Γνωριμία με τον Άγγελο Ιωάννου και την Πέννυ Μηλιά.

Εάν (ένθετο του 24grammata.com) / ποίηση

γράφει ο Θανάσης Αθανάσιος

Με χαρά σάς παρουσιάζω, εδώ, δύο αγαπημένους μου, «νέους», ποιητές:  τον Άγγελο Ιωάννου και την Πέννυ Μηλιά. Προς ενημέρωση αναφέρω πως ο πρώτος βρίσκεται –πάντα- υπό έκδοση και πως η δεύτερη έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή, με την Ομάδα Από- Ποίηση.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

εκτός αλφάβητου ζυγού
και με αθανασίου πνοή να με δαγκάνει στο σβέρκο
βρήκα στα αζήτητα απ΄τον καιρό
το πλέον πολύτιμο
Τάμπαρο Στρείδι
και πλέω
σε μονοπάτι από οπλές
η Νύχτα
η Φάρσα
το Κουράγιο
κρατώ καθετί ή ξεκινώ άστεγος προς πάσα κατεύθυνση
κι εκείνη ακλόνητη
αντικρίζω Τιποτένια γράμματα
που δίνουν την ευχέρεια να τελεστεί Η Αταξινόμητη Ιεροσύνη
εύκολο για τα χέρια να νομίζουν πως Την ακουμπάν
γλυκύτητα αβύσσου να ανασάνει το χρυσό
το κάτω απ’ το χώμα σημάδι
Γέμισε με καπνό
από αυτόν που κρύβεται μες στη φωτιά
Τάμπαρο στρείδι μαγικό ερωτικό και νέο
Εθιστική επίκτητη εγωίνη σαγηνευτική
τους ουρανούς που παρασύρεις
και των στροβίλων το ακίνητο καθώς ποιείς
ξέβρασε τα απόνερα της στάχτης
πνίξε τα Ύδατα
καθήλωσε το πρόσκαιρο ανάστημά μας
Εσύ της άμμου απέραντη σιωπή
που η θωριά σου ακριβής
ισόποση με τα ανώτατα
τα επιτεύγματα
δως μας την δύναμη να πέσουμε στα γόνατα μας

………………………………………………………………………………………………………………………………………

~
με μια χιλιάδα έτη σκαμμένη
σε σκούρο δέρμα λευκό
ο έρωτας
απλός  ν’ απλώνεται
και δεν περνά
δεν υπομένει
θνητώ    χορεύω   ενθουσιάζομαι
και το κτήνος της ευθείας περασμένο
Ερωτάν ή Ερωτάς Αθανάσιε μη γεννηθέντα
σφαδάζοντας κολυμπούν
καρτερώντας αποκεφαλίζουν
μέρες και δαίμονες λεπτοί
σε πάλη
Ανιστόρητα χρωματολόγια
ανορθόγραφοι παλμοί υποτάσσουν τις ορμές μας
κάθε συμφώνου αύριο
μια περιδίνηση φωνής
μνήμη Αγνώστου
μουλιασμένου στο αίμα που βράζει
ωσότου μετουσιωθεί
και βάψει τον άνεμο
χρώμα βαθύ
και κόκκινο
Επισυνάπτω την έμπνευση ατόφια
και την απάνθρωπη ελπίδα των λέξεων την παλαιά
την κρατώ
για να ξαναβρώ την όρεξη μου για να ξαναβρώ
τραγούδια γιατρικά
και πορφυρά Μυστήρια

~

Αυτή είναι η ωμολογία μου

Για χρόνια πολλά έλειψα απ’ τη ζωή μου
κι αποφάσισα
εγώ
να επισκεφθώ το σώμα μου
κι αναγκάστηκα
εδώ
να αφαιρέσω στοργικά τα μέλη απ’ την οικεία μεταμφίεση
κι από μέσα να δω
τα δεκαδικά ψηφία υπολογισμού της αγάπης
τις μηχανολογικές προδιαθέσεις
τη βάση για τη διατήρηση της δεδομένης βιομηχανίας παραγωγής και ελέγχου της ανθρωποειδούς συμπεριφοράς
εκπυρσοκρότησα
και γράφτηκα επάνω στην επιβολή επιφανών συμβόλων
Ανατρέχω στ΄αρχεία
Αυτή είναι η αυτοκράτειρα
ο κοσμικός αγγειοφορέας
μια μορφική ελεγεία
αναπνοές παραγγελμάτων αιματηρής υγροποσίας
όταν είμαι εδώ
μέσα από σένα
στην συνηχητική διαύγεια
στα ενωμένα χρώματα της μελαγχολικής μαντείας
σαν σχέδιο απόδρασης
στις πρακτικές τελετών απεγνωσμένης αγάπης
μπροστά στην επιρροή της ακτίνας κάθε σφυγμού που δεν τελειώνει ποτέ
αφήνω τα ίχνη μιας συνειδητής σύμπτωσης

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Καθώς νυχτώνω εξημερώνομαι
και δε μασάω πια
εκείνηνε τη μία
την αρχαία επιθυμία
Αγγείων έκλειψη χαμένη απ΄τ’ αρχεία η θέληση μου
ναυαγεί σαν θάλασσα
Όμορφα εδώ στην Αντιλόπη
περνάμε υπέροχα
καπνίζοντας χυμούς απ΄το ηλιοβασίλεμα
και καταπίνοντας χορευτικά κάρβουνα
Και έχουμε και την  Δημιοκρατία
και ζούμε και σε ευνομούμενη Κυνοπολιτεία
Ο καθένας είναι ελεύθερος να χτίσει τα κλουβιά του
Και΄γω πίσω απ΄ τις μπάρες
κάνω το κέφι μου
με το ποτήρι συντροφιά
θα κρυφακούω του φύλακάγγελου μου τα κλειδιά
κι έτσι ανάλαφρα και διασκεδαστικά
πρόβες να κάνω για το Πέρασμα
Απαρνημένα μαθηματικά
χώμα από χρώμα
βήμα στο χώμα
επάρατος λέξη
λογοραγία τελεία
εξιστορείται ξανά και ξανά

Δύο ερωτήσεις
Ερώτηση: Πώς βλέπεις την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα;
Απάντηση: Η κατάσταση στη χώρα μας. Προσωπικά δεν την αισθάνομαι περισσότερο χώρα μου από ότι την Αλβανία την Ινδία ή το Σουδάν αλλά ως κάτοικος Αθηνών και προαστείων οφείλω να παραδεχτώ πως η χωροχρονική συγκυρία έχει κάτι το γοητευτικό καθώς συμβαίνει ένα βίαιο ντεμακιγιάζ στις μάσκες που χρόνια τώρα επιλέγαμε να μοστράρουμε με πυγμή και ελαφρότητα. Θα ήθελα να ζήσω τη στιγμή που θα πέσουν οι μάσκες αυτές και θα φιλοτεχνήσουμε καινούριες. Όσο για τα φράγκα και τα παιχνίδια εξουσίας και δύναμης ανά τους αιώνες των αιώνων ήταν νομοτελειακά στημένα με τον ίδιο τρόπο ώστε να αφήνουν πίσω τους το ίδιο πηλίκο λίγοι εξουσιαστές πολλοί οικειοθελώς εξουσιαζόμενοι. Μακάρι να μην είμαστε αγέλη κάποτε και μακάρι κι εγώ που το λέω να γίνω κάποτε άνθρωπος.

Ερώτηση: Ποια η θέση της ποίησης μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό;
Απάντηση: Η ποίηση. Η ποίηση κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν είχε ρόλο. Ποτέ δεν είχε θέση.  Είναι αυθύπαρκτη. Η ποίηση κατά την άποψη μου αποτυπώνει αυτό που δε μπορεί να ειπωθεί και πάει να μιλήσει στον πυρήνα μας, σε κάτι που δεν έχουμε την παραμικρή συνείδηση πως υπάρχει. Είναι το Άγνωστο που βρίσκει το ταίριασμα του μέσα μας και καθρεφτίζεται με λέξεις. Αυτό μας διαλέγει, δεν κάνουμε κουμάντο εμείς γι΄αυτό μας απειρίζει και μας θυμίζει την κενότητα  όπου χωρά τα πάντα. Αν το πετύχει κάτι τέτοιο είναι πραγματικά επαναστατική με την έννοια όμως του συντρόφου απ΄την Καλκούτα, γινόμαστε η αλλαγή και φωσφορίζουμε και εκπέμπουμε ποιητικές πνοές σαν του αιθέρα.

Αυτοβιογραφικό Σημείωμα
Είμαι ο Άγγελος και είμαι καλά. Είμαι τριάντα χρονών ετών και επαγγέλλομαι εισαγωγαί-εξαγωγαί. Μεγάλωσα στον Πειραιά και κατάγομαι από το Ληξούρι. Σε λίγο θα έχουμε και έναν αριθμό που θα περιέχει όλα τα προσωπικά μας στοιχεία-δεδομένα και τότε θα είναι ευκολότερο να αναγνωριζόμαστε αναμετάξυ μας .Δε θέλω να παραβλέψω το Ι1 μου-Άοπλο-Αδικαιολογήτως παρών.

ΠΕΝΝΥ ΜΗΛΙΑ

Ανοιχτή-κι ο γκρεμός
Με χίλιες γλώσσες να την γλύφει

Σ’ όσα με έχουν γεννήσει
Θα καρφωθώ
Ανίκητο αγκάθι
Λήθη

~

το λουλούδι του ξένου ο λωτός
το φεγγάρι του πόνου ο λυτός
αξεδιάλυτος γρίφος ο χρόνος
τα πέταλα πέπλα το φως
πυρετός

~

Το δέντρο του Ιούδα

Ουαί κι αλίμονο, είπε ο άγγελος,
το όμορφο δέντρο να ξεπληρώνει τα κρίματά σου.

Ουαί κι αλίμονο, είπε ο Ισκαριώτης,
ο άμοιρος άνθρωπος να εκπληρώνει τα σχέδιά σου.

~
Δύο τρόποι υπάρχουν στην ποίηση:
Ή θα ξεπλένεις το αίμα
Ή θα το μιλάς.

~

Ρομαντισμός
Ζω
για την στιγμή
που ο βοσκός
θα νιώσει
στο σκληρό πετσί του μονομιάς
όλη την ποίηση
απ’ το «Κεφάλαιο» του Μαρξ
κι ο σπουδαγμένος στην Οξφόρδη
θα γονατίσει κλαίγοντας
μπροστά στη μεταφυσική
του εκδορέα Βαμβακάρη.

~

Κάτι τέτοιο
“Δεν είσαι ανάπηρος. αν ήσουν ανάπηρος μπορεί και να σε δικαιολογούσα. να σε άφηνα να ψοφήσεις στη σπηλιά σου, που πήγες και κρύφτηκες στον θάνατο, σα στο μουνί της μάνας σου. έλα μαλάκα μην μασάς.  έλα, εγώ είμαι εδώ. έλα, έξω τώρα»
ή κάτι τέτοιο θα είπε στον Λάζαρο, δεν εξηγείται αλλιώς.

Αυτοβιογραφικό Σημείωμα
Η Πέννυ Μηλιά γεννήθηκε, και αυτό είναι σημαντικό.
Λέγεται ότι ξεπέρασε το αρχικό σοκ και από τότε, φαινομενικά μόνο, ζει στην Αθήνα.  Από μικρή ήταν κάπως υγιής για όλα όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν. Ως παιδί είχε κόλλημα με τα παραμύθια, στο Δημοτικό ξεκίνησε -χωρίς να σταματήσει και ποτέ- η λύσσα με τον χορό και την μουσική, με αποτέλεσμα αργότερα να καταφέρει να ασχοληθεί τουλάχιστον με την μετάφραση και το θέατρο.
Πέρασε το Λύκειο μανιακή με τον ουμανισμό του Λειβαδίτη, την ελευθερία του Καρούζου, τον παφλασμό του Ελύτη, την τόλμη του Καβάφη, τα ομοιοκατάληκτα του Καββαδία, το Νόμπελ του Σεφέρη και φυσικά όλο τον Καρυωτάκη.
Ας μην συνεχίσουμε με τους αλλοδαπούς και καταλήξουμε προφίλ στο φέισμπουκ, όμως. Άλλωστε σύντομα κατάλαβε πως ήταν καταδικασμένη να γίνει η Πέννυ Μηλιά και πόσο δύσκολο ήταν αυτό.
Με την ποίηση αναγκάστηκε να ασχοληθεί από τα 10 της χρόνια και στον ελεύθερό της χρόνο λατρεύει να βιοπορίζεται. Στην αστρολογία των Μάγια είναι «λαμάτ», αλλά ευτυχώς υπάρχει και η ψυχανάλυση.
Στην επόμενη ζωή της θα ήθελε να επιστρέψει ως Αμαζόνα ή Μπάρμπι και να αφιερωθεί επιτέλους σε άφθαρτες αξίες, όπως το χρήμα. Πιστεύει στην Πανσέληνο, αλλά χωρίς τους Αμερικάνους.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά κατέληξε να παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής – ποίησης εννοούμε μη μπερδεύεστε- σε Ελλάδα και Σκωτία, να διακριθεί, να γνωριστεί  με τους υπόλοιπους της ομάδας, και να βρεθεί άφραγκη, όπως πάντα αλλά με ένα υπέροχο, συλλογικό μωρό, το βιβλίο τους! Κάποιοι γονείς προτίθενται μάλιστα να το βάλουν στο καροτσάκι και να το πηγαίνουν βόλτα, μαζί με κανονικούς παππούδες και γιαγιάδες, εις αντικατάστασην εγγονιού!