Εξερευνώντας την “Ωραία Αμερική” (3η στάση, αφιέρωμα εν προόδω)

24grammata.com/Αμερική (αφιέρωμα  εν προόδω)

έχει προηγηθεί η πρώτη στάση στη ROUTE 66. κλικ εδώ

και η δεύτερη στάση:  Τζον Φαχέι (John Fahey) κλικ εδώ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο Απόστολος Θηβαίος θα είναι ο οδηγός και ο ξεναγός μας σε αυτό το πανέμορφο ταξίδι στην Αμερική του ωραίου, του έρωτα και της φαντασίας.

τρίτη στάση του οδοιπορικού

Η ΘΕΙΑ ΜΕΡΙΛΥΝ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ…)
Όταν η θεία Μέριλυν αποσύρεται στην κάμαρά της, τ΄αγόρια της γειτονιάς σκαρφαλώνουν τις σκαλωσιές. Εκείνη δοκιμάζει μες στο δωμάτιο τα φορέματα της Κυριακής. Έπειτα θ΄ακουστεί η σειρήνα της βάρδιας σ΄όλη την πόλη. Η θεία Μέριλυν με τα δασικά της μάτια κυκλώνεται από σιωπή και τ΄αγόρια της. Κάθε νύχτα αθλητές και λογοτέχνες στην αυλή της. Κάθε νύχτα πάρτυ γενεθλίων, οι εμψυχώσεις για τις μάταιες αποβάσεις, πάντα η θεία Μέριλυν με τα  φουστάνια της ανάγλυφα και την εξωφρενική ηδυπάθεια των μελών της. Η θεία Μέριλυν ζει στα θέατρα, τις μικρές, θεατρικές σκηνές, είναι μια Στέλλα μαχαιρωμένη στο κέντρο των Αθηνών, στη Νέα Υόρκη, στο Παλέρμο. Ήταν μια Στέλλα είπαν όταν τη βρήκαν νεκρή μες στα φάρμακα. Τώρα τ΄όνομά της συζητιέται παντού.
Η Νόρμα Τζην αρπάζει το τριαντάφυλλο από το βωμό και χάνεται μες στην αμερικανική νύχτα. Σαν σύμβολο λάμπει η Νόρμα Τζην μες στις δεκαετίες. Με το ιλιγγιώδες στόμα και το όνομα μιας ερωμένης. Γεννήθηκε για έρωτα η Νόρμα Τζην και στο εργοστάσιο όλοι το γνωρίζουν. Είδαν τις φωτογραφίες, κάτι κακές λήψεις με την πρώιμη δροσιά ενός κοριτσιού. Ήταν ζωγραφισμένη σαν σε λάδι η Νόρμα και για αυτήν την υπομονή της αμείφθηκε με δέκα δολάρια. Έπειτα από το σπουδαίο εκείνο ποσό, αργά λησμόνησε για πάντα το εργοστάσιο. Ακόμη έφυγε από την πόλη, αποπλανημένη με το λευκό της φόρεμα όταν γεμίζουν οι καιροί. Η Εύα δίχως πατέρα, η Εύα με την τρελή της μάνα, ψυχοπαίδι στ΄αμερικάνικα σπίτια, φορτωμένη τους άντρες της και τη μοίρα. Και απλώνει μες στην Αμερική η Νόρμα Τζην γιατί είναι πράγμα θηλυκό η ομορφιά και όσοι την είδαν κοιμούνται στα δροσάτα περιβόλια. Μια άλλη όψη του φεμινισμού η Νόρμα Τζην, κατεστραμμένη, μια σωσμένη επιγραφή στα μητρώα της αισθητικής, μια υπενθύμιση για τους ανυποψίαστους και τ΄αρπαχτικά δόγματα. Πουθενά αλλού δεν θα μπορούσε η Νόρμα Τζην να γεννηθεί παρά μόνον στις μεγάλες, χρωματιστές εκτάσεις της Αμερικής, η Νόρμα που ύστερα την είπαν Μέριλυν και επαναλαμβάνεται έτσι ανυπέρβλητα τραγική στους λαϊκούς γάμους, τα σινεμά και τις οντισιόν. Έτσι λοιπόν δεν πεθαίνει κανείς. Μόνο γίνεται ιδέα και επίπεδο και έτσι διασώζεται η θεία Μέριλυν στα ασπρόμαυρα ντοκιμαντέρ και τα εξώφυλλα. Είναι τέχνη ο κόσμος μας θεία Μέριλυν και συνηθίζεται στα είδωλα ν΄αποδίδεται πάντοτε μια μοναδική ιερότητα, ως πρακτική ας πούμε ζωγραφική. Στο θάνατό σου θα καθρεφτίζεται πάντα ο τρόπος που πεθαίνουν τα γλυκά κορίτσια, στο θάνατό σου εδραιώνεται για πάντα η εμπειρία σου, στις πιο μυθικές αλήθεια διαστάσεις. Έτσι λεν τα κορίτσια καθώς ιερουργούν με σκιές παλ, με δραματικές και τερακότας. Τα χρώματά στα μέρη σου είναι απατηλά και ο θεός πάντα φθάνει από μια ενδοχώρα ερημική. Ρωτά για σένα και τους εραστές σου, η εποχή σου διασώζεται ως ακόμη μια ρωμαϊκή άνοιξη και έμοιαζαν όλα σαν τα εκλεκτά ενδύματα και τις εξοχικές επαύλεις που ποτέ δεν τα ζήτησες Μέριλυν. Και όμως η Αμερική με όλη της την καρδιά στα προσέφερε και μες σε αυτά σκοτώθηκες νωρίς Μέριλυν. Όμως η Αμερική αγαπά πολύ τους μύθους. Η Αμερική τους κοινωνεί μες στο μεγάλο σώμα της, τους θρέφει. Και ας πάσχιζες εσύ να επιβιώσεις άμοιρη Μέριλυν με στραγγαλισμένο λαιμό, με άκρα εξαρθρωμένα, εξορυγμένα μάτια και ένα διαμελισμένο σώμα, σκόρπιο μες στα χρόνια, τις τέμπερες και τις μαρκίζες. Ας είναι Μέριλυν. Εσύ ήσουν πάντα ένα θαύμα. Και η Αμερική μια χώρα πάντα νέα, με την αγωνία της αφθονίας.