Γνωριμία με τον ποιητή Νάσο Γιοργάκι (Nasho Jorgaqi)

Εάν (ένθετο του 24grammata.com)

επιμέλεια άρθρου Γιώργος Πρίμπας

Προλογικό σημείωμα του Χρήστου Τουμανίδη.

Ο Ελληνικός Κύκλος Χαϊκού, συνεχίζοντας την εκδοτική του προσπάθεια, παρουσιάζει στους φίλους της ποίησης και ειδικότερα του χαϊκού, ένα μικρό αλλά αποκαλυπτικό, πιστεύω, ανθολόγιο του σημαντικού αλβανού λογοτέχνη Νάσο Γιοργάκι (Nasho Jorgaqi). Τα χαϊκού, με τον εύγλωττο τίτλο, “Διασώζοντας αστραπές», φανερώνουν έναν αληθινό ποιητή, έναν ανήσυχο πνευματικό άνθρωπο που ζει και δημιουργεί, χρόνια τώρα, «δίπλα» μας.
Άγνωστος, όπως άγνωστη μας είναι, δυστυχώς και η ποίηση της Αλβανίας. Μα και η ίδια η Αλβανία, ουσιαστικά, για τους περισσότερους Έλληνες, παραμένει μια άγνωστη χώρα, τόσο κοντά μα και τόσο… μακριά μας.
Ας ελπίσουμε πως αυτή η μικρή έκδοση θα αποτελέσει και μια «πνευματική γέφυρα» ανάμεσα σε δύο γειτονικούς λαούς, τους Αλβανούς και τους Έλληνες, που τους συνδέουν τόσα πολλά,
μυθολογικά, ιστορικά και πολιτισμικά δεδομένα, και τους χωρίζει μόνο μια… λεπτή συνοριακή γραμμή! Και κάποιες παλιές, ξεφτισμένες προκαταλήψεις.
Το “Διασώζοντας αστραπές”, του αλβανού ποιητή Νάσο Γιοργάκι είναι ένα «ανοιχτό παράθυρο» ανάμεσα στην Αλβανία και την Ελλάδα. Ανάμεσά μας. Μια ειλικρινής, εγκάρδια
χειρονομία φίλου προς φίλους. Είναι λίγο αυτό; Μα είναι το πνεύμα και η δύναμη της ποίησης χαϊκού, που εκφράζεται με τον τρόπο ενός αλβανού ποιητή, που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους.

Λουλούδια, στη γέννηση.
Λουλούδια, στον θάνατο.
Λουλούδια: Τα σύνορα της ζωής!

——————————————————————————–

Η παρούσα ποιητική συλλογή, αποσπάσματα της οποίας παρατίθενται κατωτέρω, μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Άρη Κατσαλίδα.
Ο Άρης Κατσαλίδας, γεννήθηκε το 1984 στους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή των Αθηνών και εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Παράλληλα ασχολείται και με τη μετάφραση. Έχει μεταφράσει στα αλβανικά έργα του Αισχύλου και του Τάσου Αθανασιάδη. Στα ελληνικά μετέφρασε τους εξής αλβανούς λογοτέχνες: Φλούτουρα Άτσκα (μυθιστόρημα), Τίμο Μερκούρι, Φέρικ Φέρα και Νάσο Γιοργάκι (ποίηση).

——————————————————————————–

Βιογραφικό.
Ο Νάσο Γιοργάκι (Nasho Jorgaqi), γεννήθηκε στο Μπάλς (Μαλακάστρα) της βόρειας Αλβανίας στις 30 Οκτωβρίου 1931. Μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο της Σκόδρας πραγματοποίησε σπουδές στην αλβανική γλώσσα και λογοτεχνία, στο Ανώτερο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο των Τιράνων.
Κατά τη διάρκεια 1970-1993 ασχολήθηκε επαγγελματικά ως παιδαγωγός, διατηρώντας την θέση προϊσταμένου, στην έδρα της αλβανικής λογοτεχνίας στη Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων.
Ο Νάσο Γιοργάκι έχει ως τώρα ένα πλούσιο λογοτεχνικό και επιστημονικό έργο. Εκτός από την καθαρά ποιητική δημιουργία, έχει επίσης ασχοληθεί με την πεζογραφία, το σενάριο και τη δημοσιογραφία. Έχει γράψει επίσης παιδική λογοτεχνία, βιογραφίες λογοτεχνών, ταξιδιωτικά και πολλές φιλολογικές μελέτες. Παράλληλα, εργάσθηκε και ως μεταφραστής.

Έργα του:
– Οι χαρές της ομορφιάς (2005), Στιγμές (2007), Σιωπηλά (2010), χαϊκού.
– Η αγάπη της Μιμόζας (1960), Όνειρα και πληγές (1963), Το μακρινό φυλάκιο (1968), Η μπαλάντα της μάνας (1994), νουβέλες, Ο σύντροφος (1968), Το μοναστήρι της αγάπης (1995) και Η καταδίκη της ομορφιάς (1998), διηγήματα.
– Η αποδημία των κούκων (1979). Μυθιστόρημα.

Το έργο του, το οποίο έχει διακριθεί αρκετές φορές στη χώρα του, μεταφράστηκε στα γαλλικά, ιταλικά, κινεζικά και ελληνικά.

———————————————————————-

Πόσο γλυκό το απογευματινό αεράκι
Ψιθυρίζει σε φύλλα και ανθούς!
Αυτή είναι η πνοή σου.

Που κοιμήθηκε χθες βράδυ
ετούτο το πουλί που το ξημέρωμα
χτυπά με το ράμφος του το παράθυρό μου;

Μια μοναχική πυγολαμπίδα
αστράφτει στην άβυσσο του χρόνου:
Είναι τα παιδικά μου χρόνια!

Ο βράχος της σιωπής σου,
βράχος του Σίσυφου
που χρόνια κουβάλαγα.

Και όταν κοιμάσαι,
η ομορφιά σου
ξύπνια μένει!

Εδώ σε αυτόν τον ξένο τόπο,
δεν γνωρίζω κανέναν!
Τα λουλούδια μονάχα και τα δέντρα.

Στου Βυζαντίου τα σκοτεινά μοναστήρια,
σαν θυμίαμα καίγονται οι στίχοι της Κασσιανής.
Για την αγάπη που δεν χάρηκε ποτέ.

Άκουγα στο ακουστικό του τηλεφώνου
το λαχάνιασμα της ανάσας σου.
Οι λέξεις δεν είχαν αξία καμιά.

Ποιος ξέρει να διαβάζει
τι  γράφει στον σκοτεινό ουρανό
η λάμψη κάθε αστραπής;