Μια φανταστική ιστορία βασισμέμη στον Μικρό Πρίγκηπα.

ΦΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
Το ξανθό, ελπιδοφόρο αγόρι του Σαιντ Εξυπερύ

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Οι άνθρωποι του δήμου υπέδειξαν μια ανεκμετάλλευτη έκταση στα προάστια της πόλης. Εκεί, είπαν θα στηθεί και φέτος το τσίρκο «Φαντάζιο», ένα τσούρμο Ιταλών ακροβατών, αληθινά επιδέξιων που καταφτάνουν πάντα κατά τον μήνα Αύγουστο. Κάθε βράδυ ξεχύνονται στην πόλη, μεθούν ως το πρωί, μοιάζουν πρόσωπα αληθινά δοκιμασμένα. Ίσως τα διαρκή ταξίδια, επίμονες μετακινήσεις στο γελαστό, ευρωπαϊκό νότο, να προκαλούν όλο ετούτο τον κόπο. Καμιά φορά τα πρωινά ακούγονται τα επιφωνήματα του διευθυντή, ενός λιπόσαρκου Ιταλού που παρακολουθεί με επιμέλεια τις ακροβασίες, τα περάσματα μέσα από τα πύρινα στεφάνια, τις επικίνδυνες αιωρήσεις πολλά μέτρα πάνω από τις κερκίδες. Αγαπά παράφορα μία από τις ακροβάτριες, ένα κορίτσι δροσερό, λίγων μόνο Σεπτεμβρίων που ξεχωρίζει για την ομορφιά και το θάρρος της. Έπειτα από κάθε επίδειξη την κρατά στα χέρια του, φροντίζει τα τραύματά της, δένει με επιδέσμους τους λεπτούς καρπούς της και φροντίζει να λαμβάνει τακτικά τα δώρα του. Ένα παντατίφ με μια διαμαντένια λεπτομέρεια ή ένα ασημένιο βραχιόλι στο σχήμα του δελφινιού. Εκείνη χαίρεται αληθινά με όλη αυτή την προσοχή και επιδεικνύει με θηλυπρέπεια τα αντίδωρα της ανοχής της. Τα άλλα κορίτσια του τσίρκου τη φθονούν, όμως υπακούουν τυφλά στις επιταγές της διευθύνσεως και μεριμνούν ώστε τίποτε σχετικό να μην πέσει στην αντίληψη του διευθυντή.
Υπάρχουν ακόμη ορισμένα άγρια ζώα που ακολουθούν το «Φαντάζιο» και είναι η μοίρα τους να ταφούν στις θάλασσες. Δεμένα με ένα μεγάλο κομμάτι τσιμέντο βυθίζονται βιαστικά και είναι πικρό, πολύ πικρό καθώς φαντάζεται κανείς το σπαραχτικό τους τέλος. Ο θηριοδαμαστής είναι ένας νεαρός άνδρας, ψηλός, με δέρμα εβένινο, όλο στιγμογραφίες από ονόματα και θρησκευτικά σύμβολα στο στήθος του. Κατάγεται από τη Μασσαλία και μιλά πάντα με τρυφερότητα για το ελληνικό, φωκικό αίμα που κυλά στις φλέβες του. Η εξωφρενική πειθαρχία του προκαλεί το θαυμασμό του κοινού και είναι αλήθεια πως μοιάζει με έναν άγιο, έτσι όπως πειθήνια τον υπακούουν τα άγρια θηρία. Τα προστάζει να σηκωθούν στα δυο τους πόδια, τα μαστιγώνει, εκείνα τρέχουν μες στις χωμάτινες πλατείες, βρυχώνται και εκείνος με τρυφερότητα χαιδεύει τα βαριά τους σώματα. Κατοικεί στο μεταλλικό τροχόσπιτο, υπαριθμόν 10. Διατηρεί εδώ και καιρό τη διάθεση να στολίζει με κάρτες τύπου visit portrait το εσωτερικό του. Κάρτες από επισκέψεις σε επαρχιακές πόλεις, ένα κορίτσι που αγάπησε πολύ στο Παλέρμο και τώρα πια είναι συντρίμμια μες στις φωτογραφίες, κάρτες με βουνίσια τοπία, εξαίσια, εμπρεσιονιστικά. Πάει να πει όλο το παρελθόν εκείνου του άνδρα είναι αναμεμειγμένο με όλα τα χρώματα της γης και της ζωγραφικής. Το τσίρκο «Φαντάζιο» λάμπει μες στη νύχτα, όπως νησί σε μακρυσμένη ακτή, περήφανο, γεμάτο άγρια θηρία και παραδείσια πτηνά, με τους φωσφορικούς προβολείς του στο βάθος της έκτασης, με τις πιθανές, εξωφρενικές του πραγματικότητες.
Φέτος το τσίρκο θα παραμείνει στην πόλη περισσότερο από το κανονικό. Οι κάτοικοι αισθάνονται μια σπουδαία ικανοποίηση για το γεγονός αυτό και παρακολουθούν με δέος τις προπονήσεις. Λαμβάνουν χώρα μες στο μεσημέρι, στις πιο μεγάλες ησυχίες αυτού του τόπου. Χειροκροτούν με προθυμία τους παράτολμους ακροβάτες, φωνασκούν και κινούν τα χέρια τους ζωηρά κάθε που ολοκληρώνεται η επίδειξη. Ετούτη η αγωνία της παρατήρησης τους διακατέχει ίσαμε τη νύχτα, όταν θα διακοπούν πια τα γυμνάσια και οι εξοντωτικές ασκήσεις, η αγωνία για το θαυμαστό πραγματικό και τις διαρκείς αναπλάσεις της πραγματικότητας.
Μόνο σαν αντικρίζουν το ξανθό αγόρι παύουν να χειροκροτούν και νιώθουν μια ανυπόφορη λύπη, σαν να θυμούνται έναν πολύ αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε νωρίς. Το παρακολουθούν μες στη σιωπή, μια σπαραχτική ησυχία σε όλη την πόλη όταν θα εμφανιστεί το ξανθό αγόρι με την παράξενη ενδυμασία. Κρατά ένα κατακόκκινο λουλούδι που ασθμαίνει, το πρόσωπό του είναι λευκό, όπως τα φθηνά χαρτιά. Το νούμερό του είναι εξαιρετικά απλό, τίποτε σχετικό με τις χρωματικές πρωτοπορίες των αλχημιστών ή τις εξομοιώσεις των ναυμαχιών με τα χάρτινα, φυσικού μεγέθους πλοιάρια και τα νευρόσπαστα αθύρματα. Το νεαρό αγόρι στέκει στο μέσον της χωμάτινης σκηνής, το πρόσωπό του είναι τευτονικής ομορφιάς, πίσω του το σκηνικό προσομοιάζει στην εικονογραφία του διαστήματος, το φεγγάρι που κρατιέται από το τεντωμένο σύρμα, το θαυματουργό αγόρι κρατά με τρυφερότητα το λουλούδι δοσμένο σε μια πνευματική σιέστα. Και καθώς μαίνεται η μελαγχολία πέφτει με κρότο το φεγγάρι πάνω στα χώματα, το αγόρι γονατίζει και έπειτα απομένει μονάχα η κάπα της αεροπλοϊας  σκονισμένη, το αγόρι είναι πια μια ανάμνηση για το επαρχιακό κοινό, ξεσπά η θύελλα του μεσημεριού και το κόκκινο λουλούδι που θα ομορφαίνει για πάντα και οριστικά το τοπίο. Κανείς δεν μιλά, σαν παλιά θεμέλια, άλλων εποχών ο μπεκρής, ο βασιλιάς, ο καντηλανάφτης, ο επιχειρηματίας, σκορπίζουν μες στις λάσπες,  συντριμμένοι για την τόση μετριότητά τους. Έπειτα τα αγάλματα, ακουμπισμένα στη λύπη τους θυμούνται με αγάπη το ξανθό, πριγκηπικό αγόρι.
Ο διευθυντής απέσυρε δια παντός το νούμερο με το αγόρι και το λουλούδι. Επισημάνθηκε πως ετούτο το θέαμα θα προξενούσε μια ανείπωτη θλίψη στο κοινό και ίσως πάλι να ανέσυρε ζητήματα περισσότερο ανθρώπινα για τους κατοίκους της πόλης. Ετούτο το αγόρι, τονίστηκε πως έμοιαζε με έναν ποιητή που προτείνει μια άλλη πραγματικότητα και είναι πράγματα τρομακτικά, τέτοιες προοπτικές. Ύστερα από χρόνια, όταν θα φανεί ξανά το τσίρκο «Φαντάζιο» όλοι θα μιλούν για τους ανεπαίσθητους τριγμούς που προξένησε εκείνο το αγόρι, για το ευλογημένο σκοτάδι, τη βουλιμία, την έξη που απειλήθηκε. Τότε ο διευθυντής θα είναι γερασμένος και το κορίτσι των εξαίσιων ακροβασιών, θα φέρει μονάχα την τρυφερότητα, ως επιστέγασμα του χρόνου. Τότε, λοιπόν, θα θυμηθούν ξανά το ξανθό αγόρι με την αεροπορική ενδυμασία και το κατακόκκινο λουλούδι, που δεν έχασε τίποτε από τη χρωματική του ζωντάνια και παραμένει σαν στιγμή μες στην αστική έκταση. Τότε θα λάμψουν ξανά οι ιδέες που στέκουν έξω και πέρα από τους φωτισμούς, τις εποχές, τις διάρκειες και τις ανάσες. Όπως τα άλικα χείλη της θείας Μέριλυν, όπως η υγεία του θερινού μας βλέμματος.