Ζωγραφική
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
επιμέλεια: Απόστολος Θηβαίος
Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ
Μες στο τόσο φωτεινό καλοκαίρι, μες σ΄αυτή τη λαμπρή παράταξη του θέρρους συλλογίστηκα πως μπορεί κανείς να αντικρίσει όλα τα φάσματα των χρωμάτων. Και ακόμη να δει μ΄ακρίβεια μορφές, τοπία, πρόσωπα και κινήσεις. Μια ολόκληρη σωματική ή τοπογραφική ιστορία μπορεί ν΄αποκαλύψει την τόση της μεγαλοσύνη, την ελληνική.
Τα 24γράμματα τιμούν τους Έλληνες ζωγράφους. Αυτοδίδακτους, σύγχρονους, ανθρώπους περασμένων αιώνων που αποτυπώνουν τα ρεύματα της εποχής τους, τα φαινόμενα και τις πτυχές της ιστορίας. Της λεγόμενης και λαϊκής που αυτή και μόνο συνθέτει το σφυγμό μας και αποκαλύπτει διάφανα τον τρόπο με τον οποίο αναπλάθεται κάθε τόσο ετούτος ο κόσμος, ο μικρός ο μέγας.
Η παρουσίαση των Ελλήνων ζωγράφων οφείλει να συνδυάζει το αίσθημα και τη μαρτυρία. Σ΄αυτούς τους άξονες στηρίζεται το εν προόδω αφιέρωμα του περιοδικού, επιδιώκοντας τη γνωριμία του κοινού με την εικαστική παράδοση αυτού του τόπου.
Σε μια εποχή όπου η επανάσταση συνιστά ζητούμενο και ίσως αυτοσκοπό, οφείλουμε να παραδεχτούμε τη διατύπωση του αιγαιακού Ελύτη. Μόνο μέσα απ΄την παράδοση μπορεί να πραγματωθεί η επανάσταση.
Αυτήν την παράδοση κουβαλούν οι ζωγράφοι που εφεξής θα φιλοξενούνται στο καλοκαιρινό αίθριο των 24 γραμμάτων. Λίγο μόνο καιρό προτού αντλήσουμε και πάλι εικόνες απ΄τα τοπία της καρδιάς μας, ανανεώνοντας το δεσμό μας μ΄αυτόν τον απροσδόκητο και αμετάφραστο τόπο.
Μαγγιώρου Λουκία (1914-2008)
Την είδα μες στο μεσημέρι. Με το πλατύγυρο ψάθινο κάπελό της, θαμπή απ΄το τόσο φως. Μαύρος, σκληρός ήλιος την πλένει. Και ν΄ανεμίζουν τα παλιά σεντόνια του έρωτα, πολύχρωμοι σημαιοφόροι μες στη μικρή αυλή, καθώς μια μορφή γυναικεία, μια μητέρα, μια ερωμένη ή μια απόκληρη, υψώνει τα χέρια της σαν προσευχές μες σ΄αυτό το αμετάφραστο, κάθετο θαύμα.
Η Λουκία Μαγγιώρου πιστή στην αγιοποίηση του ελληνικού καλοκαιριού, στα πρότυπα των μεγάλων συνθέσεων του Ριβέρα, ζωγραφίζοντας ελαιώνες, οικογένειες, εσωτερικά σπιτιών πάντα μες στο καλοκαίρι, πάντα η εποχή που θερίζονται οι καρποί και οι έρωτες. Εκείνο το ξενοδοχείο με τ΄όνομα Ποσειδών που ηγείται του πίνακα και των σπιτιών και ενός νησιού φανταστικού φέρει όλα τα χρώματα του δειλινού, καθώς φλέγεται μαζί μ΄αυτούς τους σχεδόν χλωμούς ανθρώπους που κάτι επρόκειτο να μας πουν. Όμως τώρα κοιμούνται, κοιμούνται.