Μετάφραση του θεατρικού έργου του Ζαν Ζιροντού Ziegfried

Μετάφραση του θεατρικού έργου του Ζαν Ζιροντού Ziegfried, 2009 – Εκδόσεις Παπαϊωάννου (ISBN: 978-960-8292-21-5)

Τη μετάφραση προλογίζει ένα εκτενές εισαγωγικό σημείωμα της μεταφράστριας στο οποίο συνδέονται συγκριτικά ο συγγραφέας με τον ήρωα του έργου του. Συνολικά το συγγραφικό έργο του Ζαν Ζιροντού εκπλήσσει με την ποικιλομορφία του. Τα πρώτα του δοκίμια χαρακτηρίζονται από ένα σεμνό ρομαντισμό και κάποια σκιερή ελαφρότητα, ενώ προχωρώντας προς τα δεύτερα ο συγγραφέας γίνεται όλο και περισσότερο κριτικός, αυστηρός, ρεαλιστής. Τα θέματά του σχετικά με το μεγαλειώδες αντικρούονται από έναν τόνο απλότητας που οι Γάλλοι ονομάζουν “ευγένεια”. Ο συγγραφέας, που θαύμαζε απεριόριστα τον Ρακίνα, όπως κι εκείνος, διάλεξε για ήρωες του γνωστές φιγούρες της μυθολογίας και της Βίβλου (Ιουδήθ, Ηλέκτρα, Ζίγκφριντ κ.λπ.). Προτιμά αυτούς τους ήρωες που έχουν ζήσει όλες τις εποχές και όλους τους αιώνες στο δικό τους προσωπικό κύκλο, έξω από τον οποίο μόνο ο ποιητής έχει το δικαίωμα να τους καλέσει. Στα έργα του Ζιροντού αυτοί οι χαρακτήρες φαίνεται να έχουν επίγνωση του τι εκπροσωπούν. Είναι γνώστες του γεγονότος ότι ο ρόλος δεν τους δημιουργεί αλλά δημιουργεί το λόγο τους. Το κάπως “πιραντελλικό” δράμα του αμνησιακού Ζιγκφριντ (1928) είναι μία σπουδή πάνω στην συχνά επαναλαμβανόμενη σύγκρουση Γαλλίας – Γερμανίας και στην εσωτερική σύγκρουση του ίδιου του συγγραφέα που βρέθηκε στη θέση να πολεμήσει τη χώρα των σπουδών του. Ο Ζίγκφριντ του Ζιροντού φέρει το όνομα του ήρωα του σημαντικότερου μεσαιωνικού έπους της γερμανικής λογοτεχνίας, των Νιμπελούνγκεν. Αυτό το σπουδαίο σύμβολο της γερμανικής μυθολογίας χρησιμοποιεί ο Ζιροντού με μεγάλη δεξιοτεχνία προκειμένου να προσδώσει στον ήρωά του όλο το βάρος του ονόματός του. Φωτίζει τον αντικατοπτρισμό της γερμανικής σκέψης, συνείδησης και παράδοσης στο όνομα αυτό το οποίο ταυτόχρονα ανατρέπει στο παιχνίδι του νομίσματος με τις δύο όψεις, παιχνίδι της ίδιας της ύπαρξής του συγγραφέα. Η Γερμανία ολόκληρη καμαρώνει για τον σπουδαίο Ζίγκφριντ που όμως δεν είναι γέννημά της, όπως η παράδοση θα απαιτούσε, αλλά έντεχνο επιτηδευμένο δημιούργημά της.