Η κραυγή της Καμίλ Κλοντέλ

24grammata.com/ θέατρο

Κι’ αν ο άνθρωπος σιωπά στα βάσανα
Εμένα μου ‘δωσε ένας Θεός τα λόγια
να πω πως υποφέρω
Torquato Tasso
Goethe
Φαίνεται πως ο Θεός της τέχνης χάρισε στην Καμίλ Κλοντέλ εκτός από το ταλέντο να δίνει μορφή και κάλλος στις ιδέες της, την δυνατότητα να εκφράζει τις σκέψεις της με λόγο καθαρό και αξιοθαύμαστο. Ούτε το ένα ούτε το άλλο όμως κατάφεραν να αποτρέψουν τον εγκλεισμό της για 30 έτη έως το θάνατο της το 1943, σε ψυχιατρικό άσυλο. Φαίνεται πως οι δυνάμεις της συντήρησης έχουν μεγαλύτερη δύναμη από εκείνες της πρωτοπορίας και πως υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει πρόσφορο έδαφος για διακρίσεις εις βάρος των γυναικών-καλλιτεχνών. Η Καμίλ συνθλίβεται ανάμεσα στον δυναμικό επιφανή δάσκαλο και αγαπημένο της Ροντέν και τον ανερχόμενο, φιλόδοξο συγγραφέα και πρέσβη αδελφό της, ανάμεσα στον πατέρα της, που την λάτρευε και την θεοσεβούμενη μητέρα της που ντρεπόταν για τη συμπεριφορά της.
Η νεαρή γλύπτρια λειτουργεί ως trickster, ως ζιζάνιο στον κύκλο του Ροντέν, στη συντηρητική οικογένεια της, στην αδιάλλακτη κοινωνία της εποχής της. Προκαλεί, διεκδικεί, χλευάζει. Καταφέρνει να σμιλέψει εξαιρετικά έργα και να δημιουργήσει τη δική της τεχνοτροπία με μεγάλη πνευματική πνοή, πριν βυθιστεί στο διωκτικό παραλήρημα και απογυμνωθεί από την διάνοια της, τη δημιουργική της ικανότητα.
Οι οικείοι της την αντιμετωπίζουν χωρίς επιείκεια και εφησυχάζουν μετά τον εγκλεισμό της στο άσυλο.
Την απορία μας, την οργή μας γι’ αυτήν την στάση απέναντι στην ανήσυχη δημιουργό, θελήσαμε να παρουσιάσουμε μέσα από την παράσταση που βασίζεται στις επιστολές της ακολουθώντας δικές της φόρμες. Επιστολές με δραματουργικό ενδιαφέρον, που αποτελούν μια ακόμη δημιουργική στιγμή της, μια απεγνωσμένη προσπάθεια επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Αλληλογραφία που εντάσσεται σ’ ένα ενιαίο ιδεολογικό και εικαστικό πλαίσιο, με τα γράμματα  των προσώπων, που την ίδια ακριβώς περίοδο στη Γερμανία καταφέρνουν να δημιουργήσουν μέσα σε άσυλα και έργα τους βρίσκονται σήμερα στη Συλλογή Prinzhorn.Πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες-ασθενείς εξοντώνονται από το Ναζιστικό πρόγραμμα «Ευθανασία», είτε στους θαλάμους αερίων, είτε από συστηματική ασιτία και παραμέληση ως άχρηστες υπάρξεις.
Από παραμέληση στη περίοδο του πολέμου, παρά τις παρηγορητικές επιστολές των υπευθύνων προς τον αδελφό της,  θεωρείται ότι κατέληξε και η Καμίλ, η προικισμένη γυναίκα που διεκδίκησε το δικαίωμα να είναι γλύπτρια. Η κραυγή της Κλοντέλ όπως αναδύεται από τις επιστολές της αφορά όλους μας, εκφράζει κάθε αποκλεισμένο και έρχεται να συναντήσει εκείνες του ΄Έντβαρντ Μουνκ, του Φραντς Καρλ Μπύλερ και του Φράνσις Μπέικον.

Στέλιος Κρασανάκης
Ψυχίατρος – Σκηνοθέτης

Η παράσταση«Camille Claudel: το κύμα της τρέλας»
Παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, ώρα 21.30
από 23 Μαρτίου έως 13 Απριλίου 2011
στο Θέατρο Μεταξουργείο Ακαδήμου 14-16, 104 36 Αθήνα
Τηλ. 210 5234 382

Camille Claudel (1864 -1943)

Το ταλέντο της Camille Claudel είναι δόξα και ντροπή ταυτόχρονα για τη χώρα μας                            Charles Monice
Έδειξα στη Camille που να ψάξει για χρυσό, εκείνη όμως τον βρήκε μέσα της.
Auguste Rodin