Ζωγραφική
Δύο γυναίκες τρέχουν στην ακτή (Πικάσο,1922)
γράφει η Μαρία Ξυπολοπούλου
Διαβάστε και άλλα άρθρα της Μαρίας Ξυπολοπούλου στο 24grammata.com κλικ εδώ
Δύο γυναίκες τρέχουν στην ακτή (1922)
Two Women Running on the Beach (The race), 1922 by Pablo Picasso
Η γυναικεία μορφή απασχόλησε ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Σε αυτό τον πίνακα ο Picasso επιλέγει να παρουσιάσει δύο γυναικείες φιγούρες που διακρίνονται από έντονο δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Ο 20ος αιώνας είναι αυτός που έρχεται για να δώσει μια διαφορετική θέση στη γυναίκα μέσα από κείμενα, μανιφέστα, νομοθετικές ρυθμίσεις και κατοχύρωση δικαιωμάτων.
Η γυναίκα γίνεται σύμβολο του αγώνα μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη. Μάνα, αδερφή, ερωμένη, φίλη , με διαφορετικό ρόλο κάθε φορά αγωνίζεται καθημερινά στη ζωή και στην επιβίωση αποτελώντας πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες.
Ο πίνακας εντυπωσιάζει με την ζωντάνια των μορφών που παρουσιάζει. Η αίσθηση της ελευθερίας και της δυναμικότητας που ενώνει τις δύο γυναίκες στην κοινή τους πορεία δίπλα στην μπλε ακτή περνάει μέσα από τα δυνατά χρώματα και τις μορφές στον θεατή. Τα μαλλιά και τα ρούχα ανεμίζουν, τα βλέμματα των γυναικών χωρίς να το θέλουν μοιάζουν να συναντούν το μπλε ενώ τα χέρια δείχνουν την κίνηση της αναζήτησης της ταχύτητας. Ο αέρας κάνει τις δύο γυναίκες να αισθάνονται ζωντανές. Τα χρώματα γήινα αλλά έντονα. Το γαλάζιο του ουρανού σμίγει με το έντονο μπλε του ωκεανού αιχμαλωτίζοντας το βλέμμα του θεατή.
Τι μπορεί να ενώνει δύο γυναίκες; Φιλία, έρωτας, κατανόηση που πηγάζει από την κοινή φύση, αλληλεγγύη, ιδέες, όνειρα ‘ μερικές φορές η ίδια η ζωή. Ίσως καμιά φορά ο κόσμος έχει περισσότερα που τον ενώνουν με τον διπλανό του από όσα τον χωρίζουν ή νομίζει πώς τον χωρίζουν από αυτόν. Η ιδέα της ενότητας, μια έντονη αίσθηση ενός εσωτερικού ‘’ μπορώ’’ που ψάχνει να βρει διέξοδο, η δύναμη ενός φύλου που η κοινωνία και οι αντιλήψεις της εποχής το κατατάσσουν σε υποδεέστερη θέση ενώ οι προηγούμενες εποχές αρνούνταν ακόμα και να το αναγνωρίσουν ή να το υπολογίσουν ως μέρος τους , σκέψεις που συγκλίνουν στα ενωμένα χέρια των δύο μορφών του πίνακα. Η πορεία είναι μία, και ο δρόμος ευθύς. Το κύμα θα υπάρχει εκεί απειλητικό αλλά τα βήματα θα οδηγούν σε έναν νέο κόσμο, αυτόν που θα ανοίξει μια συλλογική πορεία και όχι μια μοναχική διαδρομή.