Ο ΣΑΡΛΩ ΔΕΝ ΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Αγαπημένε μου Τσάρλυ,
Σου γράφω απ΄την ξέφρενη Νέα Υόρκη της τρίτης χιλιετίας. Είχες δίκιο φίλε μου, όταν έτρεμες τους μοντέρνους καιρούς. Όταν εμπρός στις λωρίδες παραγωγής ούρλιαζες στη βωβή σου γλώσσα, ούρλιαζες για τις μάταιες ώρες της βάρδιας, τις λιγοστές απολαβές που αποδεκατίζουν σήμερα, σαν μάστιγα τη δική μας εποχή. Ολόκληρα κοπάδια εργατών πεθαίνουν στα ορυχεία του Βελγίου, ταξιαρχίες σιδηρουργών λιώνουν ολόκληρα βουνά. Τσάρλυ, απ΄την Αθήνα ως το Μόντρεαλ οι ζωές μας κινδυνεύουν. Αρκεί μια φορά να κοιτάξεις τους υπαλλήλους των επιβλητικών εργοταξίων όταν ξεχύνονται αποδεκατισμένοι μέσα απ΄τους σκοτεινούς διαδρόμους, έχοντας ξοδέψει μια ακόμη μέρα σ΄άνισους αγώνες Τσάρλυ. Μια πολεμική σειρήνα ειδοποιεί για την αλλαγή της βάρδιας, για ένα ξαφνικό ατύχημα στο σταθμό μεταφόρτωσης που στοίχισε τη ζωή σε δυο νέους απ΄το Μπάρι, παιδιά μεταναστών που δεν θα ξαναδούν τον ήλιο Τσάρλυ.
Οι μέρες μας μοιάζουν πολύ στις ταινίες σου φίλε μου. Θέλω να πω τα στόματά μας είναι γεμάτα στάχτες, θέλω να πω οι σύμβουλοί των διαφόρων συντεχνιών δίνουν τον τόνο, παροτρύνοντάς μας να υπομείνουμε αυτή τη σκληρή δουλειά που μας γερνά, μας γερνά Τσάρλυ, όπως εσύ δεν θα γεράσεις ποτέ. Νέοι κατατάσσονται στις αποθήκες Μάρσαλ παραδίδοντας ταυτότητες και όνειρα. Έπειτα με το πανικόβλητο ύφος ακολουθούν τα προϊόντα, καθώς διέρχονται σε εξωφρενικές ταχύτητες, ολοένα και μεγαλύτερες ταχύτητες εμπρός από τα ασθενικά τους μάτια. Φάρμακα, μποτίλιες, ατέλειωτα μίλια καλωδίων, λάδια μηχανών, αυτοκίνητα, συμπυκνωμένες τροφές, δεξαμενές, πλοία, ηλεκτρονικοί επεξεργαστές, πουκάμισα, χιλιάδες, λυπημένα παιχνίδια καταδικασμένα στη λήθη. Όλα παράγονται πια Τσάρλυ, σε μια ανείπωτη πληθώρα, εν μέσω τηλεοπτικών προγραμμάτων α΄προβολής για τον πόλεμο σε μια αραβική χώρα ή τις εκατόμβες νεκρών από μια έκρηξη στη γραμμή παραγωγής των διυλιστηρίων που άφησε μια ολόκληρη γειτονιά δίχως τους άντρες της. Θέλω να πω Τσάρλυ πως οι δικές μας καρδιές είναι φτιαγμένες για να περιφρονούν τα ποιήματα. Είναι κατασκευασμένες να αγαπούν λάστιχα, καπνούς, στάδια, αγελαίους συγχρωτισμούς στις πόλεις που δεν κοιμούνται πια καθόλου. Το πιο βαρύ πράγμα Τσάρλυ είναι ένα δάκρυ, λένε, είναι αυτό το υλικό που συνοψίζεται σε μια στιγμή τρομερής, εσωτερικής υγρασίας. Και όμως Τσάρλυ ο χρυσός πουλιέται και αγοράζεται στις πιο υψηλές τιμές σήμερα από πλανόδιους εμπόρους και αγύρτες των ναών και των δημοσίων μεγάρων. Ακόμη και οι τροχιές μας Τσάρλυ είναι μονάχα σταθερές, δίχως καθόλου να παρεκκλίνουν απ΄τις καλά χαραγμένες, ταχείες κυκλοφορίες των συρμών. Ο πιο ωραίος θεός Τσάρλυ απασχολείται για δώδεκα ή δεκαπέντε ώρες στις φαρμακοβιομηχανίες που σηκώνονται η μια μετά την άλλη, σε τράπεζες και γαλαρίες. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη πως τούτη η εποχή νοσεί, πως διανύει τις τελευταίες στιγμές της στο αποκορύφωμα μιας βιομηχανικής παραγωγής που ποτέ άλλοτε δεν είχα δει.
Τσάρλυ, εσύ φυσικά έγινες εδώ και καιρό ένα χριστουγεννιάτικο αστέρι. Πάνε μερικά χρόνια από τότε, κοντά τρεις δεκαετίες. Είμαι σίγουρος πως πολλοί απ΄τους καινούριους σου φίλους θα ΄χουν μεριμνήσει να καταγράψουν έστω μια εντύπωση απ΄τους θρυλικούς εκείνους υπαινιγμούς. Είμαι σίγουρος ακόμη Τσάρλυ πως θα ΄σουν τόσο ευτυχισμένος, αν μπορούσες να δεις ο ίδιος, με τα μάτια σου, πόσο πολύ μοιάζει ετούτη η εποχή μ΄εκείνα τα κινηματογραφικά καρέ στην αυγή της δεκαετίας του 1930.
Σου γράφω κυρίως για να σου εκμυστηρευτώ πως ολοένα και περισσότερο πια θυμίζεις τις μυθικές μορφές και τα σύμβολα παλιών καιρών. Δον Κιχώτης, Δον Ζουάν, Φίγκαρο, Κάρμεν, Ορφέας. Ανάμεσα σ΄αυτούς σε κατατάσσουν πια Τσάρλυ, ανάμεσα σε ποιητές και εραστές τ΄όνομά σου φαντάζει ως μια μεγάλη, διαφορετική αξία. Οι Μοντέρνοι σου Καιροί, δεν ήταν παρά ένα βήμα, ένας σπασμός της εποχής σου και το αφοπλιστικό φόντο του μέλλοντος μέσα απ΄τις μισάνοιχτες πόρτες, τα κυρτωμένα παράθυρα. Είσαι ένα σοφό χρονικό Τσάρλυ, ένας δημιουργός ανάμεσα στα δημιουργήματα ενός συναρπαστικού και συντελεσμένου πια αιώνα. Τα ποιήματά σου, αυτά τα αλησμόνητα φιλμ με τις νευρόσπαστες κινήσεις, την κοινή υπόθεση της επιβίωσης δηλώνουν απερίφραστα μια αγάπη για τον κόσμο Τσάρλυ. Είναι γραμμένα, δηλαδή για μας. Οι δικοί μας Μοντέρνοι Καιροί δεν διαψεύδουν τίποτε απ΄όσα ονειρεύτηκες Τσάρλυ, τίποτε.