“Αναζητώντας τις ρίζες μου…”

24grammata.com/ απόδημοι Έλληνες

Το 24grammata.com έχει χιλιάδες αναγνώστες στη Μακρινή Αυστραλία, απ όπου και λάβαμε την παρακάτω ηλεκτρονική επιστολή. Αποφασίσαμε να τη μεταφέρουμε αυτούσια, δίχως καμία διόρθωση στην ορθογραφία ή την έκφραση, για να κατανοήσουν άμεσα, οι Ποσειδωνιάτες του Ελληνικού Κράτους,  τον πόθο της σύνδεσης με τις ρίζες και με τους προγόνους, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους, Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής.
Αγαπητέ Αναγνώστη,
Τα τελευταία 5 χρόνια αναζητώ την οικογένεια του προ-πάπου μου, του Ανδρέα. Σας παρακαλώ, μπορείτε να με βοηθήσετε;
Ονομάζομε Τζολιον (Jolyon), και ο προ-πάπους μου το 1874, τότε 24 χρονών, μετανάστευσε στην Νότια Αυστραλία. Μετέπειτα ακολουθώντας μια πρακτική που πολλοί Έλληνες συνήθιζαν εκείνη την εποχή,“αγγλοποίησε” το όνομα του, σε Ανδρέας Τόμσον (Andrew Thompson).
Υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό «κενό» μεταξύ της άφιξης του και του επόμενου σταθμού στην ζωή του και υποψιάζομαι οτι ο λόγος είναι οτι προσπαθούσε να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε ένα τόπο οπού δεν μιλούσε την γλώσσα. Τελικά εγκαταστάθηκε στο Πορτ Αγκούστα (Port Augusta) στην Νότια Αυστραλία το οποίο είναι μια παραλιακή πόλη με μικρο λιμάνι ιδανικό για ψάρεμα.
Ήταν εκεί όπου το 1883 παντρεύτηκε μια Αγγλίδα, την Σοφία Ρέινολντς (Sophia Reynolds). Ένας από τους μάρτυρες στον γάμο ήταν ο Αντώνης Νικολιάς (Anton Nicholias) με τον οποίο ήταν πολύ καλοί φίλοι. Ο Ανδρέας υπέγραψε το πιστοποιητικό γάμου με ένα σταυρό, πράγμα που υποδεικνύει οτι δεν ήξερε να γράφει Αγγλικά.
Δεν γνωρίζω αν έστειλε κάποιο γραμμα πίσω στην πατρίδα και πιθανότατα η όποια οικογενιεία άφησε στη Ελλάδα να μην έμαθε οτι παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά.
Ελπίζω οτι η σύζυγος του να έγραψε κάτι έστω στα Αγγλικά ώστε η οικογενεία που άφησε πίσω να είχε κάποια νέα του προ-πάπου μου.
Η Σοφία και ο Ανδρέας απέκτησαν αρκετά παιδιά, την Αναστασία (Anastasia), τον Ανδρέα (Andrew), την Ελένα (Helena), την Ηθελ (Ethel) η οποία είναι η γιαγιά μου, την Κλεάνθη (Cleanthie), την Αθαηρ (Athaeir) και την Αναστασία-Ριχαρδη (Anastasia-Richarda). Υποθέτω οτι στο πρώτο παιδί , την Αναστασία, έδωσε το όνομα της μητέρας του. Οι Αναστασία, Ανδρέας και Αναστασία-Ριχαρδη δυστυχώς απεβίωσαν σε βρεφική ηλικία. Οι υπόλοιπες τέσσερις κόρες επέζησαν, παντρευτήκαν και δημιούργησαν δικές τους οικογένειες.
Τον Απρίλιο του 1891 ο Ανδρέας απέκτησε την Αυστραλιανή υπηκοότητα και με αυτό το πιστοποιητικό ανακάλυψα οτι είχε καταγωγή από την Ελλάδα και οτι ήταν επαγγελματίας ψαράς. Το πιστοποιητικό είναι και αυτό υπογεγραμμένο με σταυρό. Τα παιδιά του άρχισαν σχολείο το 1892 και στις σχολικές φόρμες εγγραφής, ο πατέρας τους αναγράφετε ως «ψαράς/ιχθυέμπορος».
Προφανώς ήθελε να αποκτήσουν τα παιδιά του την μόρφωση που δεν είχε αποκτήσει στην Ελλάδα. Ως Αυστραλιανός τρίτης γενιάς, ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα να μάθω οτι είχα ένα Έλληνα προ-πάπου, αλλά από την άλλη αυτό εξηγούσε πολλά πράγματα.
Το σκούρο δέρμα του πατέρα μου, τα καφέ μάτια του, η καταπληκτική και χαρούμενη προσωπικότητα του, ο τρόπος ομιλίας του με χειρονομίες αλλά και η αγάπη του για την Μεσογειακή διατροφή.
Μια ξαδέλφη, μου είπε οτι της είχαν πει κάποτε οτι το Ελληνικό επώνυμο του Ανδρέα ήταν «Μορφίτης», αλλά αυτό μπορεί να μην έχει μεταφερθεί σωστά ή να είναι το όνομα της περιοχής, πόλης ή χωριού καταγωγής.
Ο Ανδρέας απεβίωσε στο Πορτ Πιριε (Port Pirie) στην Νότια Αυστραλία, μια γειτονική πόλη της Πορτ Αγκουστα, στης 9 Δεκεμβρίου το 1911, σε ηλικία 61 ετών, η αιτία θανάτου ήταν καρδιακή ανακοπή.
Φέτος, το 2011, συμπληρώνετε ένας αιώνας από τον θάνατο του και τα μέλη της οικογενείας του θέλουν να γιορτάσουν την ζωή του.
Θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε με την οικογένεια του στην Ελλάδα και να ενημερώσουμε οτι η μνήμη του στην Νότια Αυστραλία είναι ακόμα ζωντανή.
Νομίζω οτι η καταγωγή του ήταν από νησί όπου υπήρχε έντονη αλιευτική δραστηριότητα. Ίσως να ήταν κάπου όπου αναγκάστηκε να μεταναστεύσει για να ξεφύγει από την Τουρκική κατοχή; Ήταν δηλωμένος στην Αυστραλία ως καθολικός Χριστιανός.
Λόγο του οτι δεν γνώριζε ανάγνωση και γραφή, όταν «αγγλοποίησε» το επώνυμο του, πιθανότατα να ήταν παρόμοιο με το Ελληνικό του επίθετο ώστε όταν του μιλούσαν να αναγνώριζε οτι μίλαγαν για αυτόν.
Έχω βαθύ θαυμασμό και σεβασμό προς το κουράγιο του προ-πάπου μου αλλά και της αποφασιστικότητας και επιμονής του να πετύχει. Το να εγκαταλείψεις την οικογένεια σου γνωρίζοντας οτι δεν θα τους ξαναδείς και να ξεπεράσεις τόσες δυσκολίες όπως να μην γνωρίζεις ανάγνωση και γραφή και να καταφέρεις να ζήσεις μια καλή ζωή, είναι ένδειξη δύναμης και χαρακτήρα.
Ελπίζω οτι θα υπάρχει κάποιος αναγνώστης ο οποίος μπορεί να είχε ένα συγγενή που μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1874 και να επικοινωνήσει με την εφημερίδα. Όσο και μικρή πληροφορία και να έχετε, είναι πολύ σημαντική. Η οικογένεια στην Αυστραλία είναι ευγνώμον προς τον εκδότη της εφημερίδας για την ευγενική βοήθεια στην αναζήτηση της οικογενείας του προ-πάπου μου.

[email protected]