Η ποιήτρια Αλεξάνδρα Μπακονίκα

24grammata.com/ σύγχρονοι λογοτέχνες

αποκλειστικά στο 24grammata.com

Υπεύθυνος στήλης: Γιώργος Πρίμπας

Η ποιήτρια Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Εργάστηκε ως καθηγήτρια  Αγγλικών. Πρώτη φορά δημοσίευσε ποιήματά της στο περιοδικό «Διαγώνιος» το1983. Έχει εκδώσει τις εξής ποιητικές συλλογές:
« Ανοικτή Γραμμή» (1984, εκδόσεις Διαγώνιος)
« Το Γυμνό Ζευγάρι» (1990, εκδόσεις Διαγώνιος)
«Lovers and Lairs» translated by R. Scorza, (1992, Samkaleen Prakashan, New Delhi, India)
«Θείο Κορμί» (1994 εκδόσεις Διαγώνιος)
«Μαυλιστικά» (1997, εκδόσεις Μπιλιέτο)
« Παρακαταθήκη Ηδυπάθειας» (2000 εκδόσεις Εντευκτήριο)
«Πεδίο πόθου» (2005, εκδόσεις Μεταίχμιο)
«Ηδονή και Εξουσία» (2009, εκδόσεις Μεταίχμιο)

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιήματά της δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά: Τραμ, Παρατηρητής, Εντευκτήριο, Λέξη Ένεκεν, Παρέμβαση, Πανδώρα, Ρεύματα, δέκατα, Πάροδος, Γραφή. Το έργο της παρουσιάστηκε στο Συμπόσιο Ποίησης  στην Πάτρα το 1994. Επίσης, το 1996 προσκεκλημένη από το Ίδρυμα Ελληνικού πολιτισμού στο Λονδίνο μαζί με άλλους ομότεχνούς της, συμμετείχε στο Συμπόσιο για τη σύγχρονη Ελληνική λογοτεχνία, όπου και παρουσιάστηκε το έργο της. Εκτός από την αγγλική μετάφραση επιλεγμένων ποιημάτων της με τον τίτλο «Lovers and Lairs», ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά, Σουηδικά, και Αλβανικά. Γιώργος Πρίμπας

_________________

Η  ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Δεν σου ταιριάζουν μελαγχολίες,
δεν σου ταιριάζουν θλίψεις,
κουραστικά συμπεράσματα.
Συγκριτικά τον κέρδισες τον έρωτα,
έδρεψες κι έδρεψες απ’ τη λατρεία
που αποπνέουν τα μάτια τους
όταν σε κοιτάζουν.
Δεν σε αφάνισε ο έρωτας,
όταν για το κορμί βαθιά εντός μας
καταιγισμοί  λυσσομαχούν.

(Από τη συλλογή «Ανοικτή Γραμμή»)

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΡΟΥΧΟ

Από καιρό την πολιορκούσε
κι όταν τη βρήκε στην αμμουδιά,
ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους-
άπλωσε την πετσέτα δίπλα της,
κι όπως ξάπλωναν κοντά, την άγγιξε.
Στάθηκε τυχερός με την άμεση
ανταπόκρισή της: Σηκώθηκε και τον οδήγησε
στο απόκρυφο ακρογιάλι.
Σταμάτησαν απόμερα,
και με την πείρα της στους άνδρες
-γνώριζε την έξαψη που προκαλούσε ολόγυμνη,
πέταξε και το τελευταίο ρούχο από πάνω της
και μπαινόβγαινε στο νερό.
Μπαινόβγαινε πολλές φορές
κι επιδειχτικά, σαν να του έλεγε:
«Θα πεθάνεις από λατρεία για μένα».

(Από τη συλλογή «Το γυμνό ζευγάρι»)

ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στροβιλίστηκαν και πύρωσαν στον έρωτα.
Ναρκωμένη ακόμη απ’ τα φιλιά του
νόμισε πως έβρεχε έξω, αλλά εκείνος την πρόλαβε:
«Δεν είναι βροχή παρά οι κρότοι απ’ τα ξερόκλαδα
που καίει ο κηπουρός στον κήπο».
Ντύθηκαν, και αφού της έβαλε κάτι να πιεί,
άνοιξε και της διάβασε ποίηση του Οράτιου
απ’ το πρωτότυπο.
Της διάβασε γαμήλιους ύμνους.
Ιδιόρρυθμοι λαρυγγισμοί και φθόγγοι
και χυμώδεις λέξεις των λατινικών.
Μετά τον έρωτα τελείωσαν με στίχους.

(Από τα συλλογή  «Λατινικά ποιήματα»)

ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

Στην παραλία αντί για άμμο
υπάρχει μικρό, λευκό βότσαλο.
Πονάει να περπατήσεις πάνω του με γυμνά πόδια
και να ξαπλώσεις χωρίς πετσέτα.
Τον παρατηρώ που μόλις βγήκε
από τη θάλασσα και ξάπλωσε δίπλα μου.
Λέει αστεία, είναι ευδιάθετος
και οι άλλοι ανταποκρίνονται.
Μέσα στη γενική ευθυμία
λίγο αργώ ν’ αντιληφθώ πως σέρνεται,
αναδιπλώνεται και ξαναπέφτει πότε πλάγια
και πότε ανάσκελα.
Μ’ αναζητάει, μετατοπίζεται
και κάνει κύκλους γύρω μου,
πάνω στα σκληρά βότσαλα,
χωρίς να νοιάζεται αν τρυπιέται και πονάει.
Γέμισε σημάδια να τ’ ανακατεύει,
να χώνεται βαθιά τους.
Κάποτε κάνει πως μπερδεύεται,
στηριγμένος στην πλάτη σηκώνει τα πόδια στον αέρα
και με δεξιοτεχνία τα φέρνει δίπλα στα δικά μου.
Μόλις αγγιζόμαστε στ’ ακροδάχτυλα.
Μου αρκεί που σε μία ελάχιστη επιφάνεια μ’ αγγίζει:
μέσα απ’ αυτήν δίνομαι και αποδέχομαι.
Αμοιβαία μέσα από τα ακροδάχτυλα επικοινωνούμε.

(Από τη συλλογή  «Παρακαταθήκη ηδυπάθειας»)

ΜΥΣΤΙΚΑ ΕΝΩΘΗΚΑ

Κάποιες σταγονίτσες απ’ το σάλιο σου
αιωρήθηκαν στον αέρα, καθώς μιλούσες δυνατά
και γελούσες, κι όπως βρισκόμουν δίπλα σου
τις δέχτηκα στα χείλη.
Πιο πολύ κι από αγίασμα οι σταγονίτσες απ’ το σάλιο σου,
κι όταν διαλύθηκαν στο στόμα μου
ήταν σαν μυστικά να ενώθηκα μαζί σου,
σαν μυστικά να σε έβαζα μέσα μου.
Πιο πολύ κι από αγίασμα το σάλιο σου,
κι ας μην έχουμε φιληθεί ποτέ στο στόμα,
κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι μου
πως πάλι θα απομακρυνθείς και θα σε χάσω-
και η συμπεριφορά σου δείχνει
πως δεν μετράω πια για σένα.

(Από τη συλλογή  «Πεδίο πόθου»)

ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ

Από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της πόλης,
φιλόδοξος, πραγματιστής.
Στα σαλόνια και τις δεξιώσεις
βρισκόταν στο επίκεντρο της προσοχής,
συνήθιζε να περιαυτολογεί για τις επιτυχίες του
στις δουλειές, και  πολλοί τον πλησίαζαν με δέος.
Στην αίθουσα του σινεμά κάθισε μόνος του
μερικές σειρές πιο μπροστά από μένα.
Ερωτική η ταινία, καλογυρισμένη,
ένα έργο τέχνης.
Τον είδα μελαγχολικό, με την ανάγκη
να βυθιστεί στην πλοκή της ερωτικής ιστορίας,
την ίδια ανάγκη που είχε ο καθένας
μέσα στην αίθουσα.
Τον είδα μελαγχολικό και όσο ποτέ άλλοτε ανθρώπινο.

ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Από επιθυμία για ένα καινούργιο κορμί,
ίσως και από ματαιοδοξία για τον πόθο
που ανάβει η θηλυκότητα της
-με την προϋπόθεση ότι ο άνδρας κάνει
το πρώτο βήμα-
πολύ αραιά παρασύρεται σε εφήμερους έρωτες.
Βέβαια, όταν σηκώνονται από το κρεβάτι,
όλα έχουν τελειώσει.
Ακόμα και το κέρασμα για ποτό,
αν κάποιος της προτείνει το αρνείται,
από την πείρα της γνωρίζει
πόσο αμίλητος και σχεδόν αδιάφορος θα είναι.

ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ

Πολλά την ενοχλούσαν και την κούραζαν στην πόλη,
η μιζέρια, κάτι σαν παρακμή τις τελευταίες δεκαετίες.
Ύστερα εν τη ρύμη του λόγου συνέχισε:
«Στον σφοδρότερο έρωτα μου έδινα ραντεβού
στην πλατεία Άθωνος.
Με ταξί ή περπατώντας καταλήγαμε στο δωμάτιο του,
σε ένα από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία στο Βαρδάρι,
επί της Μοναστηρίου.
Υπέρ το δέον φλογερή η έξαψη μας,
άρχιζε και κορυφωνόταν στον έρωτα,
ένα ρίγος για ό,τι φανερό ή μυστικά ανεκδήλωτο μας έδενε.
Από τότε στο μυαλό μου νοσταλγικά κουβαλάω
την εικόνα της πόλης από την Άθωνος μέχρι το Βαρδάρι,
τους ενδιάμεσους δρόμους, την αγορά».

ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ

Μέσα από γεγονότα
για κάποιους από τον κοινωνικό σου περίγυρο
διαπιστώνεις:
άδικοι, αναίσχυντα βίαιοι άνθρωποι.
Περιφρουρούν την ιδιοτέλεια τους,
ξεκάθαρα πράγματα.
Αν είσαι εμπόδιο,
και επειδή τους δίνει αίσθηση υπεροχής,
θα σε συντρίψουν.

(τα τέσσερα τελευταία από τη συλλογή  «Ηδονή και εξουσία»)