Μερικές σημασίες του Άντυ Γουόρχολ

24grammata.com/Αμερική (αφιέρωμα  εν προόδω)

Εξερευνώντας την “Ωραία Αμερική” (4η στάση, αφιέρωμα εν προόδω)

έχει προηγηθεί η πρώτη στάση στη ROUTE 66. κλικ εδώ

και η δεύτερη στάση:  Τζον Φαχέι (John Fahey) κλικ εδώ

τρίτη στάση του οδοιπορικού η θεία Μέριλιν κλικ εδώ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο Απόστολος Θηβαίος θα είναι ο οδηγός και ο ξεναγός μας σε αυτό το πανέμορφο ταξίδι στην Αμερική του ωραίου, του έρωτα και της φαντασίας.

τέταρτη στάση του οδοιπορικού

Μερικές σημασίες του Άντυ Γουόρχολ

Σπασμένα, διάφανα μάτια στις φωτογραφίες της εποχής του. Ο Σλοβάκος φτιάχνει παπούτσια, σχεδιάζει εξώφυλλα και συντρίβει μες στο χρώμα σπουδαία είδωλα, όπως η Μέριλυν και ο πικρά χαμένος Έλβις. Μες στις κυκλικές οδούς της μητροπολιτικής Υόρκης, ο Σλοβάκος Άντυ χαράζει τα πορτραίτα του πίσω από παράσιτα και χαρακτικά, σύρματα και ανέμους. Ο Άντυ κινείται σε μια μόνο διάσταση, επιφανειακός, δίχως περιεχόμενα, με μια λαμπρή αφοσίωση στην εικόνα και τη δυναμική της, προφήτης ενός καιρού που επρόκειτο να υπάρξει μεγαλειώδης τη νέα χιλιετία.
Είναι  χειμώνας ο Άντυ από την Σλοβακία. Οι επινοήσεις του αγοριού που ανατράφηκε στην Πενσιλβάνια θα διαμορφώσουν μια τέχνη δημοφιλή, μια τέχνη, σαν φυσική κατάληξη του σκοπού της. Η δημοφιλής δημιουργία, η λαϊκή τέχνη αποκτά την οντότητά της μες στο δημιουργικό οίστρο του Άντυ και του ανθρώπου χώρα Λίχνεστάιν. Ο Άντυ αγαπά πολύ την Μέριλυν και τη λούζει σε καιόμενους χρωματισμούς. Φωσφορικό κίτρινο, το βαθύ πράσινο της λήθης, κόκκινο από ολοζώντανη πυρκαγιά. Ο γυμνός, ωραίος δρομέας από θερμό μπρούτζο, ο άγιος Άντυ, μία από τις μορφές που δεν θ΄αποτυπώσει ποτέ ο Καραβάτζιο και άλλες ιστορίες. Ο Άντυ αγαπά πολύ τα κορίτσια και τα φτιάχνει αγαλματένια, με έντονο πορφυρό στα στόματά τους, διάφανα τα κορίτσια του Άντυ, με τον αισθησιασμό της εποχής και τους ρυθμούς της ξεκάθαρους.
Ο Άντυ γεννά μια τέχνη από καινούριο υλικό. Καμιά σύνδεση της μοντέρνας, λαϊκής τέχνης όπως την πρότεινε ο Σλοβάκος της Πενσιλβάνια, με τις διαλυμένες αξίες των περασμένων καιρών. Η τέχνη του Άντυ θα εισβάλλει γρήγορα στα σπίτια μας, μικρά παράθυρα με θέα το χρώμα πάνω στους τοίχους μας, καθημερινά αντικείμενα όπως ποτέ. Λοιπόν, αν παρατηρηθούν όλα ετούτα, ο Άντυ χαιρετίζει τις επιφάνειες όπως κανείς ποτέ δεν έχει πράξει. Οι επιφάνειες του είναι η κατάληξη της ανακάλυψης των ψηφίων και του χρώματος, μια προετοιμασία του καιρού που θα ερχόταν. Τα υποκείμενα των συνθέσεων του Άντυ θα παραμείνουν ενεργά και πρότυπα για όλους τους καιρούς. Ανταποκρίνονται σε εκείνη τη μοναδική ιερότητα του ειδώλου που πρώτος διακήρυξε ο σπουδαίος και αθεράπευτα τρομαγμένος Φράνσις Μπέικον, μια άλλη εκδοχή της φιλοσοφίας που θα κατακλύσει τη μουσική, την παρουσίαση, την έκθεση και την ατμόσφαιρα.
Ο Άντυ είναι ένα αγόρι που λατρεύει τις αυτόματες φωτογραφίες τύπου πολαρόιντ, εικαστικές τεχνικές καταχωρημένες στην ιστορία πια. Ένα βήμα πέρα από τον πρωτόγονο κινηματογραφιστή Μάιμπριτζ, συλλαμβάνοντας δημοφιλή καρέ μιας ακινησίας που είναι δευτερεύουσα εμπρός στη διακοσμητική ουσία του πράγματος. Τα σύμβολα σε πολλαπλές εκφάνσεις τους, τα σύμβολα του Άντυ σε στυλ αυτόματων, ερωτικών φωτογραφιών. Στους παραπλανημένους τόπους και εκεί που φύονται οι πρωτοπορίες, πραγματώνεται ο ακατόρθωτος στόχος των σιωπηρών μεταφορών, που αναδεικνύουν πια το ίδιο το πράγμα, την έννοια του την πιο ουσιώδη, την κυριολεκτικά αντικειμενική. Η ζωή για τον Άντυ είναι μια υπόθεση καθημερινή. Είναι τόσο πιστός στην καθημερινή θρησκεία ο Άντυ. Έτσι κινηματογραφεί σε φακό Minox την Υόρκη που προτείνει τον αχαλίνωτο αισθησιασμό και έναν εκλεκτισμό, στα όρια των συλλεκτών. Ο Άντυ αναδύεται από τους υπονόμους, στα πιο θρυλικά καρέ του, ο Άντυ στους τηλεφωνικούς θαλάμους, με το ογκώδες εγχειρίδιο των δημοσίων υπηρεσιών, ο Άντυ, με γυαλιά ηλίου, τύπου πεταλούδα σε μια ευθεία αναμέτρηση με το φακό, λάτρης της εικόνας και πρωτοπόρος του στυλ. Ίσως για τούτο επιμένει στις υιοθεσίες των χαρακτήρων και τρέφεται έτσι από τους σφυγμούς των οραμάτων. Αυτά τα τελευταία θ΄ανήκουν πάντα στην καθημερινή οπτική, εκείνη την ίδια που μας διαφεύγει, και όμως υπάρχει μες στη λογική της φύσης και τον αστικό παραλογισμό. Συνήθειες ασύλληπτου μεγέθους, είκοσι και πλέον χρόνια από τις οριστικές τεχνοτροπίες του Σλοβάκου Άντυ.
Οι τεχνικές του Άντυ θα μετουσιώσουν σε πράξη τη θεωρία του Alloway και ο όρος ποπ αρτ θα καταξιωθεί, ως είδος εμπορικό και τεχνική. Ζήτω οι επιφάνειες λοιπόν, ζήτω τα χρώματα, σκόρπια λόγια στον άνεμο τα περιεχόμενα. Το σύμβολο σημαίνει ακριβώς την εικόνα του. Εκεί μέσα πυκνώνουν όλες οι ουσίες και τα νοήματα. Η λαϊκή τέχνη του Άντυ δεν θα σχετιστεί ποτέ με καμιά παλαιότερη τεχνοτροπία. Μόνον η εποχή μας κάπως ερμηνεύει την τόλμη του Άντυ Γούόρχολ από την κομητεία των Απαλλάχιων Ορέων. Στο ασημένιο στούντιο της 47ης οδού ο Άντυ παραχωρεί στον Μάο τα χρώματα της κινέζικης άνοιξης, επιβάλλει τις πόζες στα περίλυπα και εξαίσια, βιομηχανικά κορίτσια των ατελιέ, τυπώνει εκτυφλωτικά, φούξια λουλούδια σ΄απόλυτα, λευκό χαρτί. Το πρόσωπο του Άντυ είναι μια εργογραφία, ένα στήριγμα στο έργο του. Οι εκφράσεις και η σλοβάκικη υπεροψία των φωτογραφιών του ποτέ δεν θα χάσουν την έντασή τους. Έτσι θα δικαιολογούν στο μέλλον τη μορφή του ως αφετηρία και σύμβολο του άτοπου πια, εκείνου του στοιχείου που ως στιγμή και ως έκφραση επιβιώνει με την ιδιότητα του έργου, με το βάρος της πρωτοπορίας. Με τη χάρη της ελευθερίας που τόσο ασύδοτα και ευλογημένα ανέβλυσσε κάποτε στ΄αμερικανικά χώματα, την Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο.
Ο διαταρραγμένος έφηβος μιας άλλης εποχής, ανήκει πια στην ευγενή τάξη των προφητών.