ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΩΣ ΚΟΥΜΠΑΚΗ

24grammata.com- ιστορίες της Αθήνας
Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ. ΗΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

διαβάστε επίσης:  Γιώργος Αγκυραλίδης ,  Νέα Κοκκινιά-Νίκαια Η Προσφυγούπολη

Πρόκειται για μια εξαιρετική σύμπτωση. Το βιβλίο του Γιώργου Αγκυραλίδη, δημοσιευμένο στη σειρά «Εν Καινώ» των 24 Γραμμάτων συνιστά ένα απ΄εκείνα τα εξαίσια δείγματα της λαϊκής καταγραφής, της ιστορίας που δεν περιλαμβάνει μονάχα γεγονότα πολεμικά και προσκλητήρια αλλά και την εξέλιξη της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, μες στα πλαίσια της καθημερινής θρησκείας. «Νέα Κοκκινιά- Νίκαια, η Προσφυγούπολη» τιτλοφορείται το ιστορικό και κοινωνικό λεύκωμα του Γιώργου Αγκυραλίδη. Μια λεπτομερής πραγματεία της ζωής, όπως αναπτύσσεται στα δυτικά όρια της Αττικής, σε μέρη άνυδρα, ξερά που όμως στάθηκαν πατρίδες για τους ξεριζωμένους και για εκείνη ακόμη την Όσια Ξένη και την επιβλητική της εκκλησία. Τα ποδηλατάδικα, η Κατοχή, ο Κλήδονας, η οδός Οκτώ, η κυρ Αγγέλα Παπάζογλου που σηματοδοτεί ολόκληρη αυτή τη μελέτη μνήμης επιβεβαιώνουν την ευρύτητα και την αξία της μελέτης του Αγκυραλίδη. Η βιωματική του σχέση με την περιοχή τον καθιστά ικανό να συλλάβει ολόκληρη την ατμόσφαιρα και την ιστορική εξέλιξη των προαστίων εκείνων τα οποία έμελαν στις μέρες μας να φιλοξενήσουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Αττικής.
Μες στο λεύκωμα του Γιώργου Αγκυραλίδη ξεχωριστή θέση κατέχει η γλαφυρή αναφορά του στα γεγονότα της κατοχικής περιόδου και τη σφαγή της Κοκκινιάς. Ο ίδιος χαρακτηρίζει το σχετικό υποκεφάλαιο ως «η μάχη της Κοκκινιάς» αναδεικνύοντας το ασίγαστο πάθος του ελληνικού λαού για ελευθερία σε πείσμα των κακουχιών, του επιθανάτιου φάσματος, των χαμένων γενεών που δεν θα μπορούσαν να εκτιμηθούν ποτέ ως τέτοιες αφού η δική τους αυταπάρνηση κατέστησε δυνατή την ελευθερία και τη διατήρηση των ελληνικών αξιών. Ο συγγραφέας αναφέρεται ονομαστικά στους ήρωες των γεγονότων. Η παραστατική του αφήγηση επιτρέπει να φθάσουν σ΄εμάς οι σπαραχτικές εκείνες στιγμές της χιτλερικής θηριωδίας. Καμμένα σπίτια, εκτελεσμένοι, προδότες και καταδότες, η σκύλευση των πτωμάτων, οι ηρωικές μορφές όπως εκείνη της Διαμάντως Κουμπάκη που κείτεται νεκρή στη μάντρα της Κοκκινιάς εντείνουν την αφήγηση και αποδίδουν στα ιστορικά γεγονότα μια αίσθηση ανθρώπινη, μια δυναμική που υπερβαίνει την επιστημονική καταγραφή.
Η σφαγή τόσων αθώων συμπατριωτών μας, με το πρόσχημα του κομμουνισμού αποτέλεσε μία από τις τελευταίες και πλέον ειδεχθείς πράξεις των γερμανικών, κατοχικών δυνάμεων. Ο αριθμός των θυμάτων, οι κυνικές τους εκτελέσεις από τους αξιωματικούς του γερμανικού στρατού, η διαρκής αντίσταση συγκροτούν το περιεχόμενο της εκτεταμένης αναφοράς του Γιώργου Αγκυραλίδη. Πρόκειται για συγκλονιστικά γεγονότα ανάλογα μ΄εκείνες τις πολύ υψηλές στιγμές που συνθέτουν την επική ιστορία του ελληνικού έθνους. Παρά τις αποστάσεις της σύγχρονης, ελληνικής πραγματικότητας και τη διακριτική επιβολή αποστάσεων απ΄τα ιστορικά γεγονότα της φυλής μας, προς όφελος μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, δίχως ταυτότητες και με μόνο εφόδιο τη μνήμη του μέλλοντος παρόμοια γεγονότα όπως αυτό της Κοκκινιάς εξακολουθούν να συγκλονίζουν τις επόμενες γενιές. Κυρίως λόγω της δόξας, της πνευματικής εκείνης ομορφιάς η οποία μπορεί και αναδεικνύει σε υψηλές τις προσωπικότητες και ανεπανάληπτη την προσφορά τους σ΄επίπεδο εθνικό.
Η συμπλήρωση επτά δεκαετιών απ΄τα γεγονότα της Κοκκινιάς πιστοποιεί ήδη μια σημαντική απόσταση απ΄το χρονικό σημείο της σφαγής. Παρά όμως την προηγούμενη επισήμανση περί μιας νέας, ενοποιημένης κοινωνίας μ΄αδιόρατες πια, εθνικές διαφορές και με αξιοζήλευτη πολυσυλλεκτικότητα που υποστηρίζει τη λήθη, γεγονότα όπως η σφαγή μεταθέτονται σε ένα αλλιώτικο, διαφορετικό επίπεδο. Το ιστορικό βάθος σηματοδοτεί την αναγωγή της μνήμης σε μέγεθος συμβολικό, σ΄αξία ενοποιητική, σε μέτρο και πρότυπο πίστης προς την πατρίδα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή η τελευταία και μη αντιστρέψιμη διαδικασία, σε πείσμα κάθε ιστορικής άμβλυνσης και πέρα από κάθε είδους καπηλεία οδηγεί τους ανώνυμους πρωταγωνιστές σ΄εκείνη την κλίμακα που προσεγγίζουν μόνον οι πολεμικοί άγιοι και όσοι σκληρά αγωνίστηκαν στο άθλημα της αγιωνυμίας. Αυτά τα ταπεινά και δουλεμένα χώματα κατατάσσονται σήμερα στα ηλύσια πεδία που καμιά σχέση δεν διατηρούν με τις ανθρώπινες γεωγραφίες.