Στρατής Μυριβήλης: Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα (1948).

Στρατής Μυριβήλης: Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα (1948).

(ακολουθεί βιογραφικό)

Free e- book/ 24grammata.com
[κατέβασέτο]

Απόσπασμα
…Κάθε φορά που το Γένος σύσσωμο αισθανθεί αυτό το θαύμα, νοιώθει συγχρόνως πως καμιά υλική δύναμη δε μπορεί να το καταπονήσει και να το βάλει κάτω. Αυτό το ξέρουν καλά –καλύτερα από μας- όλοι οι εχθροί που κατά καιρούς επιχείρησαν να εξαφανίσουν την Ελληνική φυλή που στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σε τούτο το βράχο σαν τα δυνατά πουρνάρια επί τριάντα αιώνες. Οι σημερινοί το ξέρουν επιστημονικά. Γι’ αυτό και εφαρμόζουν για την υποταγή των λαών ολόκληρο σύστημα μιας ψυχοτεχνικής, σατανικά μορφής, μελετημένης και πειραματισμένης επί τριάντα χρόνια μέσα στα μυστικά εργαστήρια της ψυχολογίας των λαϊκών μαζών. Και γι’ αυτό οι επιθέσεις τους εκδηλώνονται με λύσσα και μανία σε όλους εκείνους τους παράγοντες που αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους για την εθνική μας ενότητα. Τη σημαία, τη θρησκεία, το σχολειό, τα ήθη και έθιμα, τη γλώσσα, τα τραγούδια και τις παραδόσεις της οικογένειας. Γνήσιος κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθειά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα του όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας. […]

Μυριβήλης, Στράτης, 1890-1969
Ο Στρατής Μυριβήλης (πραγματικό όνομα Ευστράτιος Σταματόπουλος) γεννήθηκε στη Συκαμιά της Λέσβου, πρωτότοκος γιος του Χαράλαμπου Σταματόπουλου και της Ασπασίας το γένος Γεωργιάδη. Φοίτησε στην Αστική Σχολή Συκαμιάς και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης, από όπου αποφοίτησε το 1910. Το 1912 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, εργαζόμενος παράλληλα ως συντάκτης σε περιοδικά και εφημερίδες. Τις σπουδές του εγκατέλειψε σύντομα για λόγους βιοπορισμού. Κατατάχτηκε εθελοντικά το 1912 και πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους (όπου τραυματίστηκε στο πόδι), στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και στη Μικρασιατική εκστρατεία (ως ανθυπολοχαγός). Μετά την καταστροφή της Σμύρνης έφυγε για τη Λέσβο, όπου έζησε ως το τέλος του 1932, οπότε εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου άρχισε να γράφει τη Ζωή εν τάφω και το 1920 παντρεύτηκε την Ελένη Δημητρίου, με την οποία απέκτησε δυο γιους και μια κόρη. Από το 1925 ως το 1933 στήριξε το Εργατικό Κόμμα του Α.Παπαναστασίου, τόσο από τη Λέσβο, όσο και από την Αθήνα. Στη Λέσβο συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Σάλπιγξ, Ελεύθερος Λόγος, Καμπάνα, Ταχυδρόμος και άλλες, δημοσιεύοντας πεζογραφήματα, ποιήματα, άρθρα και χρονογραφήματα, έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Επιστράτων Αιγαίου και στρατεύτηκε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας, ενώ μετά την καταστροφή τάχθηκε υπέρ της Στρατιωτικής Επανάστασης. Στην Αθήνα συνεργάστηκε με εφημερίδες όπως η “Καθημερινή”, η “Εθνική”, η “Ακρόπολις”, η “Πρωία”, η “Απογευματινή”, η “Ελευθερία” και περιοδικά όπως ο “Θεατής”, η “Νέα Εστία”, η “Ελληνική Δημιουργία”, ο “Ακρίτας”, τα “Στρατιωτικά Νέα”. Εργάστηκε επίσης στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων (από όπου απολύθηκε το 1955 με το βαθμό του Διευθυντή Α’ τάξεως, έχοντας συμπληρώσει το όριο ηλικίας). Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου δήλωσε ανοιχτά την αντίθεσή του προς την κομμουνιστική ιδεολογία. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ακαδημίας Αθηνών (εκλέχτηκε το 1958 μετά από πέντε υποψηφιότητες που απορρίφθηκαν) και τιμητικό μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Γραμμάτων και Τεχνών. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1940 για το “Γαλάζιο βιβλίο”) και το Σταυρό του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α΄ (1959). Πέθανε άρρωστος από βρογχοπνευμονία στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού στην Αθήνα. Η πρώτη εμφάνιση του Στρατή Μυριβήλη στο χώρο της λογοτεχνίας σημειώθηκε το 1915 με τη συλλογή διηγημάτων “Κόκκινες ιστορίες”. Στα πρώτα του βήματα συνδέθηκε με τη λογοτεχνική γενιά του 1920, η οποία δέχτηκε έντονη την επίδραση του Κωστή Παλαμά των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων των αρχών του αιώνα (Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Καταστροφή). Σύντομα ωστόσο αποδεσμεύθηκε από την απαισιόδοξη κοσμοθεωρία των συγχρόνων του και αναδείχθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους αντιμιλιταριστές συγγραφείς της Ευρώπης και πρόδρομος της γενιάς του Τριάντα. Σταθμό στην πρώτη αυτή φάση της δημιουργίας του αποτέλεσε η “Ζωή εν Τάφω”, που εγκαινίασε τη σύγχρονη ελληνική αντιπολεμική λογοτεχνία. Το έργο “Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια” (1932) αντιμετωπίστηκε από την κριτική ως μεταβατικό στάδιο προς τη δεύτερη περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας (1933-1949), στην οποία κυριαρχεί η τάση προς άρνηση του παρόντος και στροφή προς την παιδική ηλικία, τάση που άσκησε επιρροή και στο γλωσσικό και υφολογικό πεδίο του έργου του. Από τη δεύτερη αυτή περίοδο αναφέρουμε το μυθιστόρημά του “Η Παναγιά η Γοργόνα”. Τέλος στην τρίτη περίοδο του έργου του (1949-1969) ο Μυριβήλης στράφηκε προς μια ποικιλία θεμάτων, στόχων και εκφραστικών μέσων. Εδώ εντάσσονται οι συλλογές διηγημάτων του “Το πράσινο βιβλίο”, “Το γαλάζιο βιβλίο”, “Το κόκκινο βιβλίο” και “Το βυσσινί βιβλίο”. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Στρατή Μυριβήλη βλ. Μανώλης Γιαλουράκης, “Μυριβήλης Στρατής”, στη “Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας”, τ. 10, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Νίκη Λυκούργου, “Μυριβήλης Στρατής”, στο “Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό”, τ. 7, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987, Νίκη Λυκούργου, “Σχεδίασμα χρονογραφίας Στρατή Μυριβήλη (1890-1969)”, Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη – Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1990 και Τάκης Καρβέλης, “Στρατής Μυριβήλης”, στο “Η μεσοπολεμική πεζογραφία· από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939)”, Στ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1993.

(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2011)     Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
(2010)     Η ζωή εν τάφω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2008)     Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2008)     Η ζωή εν τάφω, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
(2006)     Η ζωή εν τάφω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(2006)     Τα παγανά, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1999)     Ο Βασίλης ο Αρβανίτης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1998)     The Mermaid Madonna, Ευσταθιάδης Group
(1998)     The Schoolmistress with the Golden Eyes, Ευσταθιάδης Group
(1998)     Το τραγούδι της γης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1997)     Η Παναγιά η γοργόνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1997)     Ο Αργοναύτης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1997)     Το κόκκινο βιβλίο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1996)     Το βυσινί βιβλίο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1995)     Το γαλάζιο βιβλίο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1995)     Το πράσινο βιβλίο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1993)     Η ζωή εν τάφω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1992)     Η Παναγιά η Γοργόνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1991)     Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1991)     Η ζωή εν τάφω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1989)     Η ζωή εν τάφω, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Απ’ την Ελλάδα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ο Βασίλης ο Αρβανίτης, Εκδόσεις Παπαζήση
Πτερόεντα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Το λογοτεχνικό τέταρτο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2010)     28 Οκτωβρίου 1940: 70 χρόνια μετά, Η Καθημερινή
(2009)     Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2009)     Η κριτική για τον Πέτρο Χάρη, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη
(2009)     Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2005)     Παιδιά του κόσμου, Επίλογος
(2005)     Παιδιά του κόσμου, Επίλογος
(2001)     Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Μεταίχμιο
(1999)     Μνήμη του Ηλία Βενέζη, Ευθύνη
(1999)     Το μυθιστόρημα των τεσσάρων, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1991)     Κούλας Πράτσικα έργα και ημέρες, Ευθύνη
(1979)     Η νεοελληνική κριτική για τον Παντελή Πρεβελάκη, Ευθύνη
(1978)     Η 28η Οκτωβρίου 1940, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη

Free e- book/ 24grammata.com
[κατέβασέτο]