σχόλιο για την έκδοση της ποιητικής συλλογής “Απέναντι” του Δημήτ ρη Α. Δημητριάδη

Γιώργος Πρίμπας.

Διαβάστε όλη την εργογραφία (άρθρα, επιφυλλίδες, επιμέλεια ebook) του Γιώργου Πρίμπα στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης ανήκει σε εκείνους τους εξαιρετικά χαρισματικούς ποιητές που όμως, ως συνειδητή τους επιλογή, επιθυμούν και παραμένουν απέναντι.
Απέναντι σε κάθε
-δημοσιοσχεσίτικη πρακτική όλων αυτών των περί άλλων (δηλαδή των μη ταπεινών προβλημάτων καθημερινότητας της κοινωνίας, ήτοι: των αισθητικών, σεξιστικών ή μεταφυσικών ανησυχιών της μπουρζουαζίας και των γελοίων μιμητών της που θα τους βρεις σε όλες τις κοινωνικές τάξεις) τυρβάζοντας ή αυτών των οποίων τα έργα απέχουν παρασάγγας των δήθεν ανατρεπτικών λόγων τους,
-αδικία και αδικία σημαίνει μόνον ένα πράγμα: εκμετάλλευση,
-εξουσία, που αναγκαστικά για να υπάρχει επιβάλει και συντηρεί ταξικές δομές εκμετάλλευσης.
Ο αριστερός Δημήτρης Α. Δημητριάδης επιθυμεί και παραμένει απέναντι όχι γιατί δεν είναι ή δεν θέλει να είναι μέλος της κοινωνίας, αλλά γιατί:
-θέλει και ποθεί να μπορούσε να ζει σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση,
-έχει πλήρη συνείδηση πως η (μη ταξική) κοινωνία της μη εκμετάλλευσης, από την επιβολή των κρατών και μετά, δεν υπήρξε πουθενά,
-αν και δεν βλέπει την αγωνιστικότητα του παρελθόντος, δεν έχει παραιτηθεί της ελπίδας. Της ελπίδας για μια ανατροπή του κράτους της εκμετάλλευσης από κάτω. Και ελπίζει γιατί έχει ακόμα φίλους, φίλους μοναχικούς και προδομένους, που μόνο αυτούς νιώθει να ανήκουνε στην ίδια ράτσα γιατί μιλάνε για αυτά που μιλάει και αυτός,
-έχει πλήρη συνείδηση του ρόλου όλων αυτών που εκστομίζουν μεγάλα λόγια αποσκοπώντας στη δημοσιότητα για το κέρδος που συνεπάγεται,
-ο ποιητής, ο πραγματικός ποιητής, δε μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με το life style και κάθε τι που σχετίζεται με τη βιομηχανία της αποβλάκωσης και το συμβιβασμό της ένταξης σε αυτήν,
-γιατί ζηλεύει τα σκυλιά που αλυχτάνε και τα ψάχνει μέσα στον άνθρωπο να ξυπνήσουν και να ζητήσουν αγριεμένα «το κόκαλο του κόσμου».
Η μόνη παρενέργεια αυτής της στάσης είναι ενίοτε να περιμένεις 25 ολόκληρα χρόνια να δεις έργο του. Ας είναι. Η ποιητική συλλογή «Απέναντι» αξίζει κάθε αναμονή!