24γράμματα:, Ζωγραφική
Ο Γιώργος Μηλιός ψάχνει τα αχόρταγα μάτια μας.
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Αν ένας ζωγραφικός πίνακας δεν σε σκουντά, δεν ξεπετά, καθώς περνάς από δίπλα του, εκείνο το αόρατο χέρι που θα σε θωπεύει, ή άλλες φορές, θα σε χαστουκίσει, όσες φλύαρες κουβέντες κι αν του αφιερώσεις, όσες λέξεις κι αν κάμεις, θα μοιάζουν σαν κρυφές λαμπερές κορνίζες, στην ουσία δεν θα είναι για αυτό, το καρφωμένο στον τοίχο έργο, μα για το στολισμένο παραμύθι, αυτό που σέρνει ο δημιουργός και οι παρατρεχάμενοι του.
Στην τέχνη δεν υπάρχει περιθώριο για ψέμα, μπορεί να καταγράφεις το όνειρο ή τον γυμνό από συναίσθημα κόσμο, μπορεί να σε αρπάζουν ένα σωρό –ισμοί, να βγάζουν σε άγνωστα μονοπάτια, όμως έτσι, στα ξαφνικά, γεννιούνται τα θαύματα ή οι άστοχες απόπειρες, που κι αυτές με τη σειρά τους, οδηγούν σε ένα ψηλότερο βαθμό αυτοανάπτυξης τον καλλιτέχνη και των τυχερών φίλων του.
Η αναδρομική έκθεση του Γιώργου Μηλιού, κουμπώνει με την εποχή, ταυτίζεται ακαριαία με την ανάγκη για ένα ξέφωτο, μια αλαφιασμένη αισιοδοξία, εδώ και τώρα, στα γρήγορα και αποφορτισμένη από το συνηθισμένο βαρύ λεξιλόγιο, εκείνο που μοιάζει με άκαιρο, παλιό ονειροκρίτη.
Στο μουσείο Μπενάκη, στην Πειραιώς, ο δημιουργός εκθέτει 156 έργα του, παλιά και νέα, ζωγραφική, χαρακτική, σχέδια και φωτογραφία.
Από την λιτή φόρμα και τον ολόλευκο χαραγμένο κάμπο στο κορεσμένο μωβ και το λαμπερό, αστραφτερό κόκκινο, δείχνουν τον εξαιρετικό συνδυασμό ταλέντου, ενώ η φυσική παρουσία του προδίδει μια έμφυτη σεμνότητα. Ο Γιώργος δεν φοβάται την σύγκρουση με τα πινέλα και τα χρώματα, κράτησε τη φωτογραφική μηχανή όχι για να καταγράψει, να αποδώσει το ρεαλιστικό ενσταντανέ, αλλά για να γεννήσει το φανταστικό σχέδιο, εκείνο που πρωτοχόρεψε μέσα στο δικό του μυαλό και έπειτα έγινε παρτενέρ στο δικό μας.
Η γλώσσα του δασκάλου Γιώργου Μηλιού είναι από κάθε άποψη, αληθινή, πρώτα από όλα είναι αυθεντικός και ουσιαστικός, δεν πλατιάζει, ούτε προσπαθεί για να πείσει, άλλωστε δεν ενδιαφέρεται για αυτό, είναι στη πιο καλή στιγμή του και δεν το κρύβει, προτείνει τη βόλτα στην έκθεση σαν ένα περπάτημα πλάϊ στο κύμα, σαν μια έξοδο για να χαθεί το μάτι σε καινούριους τόπους και να ανανεωθεί η κοντή, έτσι κι αλλιώς, σύντομη μνήμη μας.
Αναφέρει την αιτία που κατέληξε στη σχολή Καλών Τεχνών και έκοψε στα βιαστικά της σπουδές από τις πολιτικές επιστήμες, ένας μονάχα ο λόγος, ήθελε να νιώθει ελεύθερος και αυτό παραδίδει μέσα στα μάτια, ενώ μας οδηγεί με μια απίστευτη άνεση μέσα από τις γραμμές του.
Κρίμα, μόνο τέσσερις φωτογραφικές στιγμές του δημιουργού υπάρχουν στην έκθεση, σε μια από αυτές ένας νεαρός, ο ίδιος είναι το μοντέλο, κρατά ένα ξύλο μπροστά από το κεφάλι του, έτσι που δίνει την αίσθηση μιας αλλόκοτης, άγνωστης οντότητας, ενώ στις δύο διπλανές πραγματοποιεί τη προβολή μιας διαφάνειας από ψηλά, σχεδόν κάθετα, την πρόσοψη της μητρόπολης των Παρισίων, της γνωστής Νοτρ Νταμ, τοποθετεί αντικείμενα μπροστά στη θέση της προβολής και πετυχαίνει την διπλοτυπία πριν τη λήψη.
Σε μια άλλη εικόνα παντρεύει ένα κουκλάκι του μπάτμαν, ενώ στην γειτονική της, ένα βάζο με λουλούδια βγαίνει μέσα από το ίδιο κτήριο.
Στον κατάλογο της εκθέσεως ο Τάκης Μαυρωτάς, επιμελητής όλης της δουλειάς, 
κλείνει την παρουσίαση για τον δημιουργό με την φράση του Giorgio de Chirico:
«Είναι παράξενο που στα όνειρα καμιά εικόνα δεν μας εντυπωσιάζει με τη μεταφυσική της δύναμη, όσο περίεργη κι αν είναι…»
Μια σουρεαλιστική φωτογραφική διέξοδος σε υπογραφή του Γιώργου Μηλιού στο μουσείο Μπενάκη μέχρι 28 Ιουλίου 2013
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση: κλικ εδώ