TA ΔΥΟ ΑΚΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ…’’ΜΕΣΑΙΩΝ’’!

24grammata.com/ πολιτικός λόγος

TA ΔΥΟ ΑΚΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ…’’ΜΕΣΑΙΩΝ’’!

γράφει ο  Νάσος Κατσώχης.

Διαβάστε όλη την αρθρογραφία του Νάσου Κατσώχη στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ναι, τα άκρα ειναι δύο.  Όποιος δηλώνει ότι δεν είναι, δεν ψεύδεται κατά βάθος: γνωρίζει την αλήθεια, αλλά καμώνεται -κατά το συμφέρον του- ότι δεν είναι αυτή. Υπάρχουν φυσικά κι αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια των άκρων, αλλά την παρουσιάζουν πάλι κατά το συμφέρον.

Ας πάμε όμως, πρώτα στα γεγονότα.
Γνωρίζουμε όλοι την αποτρόπαιη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με μαχαίρι από έναν άνθρωπο που μάλλον ήταν πληρωμένος δολοφόνος.  Ο Ρουπακιάς, ο θύτης, δήλωσε Χρυσαυγίτης.  Ας κάνουμε , επομένως, μια επισκόπηση στο φαινόμενο ‘’Χρυσή Αυγή’’:  στο ένα άκρο. Της άκρας  Δεξιάς (αυτονόητο, συνεπώς, κατά τον γράφοντα, πως  το άλλο άκρο συνιστά η άκρα Αριστερά).

Ενώ είναι γνωστό πως πολλά μέλη της Χρυσής Αυγής «ομνύουν» σε μια απροσδιόριστη, και αντιφατική εν πολλοίς ιδεολογία (στο μεγαλείο μιας άμωμης -κατ’ αυτούς-  αρχαίας Ελλάδας, στο δωδεκάθεο αλλά και  στην Ορθοδοξία (!) , στο Έθνος  και βέβαια σε θεωρίες «καθαρότητας» και υπεροχής έναντι των Άλλων σε φυλετικό, εθνικό, σεξιστικό επίπεδο),   ενώ είναι γνωστά όλα  αυτά, προφανώς εν μέσω μνημονίου υπάρχουν και αρκετοί που ψήφισαν και εξακολουθούν να στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή, αλλά δεν ‘’τρέφονται’’ από τις παραπάνω ιδεολογίες.  Ή τουλάχιστον , δεν το κάνουν στον ίδιο βαθμό με παλιότερα μέλη της Χ.Α. . Δεν θα φτάσουν, επίσης, αυτοί ποτέ μάλλον να οπλίσουν τα χέρια τους προς τέλεση βίαιων πράξεων. Ούτε καν θα σπεύσουν ποτέ να εγγραφούν  ως μέλη στις τοπικές οργανώσεις του κόμματος. Φυσικά, δεν τους δίνει κανείς συγχωροχάρτι. Υπεύθυνοι πολίτες (πρέπει να) είναι, και πρέπει να ξέρουν τί πάνε να ψηφίσουν.
Τους περισσότερους απ’ αυτούς κατά τα φαινόμενα, η κρίση, και οι άδειες τσέπες, καθώς η συνακόλουθη απαξίωση όλου του πολιτικού φάσματος, δικαιολογημένη ή όχι, τους έσυραν στην αγκάλη της Χ.Α. ., μπροστά μάλιστα -μεταξύ άλλων- στον φόβο που τους καταλαμβάνει ακούγοντας ανιστόρητες εθνομηδενιστικές θεωρίες τύπου Ρεπούση.  Πρόκειται για καθημερινούς ανθρώπους, του μεροκάματου, λούμπεν κατά βάση, χωρίς μόρφωση, συνήθως οικογενειάρχες, μερικοί από τους οποίους  ΟΜΩΣ -και εδώ μεταβαίνουμε στο άκρο-  φέροντας γενικά ένα βαρύ φορτίο ψυχολογικών/ ψυχικών συμπλεγμάτων, αλλά και δεχόμενοι  εν μέσω  χρηματικής ένδειας  λίγα (ή πολλά;)  ευρώ παραπάνω από εντολοδόχους, δεν διστάζουν να καταφύγουν στα έσχατα, στα «απάνθρωπα»: σε δολοφονική επ’ αμοιβή δράση. Ναι, κατά τα φαινόμενα, τέτοιος ήταν κι ο δολοφόνος του Φύσσα. Μάλλον όχι ‘’ιδεολόγος’’, αλλά εντεταλμένος. ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ, ασφαλώς. Απλώς, σκιαγράφηση της πολιτείας του. Και των ‘’ανθρωπότυπων’’ που εμφανίζουν οι οπαδοί  της Χρυσής Αυγής.
Με άλλα λόγια,  δεν ξέρω κατά πόσο το μνημόνιο ευθύνεται για την υπερψήφιση της Χ.Α.. από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, και δυνάμει από περισσότερους σε επικείμενες εκλογές. Διαισθάνομαι, όμως, κι όχι μόνο εγώ, πως σίγουρα έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα την τελευταία τριετία, ως κορωνίδα βέβαια μιας πολυδιάστατης, πολιτικής, ηθικής, πολιτιστικής κ.τ.λ. κρίσης, που σοβούσε εδώ και τρεις δεκαετίες. Δεν πρόκειται δα και για τόσο «ψαγμένη» αλήθεια. Οι μνημονιακοί ή άλλοι που (κάνουν πως) δεν το δέχονται, καλό θα είναι να δουν τα πράγματα επιτέλους όπως είναι. Χωρίς εξωραϊσμούς.
Τέλος πάντων. Από την (μερική έστω, αλλά  φυσικά ΟΧΙ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ) αιτιολογία του φαινομένου του νεο-ναζιστικού μορφώματος, στο διά ταύτα: δολοφονική συμμορία η Χ.Α..;  Εν μέρει ναι, όχι φυσικά  καθ’ ολοκληρία. Ωστόσο, η ηγεσία της φέρει τεράστια ευθύνη  με τη στάση της, για την υπόθαλψη ή την κυοφορία τέτοιων δολοφονικών δράσεων. Τεράστια ευθύνη για τον εμπρηστικό και μισάνθρωπο αντιαριστερό λόγο, που παραπέμπει σε εμφυλιοπολεμικές διακηρύξεις.Τεράστια ευθύνη για τις δράσεις «μίσους» στις οποίες προβαίνει, χωρίζοντας τους ανθρώπους σε «καθαρούς» και σε «βάρβαρους». Μόνο άτομα που έχουν παντελώς απολέσει ό,τι τους διαχωρίζει από όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, μπορούν να εμμένουν σε τέτοιες αηδείς θεωρίες και πρακτικές.
Υπάρχουν κι άλλοι, βέβαια, που ευθύνονται για το όλο …πολεμικό κλίμα: η μεν κυβέρνηση, και προσωπικά ο Α. Σαμαράς, δυναμιτίζει διαρκώς το κλίμα. Γιατί με τον εμπρηστικό του λόγο, ταυτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη δράση των ακροαριστερών ομάδων ή συνιστωσών. Έτσι τον συμφέρει φυσικά, αυτόν αλλά και τους εσχάτως προσκείμενους στην πολιτική-του (βλ. Θεόδωρο Πάγκαλο), ώστε να απομονώσουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να το στιγματίσουν και να το θέσουν στο περιθώριο. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα: να κατηγορείς ένα κόμμα του 3-4% για αντισυστημική τρομοκρατική δράση, μπορείς. Να το κάνεις, όμως, απέναντι σε ένα κόμμα που έχει πλέον σταθερά πάνω από το 20% των ψηφοφόρων σε κάθε φάση (μετεκλογική ή προεκλογική), πάει πολύ. Αλίμονο αν ο ΣΥΡΙΖΑ, που φέρει πλέον στους κόλπους του ψηφοφόρους από όλους τους χώρους, αλίμονο αν ένα μαζικοποιημένο κόμμα μπορεί να ταυτίζεται εξ ολοκλήρου με κάποιες συνιστώσες που δρουν με μίσος. Όμως, ο γνωστός για τα επικοινωνιακά του…τερτίπια Σαμαράς υποδεικνύει σε μια μερίδα συντηρητικών και φοβικών ψηφοφόρων, μάλλον μεγάλης / μεγαλύτερης ηλικίας, το συγκεκριμένο μειοψηφικό κομμάτι, για να κηλιδώσει το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ. Και έπαιξε και αυτό φυσικά τον ρόλο του, πέρα από τα τεράστια επικοινωνιακά λάθη και τις αντιφάσεις του κόμματος του Αλ. Τσίπρα, ώστε η ΝΔ να ανέλθει από το 18 της απαξίωσης  στο 29%, μέσα σε ένα μήνα. Αλλά και ώστε  κατά καιρούς, κάποιοι (άλλοι), φοβούμενοι ένα …τρομοκρατικό αριστερό κλίμα του μέλλοντος, εκδικητικό (δήθεν) για τα προ εξηκονταπενταετίας γεγονότα, να καταφεύγουν στο αντίθετο άκρο, στην  ακροδεξιά στήριξη, και οι…έσχατοι στην ακροδεξιά τρομοκρατία.
Από την άλλη, ο Αλ. Τσίπρας, και οι ομοϊδεάτες του, χρησιμοποιεί τη θεωρία αλλιώς: δεν αποδέχεται -μάλλον κάνει πως δεν αποδέχεται- τη θεωρία των δύο άκρων, κλείνοντας έτσι το μάτι στην ακροαριστερή βία, την οποία πολλοί επιχειρούν με άθλιο τρόπο (μπορεί ενδόμυχα και ο ίδιος να το καταφέρνει ή να το πιστεύει ), την οποία, ξαναλέω, επιχειρούν να περάσουν ως «επανάσταση». Ενώ πρόκειται -και εκεί- για βία. Ωμή βία. Έχω δει μπροστά στα μάτια μου (δις)  αντιεξουσιαστές στην Καμάρα (Θεσσαλονίκη) να ανοίγουν τα κεφάλια -δεν κάνω πλάκα- Χρυσαυγιτών που περπατούσαν αμέριμνοι. Μιλάμε για πολύ αίμα. Χωρίς άμεσο λόγο στην προκειμένη περίπτωση. Χωρίς καν να τους γνωρίζουν προσωπικά. Το διασταύρωσα, εξάλλου, από τους ίδιους τους αντιεξουσιαστές, εκ των υστέρων. Επειδή, ακούστε, προκαλούσαν, λέει, οι ακροδεξιοί φορώντας μπλουζάκι με τυπωμένο σε μεγάλη γραμματοσειρά αρχαιοελληνικό ρητό. Απ’ αυτά που παραπέμπουν βέβαια στο «παρα-μορφωμένο αρχαιόπληκτο» κομμάτι των μελών της Χ.Α..  Ε και;  Ωμή βία είναι κι αυτή. Και όχι αντι-βία ή αυτοάμυνα, εν προκειμένω, όπως τείνουν -κατά το συμφέρον τους- να  θεωρούν οι αντιεξουσιαστές  όλα τα περιστατικά στα οποία βιαιοπραγούν οι ίδιοι. Να ξεχωρίσω εδώ -και πέρα από το πεδίο της αντιπαράθεσης ακροδεξιών με ακροαριστερούς- τα τραγικά γεγονότα της  Marfin; Τα οποία υποβαθμίστηκαν εξαρχής από τους (ακρο)αριστερούς κύκλους;
Γενικά: δεν μπορούν να μπουν στο ζύγι τα περιστατικά βίας των μεν και των δε, ώστε να αποφανθεί κάποιος για το ποιος είναι περισσότερο βίαιος από τους δύο. Ενδεχομένως, λόγω καλύτερης οργάνωσης και μεθόδων στρατολόγησης, και ίσως και λόγω ελλιπούς μόρφωσης των μελών της, η Χρυσή Αυγή να είναι πιο βίαιη, πιο επικίνδυνη. Όμως, άτομα, πολλά άτομα, και από τις δύο πλευρές, και  Χρυσαυγίτες  αλλά και αντιεξουσιαστές, είναι το ίδιο περιθωριακά στοιχεία, που τρέφονται από μίσος.
Ναι, τα δύο άκρα υπάρχουν. Και καλό θα είναι να το παραδεχτούν οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σταματώντας να χαιδεύουν  συνιστώσες τους, αλλά και καλό επίσης θα είναι να σταματήσουν τα επιτελεία της δικομματικής κυβέρνησης να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, σπέρνοντας τον φόβο απέναντι στον «τρομοκρατικό» ΣΥΡΙΖΑ που -δήθεν- θα ξεριζώσει τους «νοικοκυραίους».
Όσο για τη Χρυσή Αυγή -ξανά- αλλά και για επίλογο: ο αγώνας ενάντια στον φασισμό (της Χρυσής Αυγής) πρέπει να είναι συνεχής και μαζικός.  Όχι όμως βίαιος. Ούτε εκδικητικός.