Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ
To dassos me klammena
megala klonaria fteruyize
sto adinato I to feggarofoto
Φαρέτριον, Ν. Καρούζος
Η παράξενη μηχανή που εκτείθεται απόψε στο ίδρυμα του άλλοτε μείζονος ελληνισμού καλείται ερυθρογράφος. Τ΄όνομά του μαρτυρά την ξεχωριστή του ιδιότητα, αφού ευθύς όταν ο ερυθρογράφος επιστρατευτεί στα επιδέξια χέρια τότε ο κόσμος αλλάζει ύφος, αλλάζει χρώμα και σχήμα. Τ΄όργανο κατασκευάστηκε περί τα τέλη του περασμένου αιώνα. Ένας ποιητής λέγεται πως διατύπωσε πρώτος την ιδέα και έπειτα πλήθος τεχνικοί, ειδικοί της τεχνικής των χρωμάτων ανέλαβαν την υλοποίησή της. Ο ποιητής αρνήθηκε κάθε ανάμειξη στο σχέδιο και συνέχισε να καταγράφει τους εσωτερικούς σπασμούς, φτιάχνοντας τα αλλόκοτα γραφήματα της καρδιάς που πάντα μαρτυρούν την αληθή έκβαση της ζωής μας. Μάταια οι τεχνικοί επέμειναν, ο ποιητής εγκατέλειψε όλους αυτούς τους μάταιους αγώνες, δόθηκε ψυχή και σώμα σ΄αυτό που καλείται δίχως κιγκλίδωμα ελευθερία.
Τώρα περιφέρεται στο βορρά της αργολικής πολιτείας, ένας μόνος παράλληλος ανάμεσα στα ερρείπια και το συγκλονιστικό φαινόμενο του έαρος. Όλες του οι συλλογές αναβλύζουν απ΄τα υπόγεια, τις θερμές κοιτίδες της ζωής μας, μίλια κάτω απ΄την απόλυτα αιτιολογημένη βιολογία μας. Κάθε τόσο, λένε επιστρέφει στην Αθήνα, φτιάχνει κομψά σημειώματα, απασφαλίζεται μαζί με τους στίχους του, κρατώντας όρθια την πίστη και το δέος του γι΄αυτόν τον κόσμο.Ο αιώνας που φθείρεται βαθμιαία δεν τον συγκινεί, το κόμμα που έγινε έκθεμα μαζί με τις ιδέες του στα άφταστα μουσεία της αρχιτεκτονικής τον κρατά μακριά. Στα χέρια του κρατά τις σημαίες των ιδεών, μέσα του πάλλονται όλες οι συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου και οι χρωματικοί επίδεσμοι. Ανένδοτος οραματίζεται τα αντικείμενα, το αίμα, το βράδυ, το φεγγάρι, τη ζωή και το θάνατο. Φτιάχνει λέξεις απ΄το μηδέν, εκεί πάντα επιστρέφει, ξεστομίζοντας μες στην πολλή ησυχία εκείνο τον πανάρχαιο και μεγαλειώδη παρακείμενο που στιγμάτισε τη ζωή μας. Φλεγόμενος, ιώδης καταστρέφει όσα κοσμούν τις πόλεις μας, ώρες ώρες γυρνά στην ανθρώπινη ιδιότητά του. Ο ερυθρογράφος τότε χάνει οριστικά ολόκληρη την πρωτοτυπία του και υποκλίνεται στη φρενίτιδα του ποιητή, με τη λογική του σκοτωμένη στα κράσπεδα, αποκλείοντας την έπαρση όσων ποτέ γέννησε το λογικό.
Με την πληθωρικότητα ενός που κατάγεται απ΄όλους τους χρόνους και όλες τις εποχές, ενός που χωνεύει τους ρυθμούς εντός μας, δίνει μια και μοιράζεται στις πόλεις που τον ανέθρεψαν. Τ΄ωραιότερο βράδυ εκμυστηρεύεται όλα τα ταξίδια που του απομένουν, πυραχτωμένος από ουράνια στύση γκρεμίζει κάστρα και ναούς και αρχίζει τη μεγάλη και ατέρμονη αφήγηση. Τότε που δίχως τίποτε να έχει διδαχτεί απ΄τη νύχτα, τότε που γύρω του ανατινάζονταν οι βεγγαλικές νύχτες, τότε και εκείνος επέλεξε το άπειρο. Συντρόφευσε, λέει αμυδρά του ήλιου τη βαρβαρότητα, επιβίωσε σε πείσμα όλων των στερεοτύπων, κατάργησε τη βραχώδη εκείνη κατάσταση που τον στιγμάτισε. Ήταν λέει, τα ταξίδια του ερυθρά, δίχως τεταρτοκύκλια όργανα και αζιμούθια, ένας μόνος ανάμεσα στα γαλάζια αέρια που καίγονται, καίγονται, καίγονται. Δίχως πιλότο εξέπεμψε σήματα απ΄τ΄ανοιχτά, απ΄εκεί που δεν στεριώνουν τ΄αγάλματα των ρητόρων, τα λόγια και οι παράτες. Καθώς τα παιδιά των ακτογραμμών επέλεξε μια θέση σκαρφαλωμένος στ΄αστρικά, αναπλάθοντας τη γλώσσα και το αίσθημα.
Ο ποιητής ονομαζόταν Νίκος Καρούζος. Οι ερυθρογράφοι του σήμερα είναι χαμένοι. Αν φανείς τυχερός, μπορεί να ανταλλάξεις κάποτε ένα καλειδοσκόπιο με το μυστικό που φυλούν στην όρασή τους τα παιδιά πριν πνιγούν.Πριν το τέλος αρνήθηκε όλα του τα ποιήματα, όλα του τα καταφύγια. Η γραπτή ποίηση σωριάστηκε στο στήθος του σαν ένα τίποτα. Το μυστήριο του χρόνου, όπου και όσο και αν δαπανήθηκε, ο Καρούζος βάλθηκε να το καταργήσει μαχόμενος τα βαρυτικά μεγέθη. Και το κατόρθωσε, προικίζοντας την άνοιξη με χιλιάδες απόφωνα.