γράφει ο Δημήτρης Σταθακόπουλος
Συχνά λέμε ή ακούμε την έκφραση: ” το στόμα μου έγινε τσαρούχι“, εννοώντας ότι έγινε στυφό, ξερό, σχεδόν πληγιασμένο .
Αυτομάτως ο συνειρμός είναι πώς το στόμα μας έγινε κάτι σαν παπούτσι, σκληρό, σαν σόλα όπως λένε .
Είναι όμως έτσι;
Αυτό εννοούσαν οι παλαιοί όταν έλεγαν : ” το στόμα μου έγινε τσαρούχι” ;
Για άλλη μιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως ακούγονται και φαίνονται.
Ενα παλαιό είδος υποδήματος ( οθωμανικά : papuç/παπούτσι ) ήταν το çarık ,το γνωστό μας τσαρούχι, το οποίο μοιάζει να συνηχεί με την ομοίως οθωμανική λέξη cariha που σημαίνει πληγή.
Επομένως όταν οι παλαιοί έλεγαν: ” το στόμα μου έγινε τσαρούχι/ cariha“, δεν εννούσαν πώς έγινε παπούτσι ( !!! ), αλλά πώς ξεράθηκε, έγινε στυφό και πλήγιασε , γεγονός που βγάζει νόημα, ειδάλλως το στόμα να γίνεται παπαούτσι, δεν βγάζει κανένα νόημα.
σχετικό άρθρο και εδώ