Λάμπετε, κυρία Λαμπίρη μου!

24grammata.com/ παυσίλυπος λόγος

Η συγγραφέας Βασιλική Πιτούλη σχολιάζει και σατιρίζει την τηλεοπτική μας κατάντια

Θεούλη μου, ίντα είναι τούτο πάλι; Ξανθιά τηλεστάρ προβάλλει στην οθόνη μεσημεριανή ώρα και παθαίνω κοκομπλόκο – παραλίγο να μου σταθεί η μπουκιά στο στόμα, να πάω από πνιγμό. Με πιάνει τέτοια ταραχή που δεν ξέρω αν θα τη βγάλω καθαρή μέχρι το βράδυ. Παρακολουθώ την εκπομπή Super Star της Χριστίνας Λαμπίρη. Οποία λαμπρότης! Τα πάντα λάμπουν και αστραφτοβολούν.

Πληροφορούμαι ότι η Ρούλα Ρέβη είναι η φωτογράφος των επωνύμων και είναι 37 χρονών. Δικαίωμά σας αναφαίρετο, κυρία Ρέβη μου, σ’ αυτά θα κολλήσουμε τώρα; Επιπλέον, έχει δεσμό με τον Αποστόλη Τότσικα ο οποίος είναι ηθοποιός από το Βόλο. Όπα, εδώ κόλλησα. Όχι λόγω του Αποστόλη, με λογοδοσμένους εγώ δε μπλέκω, έχω ηθικές αρχές. Λόγω Βόλου, παιδί μου. «Ο Βόλος μας πατρίδα ζηλευτή». Ναι, μωρέ, κι εγώ από το Βόλο είμαι. Η κυρία Ρέβη λοιπόν θέλει πιπέρι στο στόμα. Χρησιμοποιεί ανάρμοστες λέξεις. Είπε ότι ο Αποστόλης δεν είναι ο βαρβατίλας και ότι συζούν από την πρώτη βδομάδα της γνωριμίας τους. Είναι τέσσερα χρόνια με τον Αποστόλη (πω πω, πώς αντέχετε; εγώ βαριέμαι τους μακροχρόνιους δεσμούς) και την έβριζαν από την πρώτη στιγμή οι θαυμάστριές του, στο σταθερό τηλέφωνο παρακαλώ.

«Σιδερώνετε;» ρωτάει η ρεπόρτερ. «Όχι, δε σιδερώνει κανείς». Κυρία Ρέβη μου, δε θα το αντέξω. Αφ’ ενός δίνετε άσχημο παράδειγμα στη νεολαία, να ορμήσουν τα έρημα σαν τρελά να συζήσουν από την πρώτη στιγμή, να μην έχουν υπομονή να δοκιμαστούν μέσα στην αγνότητα, κι αφ’ ετέρου …φοράτε ασιδέρωτα ρούχα. Είναι κατάσταση αυτή; Για σκεφτείτε το. Φέρετε ευθύνη. Το χειρότερο δε σας το είπα. «Σκέφτεστε το γάμο;» ρωτάει η ρεπόρτερ. «Όχι». Αμάν κυρία Ρέβη μου, το πείσμα σας. Από δω το φέρνετε, από κει το πάτε, να δείτε ότι ο Τότσικας δε θα σας αποκαταστήσει τελικά. Σας βλέπω στο ράφι να κλαίτε. Είναι και πολύ μικρότερός σας, τον βλέπω σύντομα να σαλπάρει γι άλλη γη, άλλα μέρη. Εκτός κι αν είστε καπάτσα και τον δέσετε. Τότε μάλιστα.

Η Λαμπίρη όσο άκουγε για γάμο έλαμπε. Θυμόταν τα δικά της. Δεν είναι και λίγο να παντρεύεσαι σε πανελλήνιο δίκτυο, και με τον κύριο Θάνο Αδαμόπουλο παρακαλώ (αν το λέω λάθος το όνομά του, ζητώ ταπεινά συγγνώμη, η γυναίκα. Τόσα ονόματα και τόσες μούρες, πού να κρατάω λογαριασμό). Έλαμπε στο γάμο της, αν την κοίταζες αρκετή ώρα τυφλωνόσουν από τη λάμψη και γυρνούσες σαν τον αόμματο. Έτσι την πάτησα κι εγώ, την είδα και κεραυνοβολήθηκα. Όχι, παίζουμε. Λαμπίρη όνομα και πράγμα. Τη θυμάμαι στην αρχή της τηλεοπτικής της καριέρας. Την έλεγαν ο κλώνος της Τατιάνας Στεφανίδου. Πέρασε και δεν κόλλησε. Όσες έχουν γαλανά μάτια, πάει τελείωσε, αυτό ήταν, μοιάζουνε; Όχι δα. Άλλα τα μάτια του λαγού, κι άλλα της κουκουβάγιας. Άλλο ύφος, άλλη κλάση, άλλα δόντια. Της κυρίας Λαμπίρη οι κυνόδοντες προεξέχουν πολύ. Πω πω, τι λέω. Πιπέρι θέλει ο στόμας μου σαν της Ρέβη.

Στην ίδια εκπομπή έσκασε μούρη και μια άλλη φοβερή διασημότητα, ονόματι Στέλλα Παπανικολάου. Την ξέρετε; Όχι είπατε; Ούτε κι εγώ. Αυτή συστήθηκε ως το κορίτσι της διπλανής πόρτας, αλλά, προσέξτε παρακαλώ, όχι όποιο κι όποιο. Το πρωί αθλήτρια, το μεσημέρι νοσηλεύτρια, το βράδυ σεξοβόμβα μοντέλο. Σας έκανε σκόνη; Έτσι, να πεθάνετε από τη ζήλεια σας. Την έβλεπε τη λεγάμενη ο Θοδωρής Ρακιντζής, ο πιστός συνεργάτης-φίλος-μυστικοσύμβουλος της Λαμπίρη (πού τα βρήκα όλα αυτά; όχι, όχι, δε μου τα ομολογήσανε οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, εγώ τα σκέφτηκα, από μόνη μου) την έβλεπε λοιπόν την ψηλή ο Ρακιντζής και του έτρεχαν τα σάλια. «Στέλλα, ποιο θεωρείς το δυνατό σου σημείο;» «Τα πόδια μου, τι άλλο;» ΚΙ εγώ θα ’λεγα, κυρία Στέλλα μου, ότι θα θεωρούσατε το μυαλό σας, αφού μπορείτε και κάνετε τόσα πράγματα, εσείς όμως τοποθετείτε πιο χαμηλά την αξία σας. «Η νοσηλευτική είναι πολύ καλή επιστήμη». Πω πω, κι εγώ η επιπόλαιη τη θεωρούσα κακιά. «Δουλεύεις ως νοσηλεύτρια;» «Όχι, αλλά σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας». Μπράβο σας, κυρία Στέλλα μου, είστε προκομμένο κορίτσι. Ξέρω έναν καθηγητή στο ΤΕΙ, θα του πω να σας βάλει καλό βαθμό. Η αθλητονοσηλεύτρια σεξοβόμβα φοράει λευκή μπλούζα στο πλατό της εκπομπής, αρπάζει κι ένα πιεσόμετρο, και ο Θοδωρής απλώνει το ξερό του …συγγνώμη, το χέρι του, να του μετρήσει το σφυγμό του. Με ύφος δυσοίωνο, του βρίσκει να έχει 148 σφυγμούς το δευτερόλεπτο, και φωνάζει να τον πάρουν με το φορείο.

Εγώ η χαζή αγωνιώ για την υγεία του, τον βρίσκω συμπαθητικό κι ας είναι σκουρόχρωμος, κι ας έχει θεόστραβη μύτη. Αχ, κύριε Ρακιντζή μου, δεν πιστεύω να σας ξεπάτωσε το κορίτσι με τα πολλά ταλέντα. Όχι τίποτε άλλο, μπορεί να υπάρχουν πολλές κρυφές σας θαυμάστριες που υποφέρουν, που λιώνουν για σας. Ένα σας νεύμα περιμένουν μόνο για να κάνουν το μεγάλο βήμα. Να μη σας φάει η ψηλή, η ντερέκα. Άκου σεξονοσηλεύτρια και αθλήτρια, και φοιτητιώσα νεολαία. Κολοκύθια μετά ριγάνεως. Τις ξέρω εγώ κάτι τέτοιες, τι ψέματα που λένε.

Αχ κυρία Λαμπίρη μου που λάμπετε, αχ κύριε Θοδωρή μου, αχ βαχ οι καλεσμένοι σας. Να είστε όλοι καλά, και πάντα τέτοια.

κατάντιαwww.bibliofagos.vasilikipitouli.gr