ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ

24grammata.com/ νέοι λογοτέχνες
Αν ζούσε ο Παπαδιαμάντης ανάμεσα μας… δε θα έγραφε για τα παιχνιδάδικα, τις δημοτικές φιέστες και την ευτυχία των ημερών. Για ποιους θα έγραφε, άραγε;
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε, αποκλειστικά,  για τα Χριστούγεννα του 2012. Το 24grammata.com ζήτησε (και ακόμη ζητεί) από τους αναγνωστες στις 19/12/2012, να  γράψουν για τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή. Να σκιαγραφήσουν την πραγματική  ζωή των Ελλήνων τα Χριστούγεννα του 2012.

Λυτρωθείτε από τους φόβους σας, γράψτε τις σκέψεις σας, τα όνειρα και στείλτε τα για να εκδώσουμε ένα μοναδικό ebook για τα Χριστούγεννα του 2012. mail: [email protected]

έκταση κειμένου από 1 έως 8 σελίδες. Αποστολή έως 7/12013

Κώστας Ριτσώνης

ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ  ΚΑΡΔΙΑ
Χριστούγεννα  κι  όλο  ραγίζει
η  καρδιά της  Αθήνας
πού  οι  παλιές  καλές  γιορτές ;
τώρα  στους  ντενεκέδες  κάποιοι  ψάχνουν  για  να  φάνε
οι  ξένοι  φίλοι  μας  λένε  χαμογελώντας :
-πρέπει  ο  Έλληνας  να  γίνει  πιο  φτηνός
πολύ  τον  καλομάθαμε
πρέπει  να  παλέψει  για  το  μεροκάματο
με  τον Αράπη  με  τον  Ασιάτη
< εξ’ άλλου φτάνουν καραβιές … μιλιούνια , μιλιούνια >
πρέπει  να  γίνει πάλι  πλήρωμα
μες  στα  καΐκια  του  Αιγαίου
να  γίνει  ναυτικός  σε  μακρινά  μπάρκα
να  γυρίσει  ξανά  στις  στοές  του  Βελγίου

Τώρα  άνθρωποι  παγιδευμένοι  μες  στις  πόλεις
χωρίς  δουλειά  απολυμένοι
αφεντικά  που  κλείνουν  και  την  κοπανάνε
γραμμάτια , κομμένα  φώτα
πού  να  ψάξουν ; ποιος  τους  παίρνει  ;
40άρηδες …50άρηδες…
νέα  παιδιά  τελειωμένοι για  πάντα  άνεργοι
στα   συσσίτια  πηγαίνουν  ακόμα  και  οι  περήφανοι
Κάποιοι  πλούσιοι  κάδοι  σκουπιδιών
γρήγορα  βρίσκουν  απελπισμένη  πελατεία
Ο  κύριος  κάτι  ψάχνει
-παλιά  ήταν  τζέντλεμαν
κάτι  βρήκε
ένα  μισοφαγωμένο  χάρμπουγκερ
Λένε  πάλι  οι  φίλοι  μας :
-ακόμα  δε  μαζεύουν  γόπες
ακόμα  αντέχουν
-καλά  και  οι  ζητιάνοι  που  όλο  απλώνουν  χέρι ;
-αυτοί  πάντα  ζητιάνευαν
Η  χώρα  δε  ζει  μόνο  με  τον  ήλιο
τη  θάλασσα , τον  καθαρό  αέρα
πού  είναι  λοιπόν  οι  φάμπρικες
πού  θα  δουλέψει  ο  κόσμος ;

Τέτοιες  μέρες
που  γεννήθηκε  ο  Χριστός
ράγιζε  κι  η  καρδιά  του  κυρ  Αλέξανδρου
με  τους  άνεργους  και  με  τους  φουκαράδες
στην  παλιά  Αθήνα , στου  Ψυρρή

ο  ξεπεσμένος  ντερβίσης  κοιμόταν  μες  στο  κρύο
ο  γείτονας με  το  λαούτο  έπαιζε  λυπημένα  τραγούδια
διώξαν  και  τον  τεμπέλη  μάστρο  Παύλο  απ’  το  σπίτι

για  να  γυρίζει  νηστικός  μέσα  στην  παγωνιά

Κι  η  αθάνατη  πένα  του  τρανού  Σκιαθίτη
σήμερα  πάλι  θα  ράγιζε
θα  γέμιζε  με  αίμα

………………………………………………………………….

18-12-2012