα και λίστα με το κόστος για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Κάποιοι μιλάνε, αυθαίρετα, ομολογουμένως, για ενοικίαση αστυνομικού προς 30 ευρώ την ώρα, 20 ευρώ ανά ώρα για το όχημα, 1.500 ευρώ ανά ώρα για το ελικόπτερο κ.λπ.
Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά…
Δεν ξέρω αν αυτό το κοστολόγιο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ούτε με ενδιαφέρει. Από ρομαντισμό, ίσως, θεωρούσα ότι οι αστυνομικοί δεν είναι ζωσμένοι με εμπορεύματα προς ενοικίαση, αλλά φέρουν «τα όπλα τα ιερά» (κατά τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων). Τα «ιερά όπλα» είναι τα όπλα που πληρώνει η πολιτεία για την ασφάλειά της και δεν έχουν καμία σχέση με τα όπλα των μισθοφόρων. Ο αστυνόμος, σε αντίθεση με τον μπάτσο και τον εγκληματία, υπηρετεί το λαό, προσφέρει και τη ζωή του ακόμα για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων, φτωχών και πλούσιων. Οι μισθοφόροι με τα όπλα, αντίθετα, πουλάνε προστασία, για να επιβιώσουν οι ίδιοι και να ευημερήσει το αφεντικό, που τους πληρώνει
Οι αστυνόμοι υπηρετούν όχι για να εξασφαλίσουν έναν πενιχρό μισθό των 800, περίπου, ευρώ, αλλά γιατί έχουν συναίσθηση της τιμής και του κώδικα δεοντολογίας, που διέπει το Σώμα τους. Αντιγράφω από τη διαβεβαίωση (άρθρο 7), που αποδέχεται ο αστυνομικός με την ανάληψη των καθηκόντων του: «Διαβεβαιώ ότι γνώμονας της συμπεριφοράς μου αποτελεί ο σεβασμός της αξίας κάθε ανθρώπου και η προάσπιση των δικαιωμάτων του. Εχω την ύψιστη τιμή να υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό, ασκώντας την αστυνομική εξουσία που μου εμπιστεύεται, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Αναλαμβάνω τις υποχρεώσεις και αποδέχομαι τους κινδύνους του λειτουργήματός μου και δηλώνω ότι εργάζομαι με αμεροληψία και δικαιοσύνη για το καλό της κοινωνίας(…), αποδέχομαι τον κοινωνικό έλεγχο της δράσης μου και προσδοκώ την υποστήριξη των πολιτών».
Τότε και μόνο τότε μιλάμε για Αστυνομία. Σε διαφορετική περίπτωση μιλάμε για μισθοφόρους μπάτσους, που εκπαιδεύτηκαν για να πουλάνε προστασία ή να επιβάλλουν τη θέληση του αφεντικού. Τότε και μόνο τότε τα όπλα του αστυνομικού είναι «ιερά» και διαφέρουν από τα όπλα του μπάτσου και του εγκληματία.
Και πώς μπορεί κάποιος να ντροπιάσει (καταισχυνεί) τα ιερά όπλα;
Πολύ απλά, με το να τα εμπορεύεται. Να τα στερεί από την κοινωνία και να τα εκχωρεί στους λίγους. Να κοστολογεί δημόσια περιουσία -οπλισμός, αυτοκίνητα, ελικόπτερα, εκπαίδευση μισθοφόρων μπάτσων (όχι πλέον αστυνομικών)- που αποκτήθηκαν με δημόσια χρήματα και να την προσφέρει προς ενοικίαση σε ανθρώπους του υποκόσμου ή σε ανθρώπους του επιχειρηματικού, καλλιτεχνικού, πολιτικού κόσμου.
Αλήθεια, μας περίσσευαν οι αστυνομικοί και δεν ξέραμε τι να κάνουμε το πλεονάζον προσωπικό;
Αλήθεια, το υπουργείο έχει αποκαταστήσει τη Δημόσια Ασφάλεια και αποφάσισε να γίνει ανταγωνιστικό στους σεκιουριτάδες;
Μα, θα έλεγε κάποιος, αυτό το προσωπικό είχε, ήδη, αναλάβει τη φύλαξη κάποιων «ισχυρών» πολιτών. Είναι κακό να εξοικονομήσουμε κάποια χρήματα απ’ αυτή την προστασία;
Η απάντηση είναι αυτονόητη: δαπανήθηκε μια σεβαστή δημόσια περιουσία για την εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων, όχι για να βγάζουν μεροκάματο αλλά για να εγγυώνται την κοινωνική ασφάλεια. Σαφέστατα είναι προκλητικό να απασχολούνται με την κενοδοξία τού κάθε «επώνυμου». Γι’ αυτό και πρέπει να επιστρέψουν στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι να εκμισθωθούν στους «ισχυρούς». Αν αυτοί οι «ισχυροί» βρίσκονται σε κίνδυνο, έχει χρέος η πολιτεία να τους εγγυηθεί, δωρεάν, την ασφάλειά τους. Ο Γ. Παπακωνσταντής, στο συνέδριο των αστυνομικών υπαλλήλων, αναφέρει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της σύγχρονης Αστυνομίας είναι η εφαρμογή της αρχής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έβλεπε πάντα καχύποπτα τα όργανα της Δημόσιας Τάξης, για αυτό και τους αποκαλούσε «μπάτσους» (από το τουρκικό bac > αστυνόμος, φοροεισπράκτορας, πάντα με υποτιμητική σημασία, αρχικά, δήλωνε τον Τούρκο φοροεισπράκτορα, που έπαιρνε αυθαίρετα και διά της βίας χαράτσια από τους υπηκόους). Ο Μάρκος Βαμβακάρης τούς αποκαλεί «μαύρους» στο τραγούδι «χθες το βράδυ στο σκοτάδι» του 1935. Σήμερα, ακούγονται και τα: μπασκίνες, τροχομπάτσοι, καρακόλια, ΜΑΤατζήδες, ασφαλίτες, εδικοί φρουροί, βασανιστές, Ζητάδες, συνοροφύλακες κ.τ.λ., κανένας, όμως, δεν τόλμησε να τους εξευτελίσει τόσο πολύ κατεβάζοντάς τους στο επίπεδο του εμπορεύματος -call boys (κατά το call girls)- όπως επιχειρείται με την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών τους ή της εμπορίας ανθρώπινου καλογυμνασμένου σώματος…
Και αυτό θα είναι ακόμα ένα δικό σας επίτευγμα, κύριε υπουργέ της Δημόσιας Τάξης, και δεν θα φταίει σε τίποτα ο «τρελαμένος» 17χρονος, που θα γράφει συνθήματα στους τοίχους της Αθήνας για τα ενοικιαζόμενα καλογυμνασμένα παλικάρια (boys to let).
www.24grammata.com