Οι ποιητές Γ. Πρίμπας και Στ. Κουτσούνης γράφουν για το αυτοκίνητο

24grammata.com/ σύγχρονοι λογοτέχνες

(…) Η κίνηση σε ανοιχτό δρόμο είναι ηδονή για τον συνειδητό οδηγό. Αυτή η ηδονή οφείλεται άραγε στην αίσθηση της φυγής; Στην χαρά της αλλαγής; Στην κίνηση αυτή καθ’ αυτή, στην υπερνίκηση της αδράνειας; Στην αρμονία μιας σωστής χορογραφίας; Ας τα ψάξουν οι ψυχολόγοι!(…) Νίκος Δήμου, Δοκίμιο: Περί Οδηγικής Απολαύσεως και Τέχνης.

Γιώργος Πρίμπας

Σε τέσσερις τροχούς.

Σε μια πλάκα βήματα
από κάτω κενό,
παρακάτω άλλη και  πάλι κενό
(εκεί που θέλανε
ν’ απλωθούνε τα  κλαδιά
να πετάξουν τα φτερά
να λιαστούνε οι στάλες)

Σε δυο χέρια πλαστικό
μακράς να σε κρατήσει
διαρκείας άνοστο
(για τις ώρες των μικρών σκιών
που τότες δεν τις λέγαν τα ρολόγια
που απ’ τα φανάρια και τα βαρέλια στα κελάρια
που ευωδιάζανε οι κάματοι)

Σε δυο τόνους σίδερα
ακινησίας πανοπλία
σε δρόμους
χωρίς παπαρούνες
αναλώσιμες ανάσες
κι ένα σημάδι στο παρμπρίζ
ο χορός της πεταλούδας

Κίνηση είναι η ζωή που χάνεται.

Στάθης Κουτσούνης,
εξτεμισμός

Τ’ αυτοκίνητα τρώνε τους επιβάτες

στο σιδερένιο τους στομάχι χωνεύονται κομμένα
κεφάλια τσακισμένα μέλη όνειρα που
βλαστημούν τον ουρανό

οι επιβάτες τρώνε τ’ αυτοκίνητα

στα δόντια τους σφηνώνονται στραβωμένα
εξαρτήματα κλάξον ρόδες τιμόνια που
οδηγούν στον ουρανό

τ’ αυτοκίνητα τρώνε τους επιβάτες
οι επιβάτες τρώνε τ’ αυτοκίνητα
πεινάει κι ο Μαύρος Αίλουρος
και τα τρώει όλα
ουρανό αυτοκίνητα επιβάτες
με τα φτυάρια οι εργολάβοι
κορμιά και σίδερα
στο αχόρταγο στόμα του χώνουν

(Τρύγος αιμάτων, 1991) www.poiein.gr