24grammata.com/ λαογραφία
γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
Διαβάστε, επίσης, και τους προστάτες των θαλασσινών (Ποσειδών, Φωκάς, Νικόλαος…)
Η οικογένεια του ναυτικού ζούσε και ζει με τα μάτια καρφωμένα στη θάλασσα. Κάθε που τύχαινε να σηκωθεί γερή θαλασσοταραχή, οι γυναίκες προσπαθούσαν να ξορκίσουν τη φουρτούνα για να σώσουν τους άντρες τους που ταξίδευαν με τα καΐκια.: οι γυναίκες των ναυτικών που κινδύνευαν έπαιρναν μαζί τους τρεις Μαρίες πρωτότοκες και ανηφόριζαν στον προφήτη Ηλία (στη Σαλαμίνα). Εκεί, αφού προσκυνούσαν τον Άγιο, έβγαζαν το καντήλι από το ναό και το έχυναν στο προαύλιο για να φτιάξουν λάσπη με τη γη. Στη συνέχεια, έπαιρναν τη λάσπη και έκλειναν όποια ρωγμή έβρισκαν στο βορεινό μέρος του ναού (για να κλείσει μέσα το βοριά), ενώ κατόπιν άνοιγαν μία ρωγμή στο τοίχο του νότιου μέρους του Ναού (για να αφήσουν το νοτιά να βγει). Αμέσως κατευθύνονταν όλες μαζί στο ναό του Αγίου Νικολάου, προσκυνούσαν, λιβάνιζαν και τελικά άδειαζαν τα καντήλια στα μανιασμένα κύματα, σε τρεις δόσεις, σταυροκοπούμενες και προσευχόμενες να κοπάσει η φουρτούνα Η μαρτυρία καταγράφεται στο βιβλίο «Η ζωή των Αρβανιτών», Ν.Ι.Σαλτάρη, εκδ. Γέρου.
Κάπως έτσι, οι ναυτικοί και οι συγγενείς τους προσπαθούσαν να νικήσουν τους φόβους τους. Όλα αυτά τα παλιά τα χρόνια. Γιατί τώρα, στην εποχή της κινητής τηλεφωνίας και των δορυφόρων, η κλήση της μάνας …προωθείται και μαθαίνει άμεσα πως είναι το παιδάκι της. Έχει, άραγε, και λιγότερους φόβους;