Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μία ωραία μέρα μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό»
24γράμματα: Μανόλη μου, οι ίδιοι τώρα κουνάνε πράσινα και μπλε σημαιάκια και αναρωτιούνται γιατί χρεοκοπούμε απαιτώντας να πληρώσουν κάποιοι άλλοι. Ποιοι να ‘ναι αυτοί οι άλλοι άραγε;
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου
24γράμματα: Μανόλη μου, οι μισοί απ αυτούς είναι, τώρα, επαγγελματίες και κατηγορούν κάποιους αργόσχολους. Οι άλλοι μισοί είναι υπάλληλοι και κατηγορούν κάποιους φοροφυγάδες
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν
24γράμματα: Κοιμού εν ειρήνη, Μανόλη μου, δακρύζουν και τώρα σκυφτοί, δίχως καν όνειρα, όσοι χθες μιλούσαν για νέους κόσμους, νέες τάξεις πραγμάτων και νέες αγορές
…Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο
24γράμματα: Και τώρα λοιδορούν αυτό που δεν κατάφεραν να γίνουν χθές
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο (1983)
24γράμματα: Και εγώ. Μας γέρασαν προώρως, Μανόλη μου, το κατάλαβες;(2010)
Φανταστικός διάλογος με τον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (1925 – 2005). Ο ποιητής «μιλάει» μέσω του ποιήματος του «Φοβάμαι» και περιγράφει την πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Τα 24γράμματα «απαντούν» κάνοντας αναφορά στην τωρινή, 2010, πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων, συρράφοντας στίχους του ίδιου του ποιητή. Οι στίχοι με τα έντονα γράμματα είναι από τα ποιήματα: το Σκάκι, Νέοι της Σιδώνος, Επιτύμβιον.
Γιώργος Δαμιανός