Αφροδίτη της Μήλου

VENUS ή αλλιώς η Αφροδίτη των νησιών

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Εσύ δεν είσαι για τις πόλεις, τα θεάματα. Εσένα δεν σου αρμόζουν οι εκθέσεις των μουσείων. Εδώ και αιώνες έχεις λύσεις τα μαλλιά σου, έχεις κατακτήσει τις ακαδημίες, το ενδιαφέρον του κοινού, κάτι που πλησιάζει την ομορφιά ισοδυναμεί μαζί σου. Χαμένη κοντά στις ακτές, γεννημένη απ΄τα κύμματα, φτιαγμένη απ΄τις θύελλες ενός παλιού καιρού, ανάβεις κάθε νύχτα τους προβολείς σου, γίνεσαι θεά για χάρη μας. Στα χέρια σου κρατάς ένα μικρό νησί, κάτω απ΄τα πόδια σου κυλούν οι νεκροί και οι αιώνες. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν υποψιάζεται πως εκείνο το δίχως μακιγιάζ κορίτσι, που κάθε νύχτα κατεβαίνει ένα προς ένα τα σκαλοπάτια του Λούβρου, έχει αφήσει τα δυο του χέρια στους βυθούς για κάτι να προσπαθούν που ποτέ δεν θα το μάθουμε. Ελένη, Πολύμνια, Αριάδνη, Αφροδίτη, Καλλιστώ, τα χίλια ονόματά σου καθώς πλησιάζεις την κεντρική σάλα μες στους φωτισμούς και τα χειροκροτήματα, ενώ βαθιά μέσα σου μόνο τη Μήλο αγάπησες και τίποτε.

Στις 8 Απριλίου του 1828 ο, σύμφωνα με τα σωζόμενα αρχεία, Γιώργος Κεντρωτάς ή Κεντρωτής, κάτοικος της ημιορεινής ενδοχώρας της Μήλου, αποκαλύπτει μέρος της Αφροδίτης της Μήλου. Το έργο τέχνης που αργότερα θα στεγαστεί για πάντα στο Λούβρο, αναδύεται σε σπαράγματα. Το έκδηλο ενδιαφέρον των Γάλλων ερευνητών της περιοχής, οι οποίοι και είχε αφοσιωθεί με θέρμη σε έναν ματαιόδοξο αγώνα πρωτοκαθεδρίας στο πλήθος των καταχτημένων αρχαιοτήτων με τους Γερμανούς ομολόγους τους, θα κινηθούν γρήγορα. Οι ευλογίες της Πύλης, αλλά και η ασυγκρότητη, ελληνική, τότε πολιτεία, η δίχως σύνδεση με την έννοια του εθνικού παρελθόντος διοίκηση θα συμβάλλουν στην κλοπή του αγάλματος. Το κέρδος για τον αγρότη υπήρξε σημαντικό για την εποχή. Οι μετέπειτα πληροφορίες για την τύχη του εμφανίζονται συγκεχυμένες.

Η διοίκηση του μουσείου του Λούβρου διέθεσε, με ιδιωτική δαπάνη, ένα ακριβές αντίγραφο του αγάλματος για την πόλη της Μήλου, ολοκληρώνοντας με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο ένα μόνο επεισόδιο από το έργο των συμμοριών που καταλήστεψαν την ελληνική επικράτεια. Για πολλά χρόνια η παρουσία ξένων εκπροσώπων στη χώρα και η δυναμική τους παρουσία στα εσωτερικά της, καθώς και το πνεύμα του άρπαγα που σημαδεύει τη συμπεριφορά τους θα οδηγήσουν πολλά έργα τέχνης στην εξορία, ολοκληρώνοντας την εκμετάλλευση του πολιτιστικού πλούτου απ΄τις μεγάλες, ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Κάθε νύχτα σε βλέπω που αφήνεις πίσω σου την πόλη. Περιμένω πως κάτι περισσότερο θα μάθω απόψε για τη ζωή σου. Όπως ας πούμε τι κρατούσες στα χέρια σου, τι είδες μες στους καθρέφτες, πώς κέρδισες το όνομά σου, το πώς και το γιατί της σημασίας σου. Κάπου κοιμούνται τα δυο σου μάτια και κάπου τα μισάνοιχτά σου χέρια πλένονται μες στα νερά, μες στα νερά. Όσοι σε ξέρουν, όσοι σε έχουν δει να προφέρεις το όνομά σου,λένε απ΄το στόμα της ξεχύνονταν σμήνη πουλιών και η θλίψη σου, μάτια μου, αναμμένη, για τα τόσα χρόνια μακριά απ΄τη Μήλο.

Μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας του αγάλματος, σχετίζεται με τη χρήση του ονόματος Αφροδίτη ή κατά το ρωμαϊκότερον, Venus και την τελική επιλογή του. Στη διεθνή βιβλιογραφία έχει επιβληθεί η δεύτερη επιλογή και τούτο εξαιτίας της γενικής υπεροχής των ρωμαϊκών ονομάτων για την ανθρωπότητα.Εντούτοις, πολλοί επιστήμονες και εξειδικευμένοι μελετητές έρχονται να επισημάνουν με θέρμη πως τ΄όνομα του αγάλματος είναι Αφροδίτη και πως η δυτική εκφορά του θα έπρεπε να είναι Aphrodite και όχι Venus.

Μα μ΄όποιον τρόπο και αν σε ζητήσω, σημαίνεις πάντα τη μυθολογία εκείνης της ζωής και εκείνης της εποχής.

Καληνύχτα Αφροδίτη. Τ΄όνομά σου πια δικαιωμένο. Το φορούν τα κορίτσια όταν σπάνε τα ποτήρια με τα ωραία, τα μεγάλα τους μάτια . Και η Μήλος, και εκείνη βαθμηδόν, κάτι περισσότερο σημαίνει χάρη σε σένα.