Ο δημογραφικός μαρασμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (1923-1962)

24grammata.com/ προβλήματα ελληνισμού/ ιστορία

Ο Πληθυσμός της Ελληνικής Μειονότητας της Τουρκίας έχει μια ενδιαφέρουσα και
άκρως λογική πορεία μείωσης του από την συνθήκη της Λοζάνης και ύστερα.

Το 1923 ήταν η χρονική περίοδος όπου ο πληθυσμός της Πόλης ήταν πολυπολιτισμικός
στην κυριολεξία. Σε πληθυσμό 1.200.000 κατοίκων η ανώτατη Ελληνική πληθυσμιακή
παρουσία ήταν οι 410.520 ενώ ο καθαρά μόνιμος πληθυσμός της περιόδου δεν
υπερέβαινε τους 280.000 κατοίκους που ήταν οργανωμένοι στις 66 κοινότητες που
υπάρχουν μέχρι και σήμερα.

Ο πληθυσμός της Πόλης το 1924 αποτελούνταν από 400.000 Τούρκους Μουσουλμάνους,
280.000 Έλληνες, 150.000 Αρμένιους, 50.000 Ιουδαίων και 150.000 διαφόρων
εθνικοτήτων στους οποίους τοποθετούμε και τους Λεβαντίνους, και τους Ασσυρίους
καθώς και μερικές ομάδες Ρομά.
1955-1962
Στην περίοδο αυτή συνολικός πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης υπολογίζεται σε 1.214.000 κατοίκους οι οποίοι
είναι συγκεντρωμένοι τόσο στην Ευρωπαϊκή όσο και την Ασιατική πλευρά της Πόλης.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές της περιόδου για το 1962 δεν μπορεί να υπολογιστεί ο
ακριβής αριθμός της διαβιούσης Ελληνικής Κοινότητας μα εφόσον δεν έχουν γίνει
απογραφές, υπολογίζονται σε 102.000-105.000 σαν συνέπεια το μεταναστευτικό κύμα
που ακολούθησε την περίοδο Σεπτεμβρίου 1955 – Δεκεμβρίου 1956 όπου υπήρξε
πραγματική –και αισθητή πληθυσμιακά μείωση των Ελλήνων κατοίκων της Πόλης.