Οι 10 σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της ραπ μουσικής

24grammata.com/μουσική/ νεολαία

Κωσταντίνος Τσάβαλος
Από τη γέννηση της, το 1979 μέχρι να μπει και στα πλέον απαιτητικά λευκά σαλόνια, το 1986, η ραπ μουσική πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να αναγνωριστεί ως ισότιμο, ως προς τα υπόλοιπα είδη μουσικής, παρακλάδι της. Κι αυτά είναι τα δέκα τραγούδια που συνετέλεσαν σημαντικά προς την κατεύθυνση αυτή.

Sugar Hill Gang – Rapper’s delight
Αν και μερικοί υποστηρίζουν πως το «King Tim III» των Fatback Band είναι το πρώτο κομμάτι που περιείχε ραπ, όπως την ορίζουμε σήμερα, το «Rapper’s delight» είναι αυτό που έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο την underground κουλτούρα της Νέας Υόρκης, πουλώντας πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε ένα εξάμηνο και κάνοντας την Sylvia Robinson, ιδιοκτήτρια της Sugarhill Records, πάμπλουτη εν μια νυκτί.

Blondie – Rapture
Είναι το κομμάτι που έκανε την ραπ μουσική γνωστή στους λευκούς μουσικούς κύκλους: ο Chris Stein είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει ένα κομμάτι γύρω από μια ρυθμική λούπα και ξαφνικά η ραπ μπήκε στα χωράφια της new wave (ή μήπως το αντιθετο;) Στους στίχους αναφέρεται και το όνομα του Fab Five Freddy, ενός εκ των σημαντικότερων μορφών της νεοϋορκέζικης ραπ μουσικής.

Kurtis Blow – The Breaks
Είναι ο πρώτος σόλο καλλιτέχνης που υπέγραψε συμβόλαιο με μια δισκογραφική, περνώντας εύκολα απ’ το dj booth (έπαιζε μουσική σε κλαμπ του Χάρλεμ) στο μικρόφωνο, ειδικά με αυτό εδώ το κομμάτι που εξυμνεί τις χαρές του… μπάρμπεκιου και της βραδιάς με φίλους, ψήνοντας λουκάνικα και πίνοντας μπίρες. Ο παραγωγός του κομματιού είναι ο Russell Simmons, μετέπειτα ιδρυτής της μεγάλης δισκογραφικής εταιρίας Def Jam.

Spoonie Gee – Love Rap
Ένας απ’ τους καλύτερους ράπερ της πρώτης, ένδοξης εκείνης εποχής, όπου όντως το rappin’ ήταν στοιχείο που σε διαχώριζε απ’ την πλέμπα. Τα τραγούδια του μιλάνε για έρωτες κι αγάπες και μεταμεσονύχτιους μαραθώνιους σεξ, οπότε του κόλλησαν το παρατσούκλι «ο Marvin Gaye της ραπ». Η επιρροή του είναι πλέον εμφανής σε ράπερ όπως ο Chuck D και ο LL Cool J.

Afrika Bambaataa – Planet Rock
Ο ανεπίσημος ύμνος του καλοκαιριού του 1982, όταν σχεδόν όλος ο κόσμος το άκουγε μέχρι να τον πιάσει ναυτία, σε κλαμπ, παραλίες και κέντρα γυναικείας ομορφιάς. Στηρίζεται σε μπόλικα samples (Κraftwerk και δεν συμμαζεύεται) και η σημαντικότητα του έγκειται ακριβώς εκεί: έβαλε τα samples να «κάνουν παιχνίδι» μέσα στο flow ενός ραπ τραγουδιού, αλλάζοντας το προς το καλύτερο (ή, έστω, προς το πιο ενδιαφέρον).

Grandmaster Flash – The Message
Το «Μήνυμα» για το οποίο ευαγγελίζεται το κομμάτι αυτό δεν είναι άλλο από το εξής: «Ρόναλντ Ρέιγκαν και οι συν αυτώ, αντί να κοιτάτε μόνο τα πλούσια προάστια όπως το Χάμπτονς, ρίξτε και μια ματιά στα προβλήματα του φτωχού κόσμου, στα πλέον δυσπρόσιτα γκέτο των μεγαλουπόλεων». Απλό, αλλά όχι απλοϊκό. Είναι η στιγμή που η ραπ ενηλικιώνεται επίσημα.

Herbie Hancock – Rockit
Είναι η πρώτη επίσημη συνεργασία ανάμεσα σε τζαζ μουσική και τις ραπ ρίμες: ο Ηancock, τη δεκαετία του ’70, υπήρξε μια απ’ τις πλέον εξέχουσες μορφές της τζαζ κι είναι προς τιμήν του πως δεν έμεινε προσκολλημένος σε ένα μόνο είδος μουσικής, αλλά το έξυσε λίγο το κεφάλι του κι είδε πως η τζαζ μπορεί να εγκολπώσει κι άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα, μουσικά ιδιώματα μέσα της.

Malcolm McLaren – Buffalo Gals
Η δεύτερη, και καλύτερη, συνεργασία ανάμεσα στο –αγγλικό, αυτή τη φορά- new wave είναι ένας θρίαμβος της φόρμας πάνω στο περιεχόμενο: αν το 1983 η μισή μουσική υφήλιος άκουγε ραπ, το οφείλει στον πανούργο πρώην μάνατζερ των Sex Pistols, που πήρε τη ραπ απ’ το χεράκι και την έβαλε στα μεγάλα εναλλακτικά σαλόνια.

Grandmaster Flash – White Lines
Κι εδώ έχουμε την πρώτη ρητορική κορόνα εκ μέρους της ραπ: «μείνετε μακριά απ’ την κοκαΐνη, γιατί θα σας καταστρέψει». Δεν ήταν όμως μόνο γι’ αυτό το τραγούδι: μιλούσε για τις ταξικές και τις φυλετικές διαφορές, ενώ αξιοσημείωτο είναι πως το βιντεοκλίπ του κομματιού το σκηνοθέτησε ένας νεαρός και υπερταλαντούχος νέος, ονόματι… Spike Lee.

Run DMC / Aerosmith – Walk This Way
Το 1986 είναι μια κομβική χρονιά για την ραπ: ενάμιση μόλις χρόνο πριν κυκλοφορήσουν άλμπουμ-γροθιές στο στομάχι του αμερικανικού κατεστημένου, όπως το «It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back» των Public Enemy, το παλιό, δεινοσαυρικό ροκ συνεργάζεται και μάλιστα άριστα με την ραπ με αποτέλεσμα αυτό εδώ το κομμάτι. Μετά απ’ τη συνεργασία αυτή, όλα ήταν πιο εύκολα για την ραπ μουσική, η οποία επιβλήθηκε με το σπαθί της, φτάνοντας σήμερα να είναι το Νο1 ευπώλητο είδος μουσικής στις ΗΠΑ.

πηγή: www.cosmo.gr