Strenuous life, μια επιστολή

24grammata.com/Αμερική (αφιέρωμα  εν προόδω)

Εξερευνώντας την “Ωραία Αμερική” (20η στάση, αφιέρωμα εν προόδω)

 έχουν  προηγηθεί κλικ εδώ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο Απόστολος Θηβαίος θα είναι ο οδηγός και ο ξεναγός μας σε αυτό το πανέμορφο ταξίδι στην Αμερική του ωραίου, του έρωτα και της φαντασίας.

Εικοστή στάση του οδοιπορικού

iStrenuous life
Μια επιστολή

1904, καλοκαίρι,

Το 1890 έφυγε για το Σικάγο.  Ήταν μόλις δεκαεπτά ετών. Ζήτησε να λείψουν οι χαιρετισμοί. Δεν αρμόζουν όταν κανείς γυρεύει να φτιάξει τη ζωή του. Έτσι είπε και αναχώρησε νωρίς με την πρωινή ομίχλη. Ίσως γι΄αυτό να χάθηκε τόσο ξαφνικά απ΄τα μάτια μας, ίσως γι΄αυτό να μην είδαμε τίποτε απ΄εκείνον. Ένα νεύμα, εκείνο το βλέμμα που επιστρέφει για μια ακόμη φορά και έπειτα. Το Σικάγο είναι μια αληθινή ευκαιρία. Ο χειμώνας απέχει κάμποσους μήνες και εκεί  ο τόπος ευνοεί τους πρακτικούς.  Οι ιδεολόγοι είναι γερασμένη ράτσα σε τούτα τα μέρη και άλλωστε υπάρχει άφθονο χρήμα. Και τα κορίτσια της πόλης λένε είναι εξαίσια, είναι  με χείλη από ψημένο πηλό ή από μέλι, με βαθιά χωμάτινα μάτια. Τα κορίτσια είναι η αδυναμία του. Όμως σκοπεύει ν΄ασχοληθεί μ΄αυτές όταν οι δουλειές του θα ΄χουν πετύχει. Και αυτό απαιτεί θυσίες, μια εγκαρτέρηση που του φαίνεται ακατόρθωτη. Όμως με την εμφάνισή του, τον τρόπο που μιλά, τη φυσική του ευγένεια είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει αμέσως τη συμπάθεια. Και τα κορίτσια εκεί έχουν χείλη από ψημένο πηλό ξέρεις, είναι αξεπέραστα. Σε λίγο καιρό θα γράψει στη μητέρα. Όλα κατ΄ευχήν θα γράψει στέλνοντας μια αναμνηστική φωτογραφία, πλάι στη λίμνη, ανάμεσα στα κορίτσια με τ΄ακρωτηριασμένα μάτια και τους καινούριους οικοδομικούς ορίζοντες. Σ΄όλα τα μπαλκόνια θα γράψει κυμματίζει η αστερόεσσα και οι κύριοι έχουν πια λησμονήσει ολότελα τις διαφορές τους. Κάνουν λόγο για ένα μεγάλο έθνος, για την πρωτοπορία. Πληρώνουν ακριβά τη βιομηχανική εργασία και φτιάχνουν κτίρια. Θε μου όλο και ψηλότερα κτίρια με τεράστιες μαρκίζες στις οροφές, όπως φωλιές πελώριων, προϊστορικών ζώων που απειλούνται πια απ΄όλες τις κατευθύνσεις. Η εταιρεία πετρελαίου, η κατασκευαστική επιχείρηση μ΄έδρα την Νέα Υόρκη, μια ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία χάλυβα και ατέλειωτες σημαίες, σαν ακίνητες ως το τέλος της λεωφόρου. Ο δρόμος θα ονομαστεί οδός μεγάλων ιδεών, οδός των βημάτων και του μέλλοντος. Οι βιομηχανικοί εργάτες κατακλύζουν τον κόσμο, χιλιάδες ειδικότητες. Κάποιος για τους τόρνους, ο χειριστής της γαλαρίας στ΄ανθρακωρυχεία, νεαροί απόφοιτοι της νομικής σχολής, φιλόδοξοι συμβολαιογράφοι που ζητούν κάτι περισσότερο από τα έξοδα μιας παράστασης.
Θα γράψει.
Η πόλη μητέρα είναι μια μητρόπολη. Το πανεπιστήμιο και η ακαδημία συνιστούν εξαιρετικά δείγματα εμβληματικής αρχιτεκτονικής. Αυτός ο αιώνας εισέρχεται ακμαίος, με το ρύγχος του που διαλύει τα τελευταία συντρίμμια. Εδώ αλλάζουν κάθε μέρα οι χρονολογίες, εδώ οι αιώνες περνούν στην ιστορία με ταχύτητα. Θ΄απομείνουν τα θεμέλια και τα οράματα για να σημαίνουν την εποχή μας. Ούτε ένα απ΄εκείνα τα κορίτσια που ονειρεύομαι τις νύχτες. Κορίτσια φαντάσματα που χάνονται σαν σταγόνες, που γεννιούνται σαν ήπειροι. Με χείλη, σας λέω είναι από ψημένο πηλό. Αυτό το σύμπαν κομματιάστηκε εδώ μητέρα, αυτό το σύμπαν των μακρυσμένων περιοχών. Σε λίγο καιρό ολόκληρες φάρμες θα κείτονται ξεκληρισμένες, πλάι στον καινούριο σιδηρόδρομο. Μια αναγκαστική πορεία πάνω σ΄ελεύθερη γη μητέρα. Ο σιδηρόδρομος σέρνει μαζί του πόλεις, γρήγορες, ξύλινες πόλεις με δημαρχεία και σταθμούς χωροφυλακής φτιαγμένους σε μια νύχτα. Το μόνο που χρειάζεται είναι νερό και αμέσως σηκώνονται οι καινούριες πόλεις μ΄ονόματα παιδιάστικα, όπως κίτρινη πέτρα. Είναι σπουδαίο πράγμα η πίστη και η πατρίδα εδώ μητέρα. Εδώ όσοι κοπιάζουν ανταμείβονται, ετούτη ίσως να΄ναι η ευτυχία που γυρεύαμε τόσους αιώνες. Ετούτη ίσως να ΄ταν η επανάσταση που την προσμέναμε με φωνές και αίματα. Όμως εκείνη ήρθε ταπεινή, μονάχα με την ευκαιρία της για δώρο. Λοιπόν μητέρα αυτό το πνεύμα, τούτη η επιθυμία για μεγάλα και όμορφα πράγματα στοιχειώνει αυτούς τους τόπους. Και η ελπίδα πως θα μπορούσε να κατακτηθεί ολόκληρος αυτός ο κόσμος. Στις διαστάσεις και τις προσφορές του. Μια τέτοια ευλογημένη ζωή σκοπεύουν να ζήσουν εδώ οι άνθρωποι μητέρα. Ο πόλεμος, οι λησμονημένες πατρίδες, τα χωριά μες στις λάσπες εδώ δεν συνέβησαν ποτέ. Όλο αυτό το κοπάδι δίνεται στο κυνήγι της ευτυχίας μ΄έναν τρόπο αξεπέραστο, με μια αυτοπεποίθηση αναπάντεχη.Μητέρα εδώ γνωρίζει κανείς την ηδονή του μαρτυρίου, της προσπάθειας.Τη θυσία που ανταποδίδεται. Τούτα τα μέρη συνιστούν πια μια ψυχολογία περισσότερο παρά τη γεωγραφία της χώρας. Αξίζει ολόκληρος αυτός ο κόσμος να ονομαστεί Αμερική μητέρα. Και ας σταθούμε κάποτε εξαντλημένοι, σε μια άλλη χιλιετία. Τότε οι διαστάσεις μας θα ΄ναι μυθικές. Να με αναζητήσεις στο ξενοδοχείο Campus Stellae . Την είσοδο κοσμεί μια ωραία αντιγραφή του ενταφιασμού του Χριστού. Το ενδιαφέρον στοιχείο αφορά στο τεμαχισμένο πρόσωπο του Θεού, στο βάθος της σύλληψης. Εδώ συχνάζουν άνθρωποι που αψηφούν τα όρια, θαυμάσιες, ανθρώπινες φιλοδοξίες μητέρα.
Σε φιλώ.

iΜε τον όρο αυτό περιγράφεται η αμερικανική τάση των αρχών του προηγούμενου αιώνα, σύμφωνα με την οποία η αμερικανική πρωτοπορία έμελε να γιγαντωθεί μέσα απ΄τη δράση και τις νέες ιδέες. Ο πρόεδρος Ρούζβελτ, ζωντανό παράδειγμα του πείσματος και της επιθυμίας να κατακτηθούν τα μέσα και όλες οι ανθρώπινες ευκαιρίες περιέγραψε αυτό το δόγμα στον περίφημο λόγο του Σικάγο, τον Απρίλιο του 1899, σε μια κομβική χρονιά για την ανθρωπότητα.  Η νέα αυτή τάση τροφοδότησε την αμερικανική σκέψη, έθρεψε τον πατριωτισμό της και ταυτόχρονα έθεσε τις βάσεις για την πολιτική του ιμπεριαλισμού και της υδρόγειας, ενεργούς παρουσίας.