Τραγούδι
Ελληνικά ροκ συγκροτήματα μελοποιούν Ελύτη, Καρυωτάκη, Παλαμά, Σεφέρη κ.ά
Apr
επιμέλεια: Γιώργος Δαμιανός
Η ποίηση πάντοτε έχει το προνόμιο να εκφράζει τον πόνο της ψυχής,να διδάσκει ερμηνείες της πραγματικότητας και να προσφέρει αφορμές ώστε να προσδιoρίσουμε τη θέση μας στο παρόν. Σκεφτείτε, αν και σε τι διαφέρει η πολιτική κατάσταση των ημερών μας, από εκείνη που «πληγώνει» το Σεφέρη στο Κάιρο το 1943;
(Ακούστε την εξομολόγηση του ποιητή με τον «πικρό» ρυθμό της μελοποίησης από τα «Μωρά στη φωτιά».)
Στήνουμε θέατρα και τα χαλούμε
όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά
αλλά η μοίρα μας πάντα νικά
Και τα σαρώνει και μας σαρώνει
τους θεατρίνους, το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς
Σάρκες, λινάτσες, πέπλα, στολίδια
στίχους, συστήματα και τα φτιασίδια
φτερά και πούπουλα και τις κραυγές
κι τα λιογέρματα και τις χαρές
ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς
πες μου πού πάμε πες μου πού πας
Κοίτα τα νεύρα μας γυμνά στο δέρμα
σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα
Γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα
πότε μας γέννησαν πότε μας θάψαν
Και τεντωμένα σαν τις χορδές
κάποιας κιθάρας. Ξύπνα και δες
και την καρδιά μας σαν το σφουγγάρι
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνει το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή
(Μέση Ανατολή, Αύγουστος 1943)»
http://www.lectores.gr
Kαταπληκτικό ποίημα του Κωστα Καρυωτάκη μελοποιημενο απο τα υπογεια ρευματα. Απο τον δισκο ”Εικονες στα συννεφα”.
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα
Ψεύτικα αισθήματα ψεύτικοι κόσμοι,
μα το παράξενο φως του έρωτός μου
φέγγει στου σκοτεινού δρόμου την άκρη
με το παράπονο και με το δάκρυ.
Κόρη χλωμόθωρη μαυροντυμένη
κι είναι σαν όνειρο και περιμένει.
Λάμπει το βλέμμα της απ’ την ασθένεια
σάμπως να λιώνουνε χέρια κερένια.
Στ’ άσαρκα μάγουλα πώς έχει μείνει
πίκρα το νόημα γέλιου που σβήνει!
Είναι τ’ αξήγητο το μικροστόμα
δίχως το μίλημα, δίχως το χρώμα.
Κάποια μεσάνυχτα θα σ’ αγαπήσω,
μούσα τα μάτια σου θα τα φιλήσω,
να ‘βρω γυρεύοντας μες στα νερά τους
τα χρυσονείρατα και τους θανάτους
και τη βασίλισσα λέξη του κόσμου,
και το παράξενο φως του έρωτός μου
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα
Εγώ είμ’ εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος,
εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί,
νόθος της τέχνης είμ’ εγώ και της ιδέας διωγμένος
από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί.
Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι
σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει
όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά.
Με καίει κακιά φωτιά.
Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος
το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό
σέρνουν εμένα δυό άλογα, τ’ αράπικο το πάθος
Τα «Μωρά στη φωτιά» μελοποιούν Ελύτη
Ο χαμαιλέων
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου Σαλβαδόρ
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων.
Πρωί πρωί,χαράματα
κόβω απ’τον ήλιο γράμματα
στη γλώσσα που διαβάζουνε
οι αγράμματοι κι αγιαζουνέ.
Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες στην αγορά
πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ’το κοράνιο.
Πουλάω το όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
στη Λεϊλά,στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ.
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων.