Λογοτεχνία
Το Βουητό, Α. Μιναρετζής
24grammata.com free ebook
Τίτλος: “Το Βουητό”
Συγγραφέας: Α. Μιναρετζής
ISBN: 978-960-93-9808-4
Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com
Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 190
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Κομοτηνή, 2018
Μέγεθος Αρχείου: 1,0 Μb
Σελίδες: 24
Μορφή αρχείου: pdf
Γραμματοσειρά: georgia
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφη άδεια
του δημιουργού ή του εκδότη
Ι. Το εκκλησάκι.
Φάνηκε σαν να πέρασαν μέρες. Μυρίζει βρεγμένη άσφαλτο και μέσα από το διαμέρισμα ακούγεται μόνο, σαν από ώρες μακριά, ο ήχος της βραδινής βροχής. Που να πάει τώρα; Ο χώρος είναι μικρός και άδειος, μοιάζει με κελί αγίου. Ναι! Έτσι θα το σκέφτηκε όταν ήρθε μόνος να το νοικιάσει με λίγες ψωροδεκάρες. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε με αργά βήματα. Όταν βρέχει νιώθει ένα αρχέγονο ένστικτο να τον γεμίζει. Οι δρόμοι είναι άδειοι, στα σπίτια ανάβουν τα φώτα, ένα είδος παιδικού, παράξενου, παιχνιδιού. Τον στεναχωρεί. Που να πάει; Έφτασε κιόλας έξω από το εκκλησάκι κοντά στο σπίτι του. Απόκοσμη εικόνα ο βρεγμένος δρόμος και κόντρα στην μικρή ψιχάλα αυτό να στέκεται ακίνητο. Ακίνητο στη ζωή, ακίνητο στον χρόνο.
Δύο πολύ δυνατοί κρότοι ακούστηκαν. Έσβησε στη σιωπή της μιας στιγμής. Πρόλαβε μονάχα να βάλει το χέρι στην τσέπη…
ΙΙ. Η ιδέα.
Είναι ασφυκτικοί χώροι τα γραφεία. Πάντα μοιάζουν ίδια, η εικόνα στον τοίχο, οι πίνακες, ο καπνός που κάθεται στον λαιμό, οι άνθρωποι. Καθένας θα γυρίσει σε κάτι μετά τη δουλειά. Στην αγκαλιά Εκείνης, στο φαγητό των μικροκυμάτων, στα παιδικά γέλια και μαλώματα. Τη μέρα που έγινε το κακό δεν πήγε τίποτα στραβά. Ντύθηκε γρήγορα το πρωί, πήρε το ίδιο λεωφορείο, ανέβηκε τα ίδια σκαλιά. Πρέπει να ήταν απόγευμα όταν τελείωσε πια τη δουλειά και πήρε τον δρόμο με τα πόδια μέχρι την στάση.
Το λεωφορείο ήταν ασυνήθιστα άδειο. Κάθισε στην θέση κοντά στην πόρτα. Η πόρτα άνοιξε, μπήκε κόσμος. Τι να κουβαλάει ο καθένας άραγε; Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα. Θα φώναζε δυνατά πως πάνε τρία χρόνια που το έκανε. Είναι σαν αυτούς! Ατιμώρητος για όλα τα λάθη του. Σαν αυτούς. Έτρεμε ολόκληρος από χαρά. Δεν κράτησε πολύ, αμέσως ένιωσε την ύβρη του.