Ας γνωρίσουμε το λογοτέχνη Γεράσιμο Χυτήρη

24grammata.com/ Ιστορία της Λογοτεχνίας

Ο Γεράσιμος Χυτήρης είναι ο πατέρας του πολιτικού Τηλέμαχου Χυτήρη.

Για την ιστορία του επωνύμου “Χυτήρης”, δες εδώ

παρουσίαση του βιβλίου: Γεράσιμος Χυτήρης, Σημειώσεις ενός Κερκυραίου, εισαγωγή-επιμέλεια: Θεοδόσης Πυλαρινός, εκδόσεις Γαβριηλίδης, σ. 684
Ο Γεράσιμος Χυτήρης γεννήθηκε στο χωριό Κουραμάδες της Κέρκυρας, τον Φεβρουάριο του 1913 (σ. 9). Ανελλιπώς και απαραιτήτως από το 1945 και εξής, βρέθηκε στην πρωτοπορία της πνευματικής ζωής της Κέρκυρας, ασχολούμενος με την ποίηση, την πεζογραφία, την κριτική και το δοκίμιο, την τοπική ιστορία, την ιστορία της επτανησιακής μουσικής και του κερκυραϊκού θεάτρου, καθώς και τη λαογραφία, γράφοντας παράλληλα σε περιοδικά και κυρίως δημοσιογραφώντας τακτικά στα Κερκυραϊκά Νέα, αλλά και σε άλλες τοπικές εφημερίδες, επωνύμως ή ψευδωνύμως ως Ναυσίθοος (σ. 14). Πατέρας του καθηγητή στην Αγγλία Θεόδωρου και του ποιητή και πολιτικού Τηλέμαχου, τέκνα που απέκτησε από το γάμο με τη συγχωριανή του Γιάννα Χριστοδούλου Χυτήρη, αποδήμησε το 1997 ενόσω ήταν στην Υόρκη της Αγγλίας, όπου κι ετάφη. Το 2001 έγινε η ανακομιδή των οστών του στους Κουραμάδες, όπου εναποτέθηκαν στον τάφο της οικογένειας. Στην εισαγωγή του μνημειώδους αυτού τόμου, που υπογράφει ο επιμελητής του Θεοδόσης Πυλαρινός, διαβάζουμε: Ως ποιητής ο Χυτήρης εξέφρασε με ξεχωριστή σεμνότητα και λεπτούς υπαινιγμούς τον εσωτερικό του κόσμο, προβάλλοντας όχι τον ίδιο αλλά τα γεγονότα που αποτέλεσαν τα αίτια κρυστάλλωσης του κόσμου αυτού, τα αδιέξοδα, τις τραυματικές εμπειρίες, τις αιμάσσουσες μνήμες, τις πρακτικές και πνευματικές του ανησυχίες, τον τρόπο αναζήτησης μιας θέσης στον κόσμο, τις σχέσεις με τον συνάνθρωπο και τη θεώρηση του ανθρώπινου όντος και των υπαρξιακών προβλημάτων του (σ. 17). Η λαογραφία κίνησε εξίσου σοβαρά το ενδιαφέρον και τον ερευνητικό του ζήλο (σ. 27). Οι «Σημειώσεις ενός Κερκυραίου», λοιπόν, εκ των πραγμάτων αποδίδονται στη δημοσιογραφική δραστηριότητα του Χυτήρη. Και αυτό, γιατί τυπικά μεν υπάγονται στο χρονογραφικό είδος, αν συνυπολογίσει όμως ο αντικειμενικός κριτής το ιστορικό της δημιουργίας τους, την ουσία και την εσωτερική τους ενότητα, αποτέλεσαν συγκοινωνούντα δοχεία, η λειτουργία των οποίων οδήγησε ως επί το πλείστον σε μονογραφίες, λαογραφικού, λογοτεχνικού και ιστορικού περιεχομένου, ή σε κείμενα διά συγκολλήσεως αυτών των σημειώσεων, αναφερόμενων στην ιστορία -πάντοτε- της μουσικής, των τεχνών, της αρχιτεκτονικής, του θεάτρου και πολλών άλλων πνευματικών εκδηλώσεων ή επιστημών της γενέτειράς του της Κέρκυρας (σ. 31-32).

www.enet.gr