Γνωριμία με τον ποιητή Πέτρο Γκολίτση

24grammata.com/ σύγχρονοι λογοτέχνες

Υπεύθυνος στήλης: Γιώργος Πρίμπας

ο Πέτρος Γκολίτσης γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη όπου μέχρι και σήμερα ζει με την οικογένεια του. Είναι ζωγράφος και ποιητής. Έργα ζωγραφικής του έχουν παρουσιαστεί σε αρκετές εκθέσεις είτε ατομικές είτε σε ομαδικές [ έργα του Πέτρο Γκολίτση μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα: http://www.artbreak.com/Petros/works ]   ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο. «Η μνήμη του χαρτιού» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή (κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν) και η λέξη θάνατος είναι το κλειδί στην κατανόηση της σημαντικής αυτής ποιητικής συλλογής.
Διατηρεί τα blog: http://critiquegolitsis.blogspot.com/   και http://artgolitsis.blogspot.com/

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΣΕΛΜ ΚΙΦΕΡ
(1)
Βαλίτσα
περιφέρομαι
σε άδεια αεροδρόμια
σε μαύρες ταινίες
που τρίζουν
σκουριά.

Χορτάριασαν
τα απομεινάρια των ανθρώπων
οι ίδιοι οι άνθρωποι
χόρτα ξερά
παραμερίζονται

σφυρίζει αίμα ο αγέρας.

Ένα αεροπλάνο παράμερα
βήχει – ετοιμοθάνατο – άχυρο.

(2)
Πάλλεται ο ήλιος
καρδιά σε σώμα εφήβου.

Η σάρκα σαπίζει
φύλλα πεσμένα, γυρνούν στα δέντρα
σαν σκουλαρίκια διαμαντένια
κρέμονται
από τις άκρες τετράγωνων στίχων
απολιθωμένων
που δεν θα λαξευθούν ποτέ.

Χόρτα – ξερά –
ήδη φυτρώνουν στα έργα μας.

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ
Το δέρμα σου αποπνέει πια
πέρα από θάνατο
και ναφθαλίνη.

Κομμάτια ξέχωρα γκρίζα της λάσπης
όμοια ο ουρανός
με μια κίνηση ανεπαίσθητη
τα ξεκολλάς αργά
– εφόσον θέλεις.

Στο βάθος
τον ορίζοντα
σαν μια κλωστή
εύκολα τον αποξηλώνεις
τραβάς γλυκά
από τα αριστερά προς τα δεξιά
και αποκαλύπτεται
η ίδια απαράλλαχτη εικόνα.
Σαν εφιάλτης.

Βρέχει ο ουρανός λευκά σεντόνια.
Τα χέρια σου
ποδήλατα παρατημένα.

ΘΑΝΑΤΟΘΡΑΥΣΤΗΣ.

Μητέρα

Με φέρνεις στον κόσμο
Με αφήνεις στον θάνατο.

Και εγώ;

Γυρεύω έναν θανατοθραύστη
στα παράλια των παιδικών μας χρόνων;
Στο μητρικό σου χάδι;
Το χέρι σου έχει γεράσει.

Θανατοθραύστης;
Δεν έχει αλλάξει ο ήλιος φορά
ούτε ο ρυθμός της φθοράς.
Στην κατηφόρα
τα πάντα διαστέλλονται
πορτοκάλια και λέξεις ορθώνονται ακαριαία
πύρινα χέρια ξένα
περνούν τα δάχτυλά τους στους επόμενους.

ΑΠΟΣΤΑΣΗ.
Οι σκέψεις φαντάζουν κόκκινες
τώρα που έχω τόση απόσταση πάρει.

Τα πουλιά είναι νεκρά
γυρίζουν σαν δορυφόροι
γύρω από δέντρα ξερά
νησίδες χώματος θυμίζουν
στόμα που μόλις σταμάτησε να ανασαίνει.

Σκουριασμένα καρφιά
αφαιρούνται από την κάθε μας πράξη.

______________________