Κωνσταντινούπολη

γράφει η Μαρία Βούλγαρη

Κλείνω τα μάτια για να δω την Κων/πολη… κι ας είμαι εκεί…
Χιόνι πέφτει και ο χειμώνας είναι η μόνη εποχή που της ταιριάζει…
Οι ψαράδες στη γέφυρα του Γαλατά καίνε ξύλα σε τενεκέδες για να ζεσταθούν.
Η κανέλα δεν μυρίζει πια…την σκέπασε άλλο μπαχαρικό…αυτό της φτώχειας.
Οι γλάροι τρέχουν με ξέφρενη ταχύτητα στα σοκάκια ,μπαίνουν από τα ανοιχτά παράθυρα,παίρνουν ότι βρουν και το πετάνε στη θάλασσα του Μαρμαρά.
Στην Αγία Σοφία οι γάτες τρέχουν σαν τρελές και οι πιο τολμηρές στέκονται στο Ομφάλιον…ξυπόλητες…χωρίς τα κόκκινα καμπάγια τους…
Οι ποιητές δεν γράφουν πια για την ομορφιά της Πόλης,παρά μόνο για το χλωμό αγοράκι που εκλιπαρεί για ένα σιμίτι στη στάση του Karakoy…
Γέρασε η Πόλη,παιδιά…γέρασε και κουράστηκε να στέκει με τα πόδια ανοιχτά σε Ανατολή και Δύση….
Μ.Β , ΜΕΓΑΛΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ, ΚΩΝ/ΠΟΛΗ.