Οδοιπορικό στη Μοζαμβίκη (1)

24grammata.com/ οδοιπορικό στη Μοζαμβίκη

Οι συνεργάτες του 24grammata.com, Μανώλης Δημελλάς και Καλλιόπη Μαλλόφτη, επισκέπτονται (από 14/ 02 / 2014) τη Μοζαμβίκη για επαγγελματικούς λόγους και θα μας ενημερώνουν καθημερινά για την κατάσταση των Ελλήνων στη Μοζαμβίκη, την καθημερινότητα των Αφρικανών καθώς και  τον Πολιτισμό τους .

Αποκλειστικά στα 24grammata.com

Διαβάστε όλα τα άρθρα του 24grammata.com για το οδοιπορικό στη Μοζαμβίκη εδώ

Πρώτη κατάθεση του οδοιπορικού

Mosambique diario, όχι αδέλφια, δεν είμαστε αποικιοκράτες…

γράφει ο Μανώλης Δημελλάς. Φωτογραφίες: Καλλιόπη Μαλλόφτη
Διαβάστε όλη την εργογραφία του Μανώλη Δημελλά  στο 24grammata.com κλικ εδώ

Μοζαμβίκη, Μαπούτο. 50 Έλληνες και 2500 μιγάδες Ελληνικής καταγωγής! Μέσα σε 24.000.000 Μοζαμβικάνους!
Όταν πνίγεσαι μέσα σε χάρτες και βιβλία, χάνεις το λογαριασμό από τη διαφορετικότητα! Εκεί να δεις ξενοφοβία και τέρατα, που γεννάει το μυαλό. Λιγοστά τα Ελληνικά δημοσιεύματα, αυτά που περιγράφουν κυρίως ειδήσεις, από τον εικοσάχρονο εμφύλιο ή οι φωτογραφίες γεμάτες κορεσμένα χρώματα και πληροφορίες, από  περαστικούς ταξιδιώτες, που όμως ίσα που άγγιξαν την άμπωτη στο λιμάνι του Μαπούτο.
Κάθε ταξίδι γεννά από μόνο του ένα σωρό φόβους, μύγες τσέ-τσέ και σουβλερά κουνούπια, που τριγυρνούν μέσα τα γράμματα από τα βιβλία.
Οι γιατροί παραμιλούν για κίτρινους πυρετούς και μαλάριες, ενώ δείχνουν μικρά χάπια, που μόνο να διαβάσεις τις παρενέργειες τους ζαλίζεσαι!
Όσο μελετούσαμε και προετοιμάζαμε το ταξίδι, για το Μαπούτο της Μοζαμβίκης, τόσο πιο μαύρο γινόταν το μυαλό μας! Και ενώ θα σας έγραφα για τους Αλμπίνους, που εδώ αρκετοί τους θεωρούν διαβολικούς, τους κόβουν κομμάτια και τα κρατούν για σουβενίρ ή θα έψαχνα απαντήσεις από τους παλιούς κομμουνιστές, που ακόμη κυβερνούν τη χώρα, ένας Πατριάρχης, και η απλότητα του άλλαξαν όλη την εικόνα!
Ταυτόχρονα με το ταξίδι μας στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης βρίσκεται και ο Μακαριότατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Θεόδωρος.
Νομίσαμε κι εμείς, όπως οι περισσότεροι, ότι η κεφαλές τις εκκλησία είναι άνθρωποι αγκριστρωμένοι σε στερεότυπα, και πνιγμένοι σε δυσνόητα θρησκευτικά καθήκοντα. Διψούσαμε για τις εικόνες μιας πόλης που οι ταξιδιωτικοί οδηγοί μιλούν για απέραντη διαφθορά, ανείπωτη φτώχεια και είχαμε σκοπό να ψάξουμε για τα απομεινάρια της πορτογιέζικης αποικιοκρατίας!
Μέχρι που είδαμε τον Πατριάρχη Θεόδωρο να δακρύζει, ενώ μιλούσε από καρδιάς, για το πέρασμα του από το βορρά της Μοζαμβίκης και την πόλη Μπέϊρα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, πρώτη μέρα στο Μαπούτο και μια κουβέντα του επίσκοπου Μοζαμβίκης, Ιωάννη, μας έκανε να αφήσουμε την προγραμματισμένη, σχεδόν άσκοπη, γυροβολιά στην άμπωτη του Ινδικού, και να παρακολουθήσουμε την επίσκεψη του Πατριάρχη στην πόλη. “Η εκκλησία αν δεν είναι ανοιχτή αγκαλιά, τότε πρόκειται για μια εταιρεία” μας έλεγε ο απεσταλμένος της Ορθοδοξίας στη χώρα, και εμείς μέναμε άφωνοι, με τους αγνώστους, που μπαινόβγαιναν στο σπίτι του και δεν σταματούσαν να τον αγκαλιάζουν!
Όχι δεν τους έδινε βραχιολάκια ή κάποια δώρα ο παπά-Γιάννης, απλά τους αναγνώριζε την ανθρώπινη αξία, την αληθινή τους υπόσταση και δεν έδειχνε να περιμένει κάποια ανταλλάγματα!
Το μεσημέρι μας έκλεισε με τα εγκαίνια του πνευματικού και ιεραποστολικού κέντρου της Ιεράς Επισκοπής της Μοζαμβίκης.
Αξίζει να καταγράψω ένα μικρό τμήμα από τον λόγο του που ή πολύ μακριά από πρωτόκολλα και προγραμματισμένα αντίγραφα δελτίων τύπου:
“Να λοιπόν παιδιά μου, ο Πατριάρχης που ήλθε σήμερα κοντά σας, δεν είναι κάποιος τυπικός Πατριάρχης, που ήλθε για να εκφράσει ευχές. Ήλθε ένας δικός σας άνθρωπος. Ήλθε ένα Κρητικόπουλο, που λέγαμε, που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή, στη διακονία της Αφρικής σε πάνω από δέκα εννέα χώρες… Ήλθα για να σας αγκαλιάσω, να εγκαινιάσω αυτή την Εκκλησία, να χαρεί η καρδιά μου, να πάρω κουράγιο, να πάρω ελπίδα και σαν κυρηναίος να συνεχίσω το έργο του Χριστού….
Σε ευχαριστώ γιέ μου και παιδί μου Ιωάννη, που μαζί με τον πρόξενό μας, μαζί με τους ανθρώπους μας, τη μικρή εδώ παροικία, ετοιμάσατε την υποδοχή μου. Εσάς παιδιά μου, που στολιστήκατε σαν νυμφούλες Χριστού, σαν όμορφες γοργόνες, για να ψάλλετε τόσο όμορφα, στα ελληνικά, στα πορτογέζικα, να υποδεχθείτε τον Πνευματικό σας Πατέρα, γι’ αυτό σας ευλογώ και σας ευχαριστώ”.
Λίγο αργότερα ο Πατριάρχης Θεόδωρος είχε προγραμματισμένη συνάντηση με τον πρόεδρο της χώρας, κ. Armando Emilio Guebeza, και τον τίμησε με τον “Μεγαλόσταυρο Αξίας Σάββα του Ηγιασμένου”, πρόκειται για μια σπουδαία διάκριση, για τη προσφορά του στην Αφρική. Όσο κι αν φαίνεται μια  εθιμοτυπική διαδικασία, δεν είναι,
η ουσία του θέματος είναι η αναγνώριση και η ελευθερία, που αφήνει η κρατική μηχανή της Μοζαμβίκης, στη Ορθόδοξη Εκκλησία για να συνεχίζει το ιεραποστολικό έργο της.
Ο ίδιος, ο Πατριάρχης, ανατρέπει ξανά το πρόγραμμα μας, μάς παροτρύνει να ρίξουμε μια ματιά και να γνωρίσουμε την άγνωστη δράση των ανθρώπων που έδωσαν τη ψυχή τους στην Αφρική, και οι ιστορίες παραμένουν άγνωστες για τους περισσότερους Έλληνες.
Όσο περπατάμε, μυρίζουμε και αισθανόμαστε τον ινδικό ωκεανό, τόσο ξεπηδούν ερωτηματικά για ένα ματωμένο παρελθόν, ένα ζορισμένο παρόν, αλλά κι ένα πολύχρωμο μέλλον, δίχως σύνορα. Μάλιστα πολύχρωμο, μπορεί να μην είναι πια Πορτογιέζικη αποικία, αλλά το μάτι πνίγεται στους Κινέζους και σε ένα σμάρι από άγνωστους ξένους, που προσπαθούν ρουφήξουν τα καλούδια που κρύβουν τα χωράφια τους!
Ο πρόξενος κος Γεράσιμος Μαρκέτος, κάνει μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και μας τρομάζει, ήταν το 1974, όταν έβγαιναν από τον εμφύλιο και το 85% της χώρας ήταν αναλφάβητοι! Τότε από τους 1.800 φοιτητές στο πανεπιστήμιο του Μαπούτο, μόνο δύο ήταν οι Μοζαμβικάνοι!
Ζέστη, υγρασία και ένα σωρό φιλότιμοι άνθρωποι, αυτή είναι η πρώτη γεύση από τη Μοζαμβίκη!
Η πρώτη μέρα κύλησε γρήγορα, σχεδόν εξατμίστηκε, άφησε τα βιβλία να βρυκολακιάζουν, και τους ανθρώπους να χαμογελούν ζεστά, σχεδόν μας έκαναν να νιώθουμε πως δεν υπάρχει ρατσισμός και ξενοφοβία στη Μοζαμβίκη! Εμείς οι λευκοί, ξεχωρίζουμε, μυρίζουμε από χιλιόμετρα!
Συνεχίζεται…