Η γέφυρα του Μπρούκλιν

24grammata.com/Αμερική (αφιέρωμα  εν προόδω)

Εξερευνώντας την “Ωραία Αμερική” (23η στάση, αφιέρωμα εν προόδω)

έχουν  προηγηθεί κλικ εδώ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Πανόραμα

Δεν είμαι σαν εσένα.

Όχι καθόλου, δεν είμαι σαν εσένα.

Για την ακρίβεια,

δεν είμαι καθόλου οραματιστής

Φρανκ Ο ΄Χάρα

In Memory of my feelings

Η γέφυρα του Μπρούκλιν υψώνεται εμβληματική στην καρδιά της αμερικανικής μεγαλόπολης. Τις νύχτες ανάβει μ΄όλες τις δυνάμεις της,   όλα τα ποιήματα του καταραμένου Κρέιν, γατζωμένου στα κιγκλιδώματα της γέφυρας του Μπροίκλιν θ΄απαγγέλονται για πάντα.

 Και έτσι μες στην καρδιά των πόλεων που κάποτε ονειρεύτηκες, των πόλεων με τους υπόγειους σιδηροδρόμους, τα μυστικά ποτάμια, τα περιθώρια, τα πολυτελή μέγαρα και τους ανάπαιστους σήμερα ξεχωρίζει ο υπέργειος σιδηρόδρομος που ολοένα και μακρύτερα θα σε παίρνει.. Στη γέφυρα του Μπρούκλιν λατρεύεται με πάθος η ανώνυμη γυναίκα του νότου, τα κορίτσια των βόρειων πολιτειών ,κομμάτι πιο αριστοκρατικά στους τρόπους και τη μόδα, αυτόχειρες που έφθασαν επιτέλους στην άκρη της πόλης, στην άκρη του κόσμου. Μια σπουδαία θέση μες στις προτιμήσεις μας. Να τι χαρακτηρίζει σήμερα την θρυλική γέφυρα του Μπρούκλιν όταν σχηματίζονται πολύχρωμα τόξα κοντά στο τέλος του χειμώνα.και έτσι η γέφυρα περνά στην ιστορία για ν΄ακολουθήσουν τα χρόνια της έξαρσης και  του μοντερνισμού, βραδιές νέον και ξέφρενοι σιδηρόδρομοι και η πορφυρή αισθητική των αντουβιανών τούβλων.Πιο πέρα απ΄τη γέφυρα ξεκινά η αληθινή ζωή. Μόλις καταρρεύσει το μεγαλείο της αυγής, μόλις όλα ηττηθούν, λάμπει τ΄όνειρό μας με το μπλε του κοβαλτίου, όπως οι πίνακες του μεσοπολέμου, όπως οι πίστες των νυχτερινών τροβαδούρων που μελαγχολικά θυμούνται τα παλιά τραγούδια και τραγουδούν, τραγουδούν αλόγιστα ώσπου να πεθάνουν απ΄την αγάπη τους για την Αμερική και για το Μπρούκλιν το ίδιο.

Μια αψίδα σχηματισμένη από φωνόγραφους και εποχές δοξάζει απόψε τη γέφυρα του Μπρούκλιν. Τ΄αγόρια ερωτεύονται απεγνωσμένα τα κορίτσια  και εκείνα με τη σειρά τους αλλάζουν χτενίσματα, σύμφωνα με τον καινούριο μύθο.

Ενθάδαι κείται η αμερικανική περηφάνεια. Δίχως δημοκρατία, δίχως ελπίδα καμιά η γέφυρα σκουριάζει στη μοναξιά της, κρατώντας τις ζωές μας μακριά απ΄την πολύβουη πολιτεία. Σε λίγο το πλήθος των νικητών θα κατακλύσει την Αμερική, φοιτητές και ένστολοι με τη μνήμη του μέσου κόσμου συνοστίζονται υψώνοντας μες στη νύχτα της Αμερικής διαφημιστικά πλακάτ, συνθήματα, ένα πλαστικό ομοίωμα του πάλαι ποτέ δολαρίου. Αυτό το φεγγάρι είναι η τελευταία μας ευχή, αυτά τ΄αστέρια όλο σκουριά και έρημο των μεσοδυτικών πολιτειών πώς φέγγουν απόψε μες στα μάτια σου. Μια Μαρία με γαλάζια μάτια, Μαρία του σαββατόβραδου, δική μου Μαρία, δική μου Αμερική που κρατιέσαι στη ζωή χάρη σ΄εκείνα τα πανίσχυρα θεμέλια που τραντάζονται απ΄τα τρένα και τους χαμογελαστούς νεαρούς του εμπορικού επιμελητηρίου. Γέφυρα της βροχής κοντά στις επτά το πρωί, γέφυρα που κάποτε στα όνειρά μας περπατήσαμε. Θα υψώσω μια μεγάλη σημαία με τ΄αρχικά σου μάτια, στο ψηλότερο σημείο της γέφυρας του Μπρούκλιν θα υψώσω ένα σήμα απ΄την παλιά, φιλόδοξη Αμερική, το πρόσωπο της Μαρίας του Μεξικού και της Σρι Λάνκα ανάμεσα στα πενήντα αστέρια σου, μόνο και μόνο για να δοξάσω ετούτη την ησυχία που δέρνει τις γέφυρες όταν πια οι καιροί έχουν προχωρήσει.

Κάτω απ΄τη γέφυρα περνούν τον καιρό τους, γερνούν και πεθαίνουν σπουδαίοι Πορτορικανοί, παιδιά θαύματα ενός σπουδαίου, λατινικού κόσμου, Αμερικανίδες μητέρες που φροντίζουν να κρατούν μακριά τα παιδιά τους απ΄τα σινεμά, μακριά απ΄τα κορίτσια με τα πολύχρωμα φουστάνια, κορίτσια των ναύλων και της μισής ώρας. Κάτω απ΄τη γέφυρα στάζουν οι πρωινές εφημερίδες, νεκρολογίες και πηχαίοι τίτλοι σε ύφος Ο ¨Χάρα για την αναμέτρηση ολόκληρης της Αμερικής με τον ίδιο τον εαυτό της. Μια αναμέτρηση που αφήνει έξω απ΄τα όριά της τη γέφυρα και τις φωτογραφίες του παλιού καιρού και που μ΄αντίτιμο ένα τέταρτο του δολαρίου απειλεί τις ονειρεμένες αναμνήσεις μας.Κάτω απ΄αυτή τη γέφυρα κοιμούνται για πάντα πρόσωπα όπως ο Τζάκσον Πόλοκ και οι ελάσσονες ποιητές, η τελευταία γραμμή άμυνας για την θρυλική πια γέφυρα του Μπρούκλιν.