Η παραφροσύνη της “ψυχιατρικής μεταρρύθμισης”.

24grammata.com/ άποψη

γράφει ο Μανώλης Δημελλάς

Διαβάστε όλη την εργογραφία του Μανώλη Δημελλά  στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ξεκινήσαμε τα μαγκάλια και τις σόμπες, η ατμόσφαιρα σκυλοβρωμάει. Μέσα, οπουδήποτε μέσα, είναι λίγο καλύτερα, δεν τρυπώσε ακόμα η μπόχα από το καμένο ξύλο. Και που να μας σκεπάσει ο χειμώνας.

Κάπως έτσι κλείνεις πόρτες και παράθυρα, κρύβεις και κρύβεσαι, σφραγίζεσαι μέσα στα στενά της μνήμης, που δεν ξύνει πληγές.

Παλιά, πριν μας ρουφήξουν οι λογείς οθόνες, τρίζαν σουμιέδες και έσπαγαν κρεβάτια, γεννοβολούσαμε σαν τα γατιά. Σήμερα παρόμοια φρεσκογραμμένα επικά μυθιστορήματα και αναθεωρημένες φάλσες θεωρίες, φορτώνουν το μυαλό και ψάχνουν, αδημονούν δίχως υπομονές για επιβεβαίωση.

Πρέπει να συμφωνήσουμε, να βρούμε την κοινή μας λογική, την ηθική και τη συλλογική μας συνείδηση. Κόβουμε, ψαλιδίζουμε τις γωνιές από τις διαφωνίες, ψάχνουμε τη διαολεμένη χρυσή τομή.

Όσοι χωρούν στο παιγνίδι είναι δικοί μας, ας γκρινιάζουν, ας βγάζουν ακόμα και τα μάτια τους, είναι οι δικές μας σάρκες. Απομένουν λιγοστοί που δεν μας μοιάζουν, δεν ταιριάζουν μέσα στις κοινωνίες. Για αυτούς, τους παράταιρους, χτίσαμε ιδρύματα, και φτιάξαμε κύκλους, φορτωμένους από τέτοιες σπασμένες αλυσίδες.

Ο Δημήτρης και η Ευαγγελία, είναι από εκείνους που δεν χώρεσαν στη δικιά μας ζούγκλα.

Τους συναντώ στο Δρομοκαϊτειο, χαμογελούν ζεστά, σχεδόν αδελφικά, το παλικάρι καρφώνεται στη κλειστή κάμερα,

-“Να με βγάλεις με νταμάκια, το πρόσωπο αλλοιωμένο, να κάνεις και μπάσα τη φωνή μου, έτσι θα καταφέρουμε να τους τρομάξουμε όλους”.

Οι εργαζόμενοι μόλις έχτισαν, συμβολικά, την ξωπορτιά του νοσοκομείου, πιστεύουν πως το νέο νομοσχέδιο του υπ. υγείας φέρνει το ουσιαστικό τέλος, στη δομή της δημόσιας ψυχιατρικής-ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης και θεραπείας.

Προχωρώ εσωτερικά του “Δρομοκαϊτειου”, ίδια ώρα ξεγράφουν κι εδώ τα ρολόγια, όμως ηχούν τόσο διαφορετικά, τα χτυπήματα του χρόνου.

Επτά πλέον οι ανοιχτές πτέρυγες, 380 εσωτερικοί ασθενείς, με τους 60 από αυτούς να είναι “χρόνιοι”, δηλαδή να κάνουν το μαντρωμένο χωράφι στο Χαϊδάρι να μοιάζει με μοναδική πατρίδα τους. Ακόμη 150, στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης,  μένουν εκτός, όμως παρακολουθούνται στενά, από τους εδώ γιατρούς. Η κρίση έφερε τα πάνω-κάτω στα ψυχιατρικά θέματα μας, τουλάχιστον 25.000 συνάνθρωποι μας πέρασαν τη πόρτα του νοσοκομείου αυτό το χρόνο. Από αυτούς οι 15.000 νοσηλεύτηκαν έπειτα από εισαγγελική παραγγελία! Και δεν ξέρουμε πόσοι από αυτούς τελικά την έβγαλαν καθαρή.

Όσο περπατάς στους εσωτερικούς δρόμους, τόσο αμφιβάλλεις για τις λέξεις-έννοιες, όπως το μέσα και το έξω.

Λίγο ευαίσθητος ή ερωτευμένος να είσαι και ίσως βάλεις τα κλάματα ή ψάξεις για δωμάτιο. Όμως ο παρηγορητικός λόγος δεν είναι στη μόδα. Θέλει λύσεις, εδώ και τώρα ετούτος ο άγνωστος κόσμος σε εμάς που τα έχουμε τετρακόσια (;).

Το υπουργείο υγείας εφορμά, παρουσιάζει ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων, κάνει τους γιατρούς, τους συνδικαλιστές και όλους τους εμπλεκόμενους να αμφιβάλλουν, να μιλούν για την ταφόπλακα στην ψυχική υγεία και βλέπουν τους τωρινούς και τους μελλοντικούς ασθενείς να τη βγάζουν στα παγκάκια, τους δρόμους και τις πλατείες.

Είναι τόσο οξύμωρο αυτό το σχήμα, από τη μια η κρίση σπρώχνει στο βίαιο μετασχηματισμό μας, παρασύροντας κάθε αδύναμο, ευάλωτο χαρακτήρα να γίνεται υποψήφιος αυτόχειρας και από την άλλη το υπουργείο δοκιμάζει να αλλάξει τις δομές  και αποφασίζει τη μετακίνηση τριών ψυχιατρικών κλινικών του ΨΝΑ προς τα νοσοκομεία Σισμανόγλειο, Σωτηρία και Πολυκλινική, καθώς και μια του Δρομοκαϊτείου προς το Ασκληπιείο Βούλας. Η μετακίνηση αυτών των κλινικών θα είναι το πρώτο στάδιο, καθώς θα ακολουθήσουν, στη συνεχεία, μεταφορές και των υπόλοιπων κλινικών. Όλα αυτά μαζί με μετακινήσεις και διαθεσιμότητες του προσωπικού. Με τελικό σχέδιο μονάχα την επιτυχία των αριθμών.

Ήταν το 1930 που οι Lavery και White έφτιαξαν 33 “ψυχογράφους”,  “σιδερένια καπέλα”, που με 2000 μεταλλικά ελάσματα, χαρτογραφούσαν αντί 20 δολλαρίων, εξωτερικά το κρανίο και έπειτα από παρατήρηση του μοναδικού προσωπικού χάρτη, προσπαθούσαν να βρούν μέσω μιας ψευτοεπιστήμης, της φρενολογίας, την προσωπικότητα και τα τρωτά του χαρακτήρα του ανθρώπου. Λίγα χρόνια μετά κάποιοι επιστήμονες παρουσιάζουν πείραμα με “τρελές” αράχνες, που πιθανολογούν ότι η σχιζοφρένεια είναι ένα μεταδοτικό νόσημα!

Ανέκαθεν τα χειρότερα πειράματα γίνονται εκεί που δεν βγαίνει φωνή.

Η πιο ευπαθής ομάδα, οι ψυχικά ασθενείς, δεν αντιδρούν, ούτε αντιστέκονται, γίνονται βορά και κατασπαράζονται, από τους λογικούς νομοθέτες και όλους εμάς, που κάνουμε τώρα τους αντιστασιακούς, αλλά μοιάζουμε περισσότερο με σιωπηλή κουστωδία.