Τζών Άσμπερυ (Ashbery John)

ΤΖΩΝ ΑΣΜΠΕΡΥ
Παράδοξα και οξύμωρα

γράφει ο Απόστολος θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Όταν αποκαλύφθηκε το εργαστήριο του ποιητή προκλήθηκε σάλος. Ολόκληρο το δωμάτιο στο κέντρο της πόλης, στο βαθύτερο σημείο της μάλιστα, κοσμούσαν αμέτρητες φωτογραφίες. Αυτές οι προσωπογραφίες συμπίπτουν σήμερα απόλυτα με τον αριθμό των ποιημάτων του.

1‘Ενα βαθύτερο, εξωτερικό πράγμα, ένα ονειρεμένο πρότυπο ρόλου,
Όπως στην κατανομή της χάριτος αυτές τις μεγάλες, αυγουστιάτικες μέρες.
Χωρίς αποδείξεις. Δίχως όρια. Και πριν το καταλάβεις
Χάνεται στον ατμό και τον χτύπο των γραφομηχανών.

Έξω όμως απ΄αυτήν την ατμόσφαιρα, η στάση του προκαλεί μια ρωγμή στη θεωρία και μας ελευθερώνει. Τέτοιες συνήθειες συνθέτουν γεγονότα μεγαλύτερων διαστάσεων απ΄το ίδιο το ποίημα. Σαν να λέμε λοιπόν πως η ποίηση δεν είναι κανενός είδους αναμέτρηση αλλά μια εκ βαθέων συνομιλία με τον εαυτό σου, μία και μόνη, προσωπική στιγμή μες στον κόσμο. Εκείνη την ώρα είσαι φλεγόμενος, υπερασπίζεσαι μ΄όλο το πάθος της ανθρώπινης ιστορίας, ένα δικαίωμά σου ή ένα όνειρο ή έναν έρωτα. Δυο σπουδαίοι Αμερικάνοι ποιητές, ο Τζιμ Ντούγκλας Μόρισον και ο Τζων Άσμπερυ τραγούδησαν τη συνείδησή τους με τον πιο εμφατικό τρόπο και ομολόγησαν πως το ποίημα είσαι εσύ ο ίδιος τις αγαπημένες ώρες της αδυναμίας. Ακόμη και όταν εκείνο τελικά χάνεται. Η μόνη προοπτική για τους ζωντανούς ήταν πάντα οι καθρέφτες, η θάλασσα και οι αγάπες.
Όσον αφορά το ζήτημα των απολύτων αριθμών είπαν, είναι σύμπτωση. Ορισμένοι μελετητές ωστόσο, επέμεναν για το εύρημα. Εν τω μεταξύ η ιστορία έκανε τη δουλειά της, καταχωρώντας τον ποιητή στις τάξεις της. Αυτό ήταν τέλος φριχτό για κάποιον που μοιράστηκε στ΄αλήθεια, αφήνοντας μηνύματα αγωνίας. Η ποίησή του ήταν ζεστή, θερμή υπόθεση. Κρατήστε μακριά τις ανθολογίες απ΄αυτόν.
Έχει παιχτεί άλλη μια φορά.
Νομίζω ότι υπάρχεις μόνο για να με πικάρεις παίζοντάς το,
στο δικό σου επίπεδο και μετά δεν είσαι εκεί
Ή έχεις υιοθετήσει άλλη συμπεριφορά. Και το ποίημα
Μ΄έχει καθίσει απαλά στο πλάι σου.
Το ποίημα είσαι εσύ.
Τ΄απόγευμα ένα κορίτσι μου χάρισε το βιβλίο του. Τα ποιήματα είναι δικά σου, μου εκμυστηρεύτηκε, αλλάζοντας για μια ακόμη φορά τον τίτλο, υπενθυμίζοντας τον ρυθμό και τους σκοπούς.

1 Ο Τζων Άσμπερυ γεννήθηκε το το 1927 στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Είναι καθηγητής της αγγλικής φιλολογίας στο Brooklyn College της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε κριτικός τέχνης. Ανήκει στον κύκλο των «Ποιητών της σχολής της Νέας Υόρκης.»
(Ανθολογία Αμερικανικής Ποίησης του 20ου αιώνα / μετάφραση Γ. Λειβαδάς)