“Ρωγμή στο χρόνο”. Τίνα Κουτσουμπού

24grammata.com- free ebook

[κατέβασέτο]

Επιμέλεια εξωφύλλου: Ηλίας Μακρής
Προμετωπίδα: Ράνια Κουτσουμπού
ISBN: 978-960-93-7577-1
Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com
Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 142
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Καλαμάτα, 2015
Μέγεθος Αρχείου: 1,2 Mb
Σελίδες: 68
Μορφή αρχείου: pdf
Γραμματοσειρά: cambria
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφη άδεια του δημιουργού ή του εκδότη

ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Ξημερώνει ένα όμορφο πρωινό του Σεπτέμβρη. Ένας αχνός χαμογελαστός ήλιος ξεπροβάλλει αργά από τη θάλασσα και ξεχύνεται ανυπόμονος να στεγνώσει την πρωινή πάχνη από τα φυλλώματα των δένδρων του Υμηττού.
Στο δρόμο ακούγεται η στριγκή βουή ενός φορτηγού. Παραθυρόφυλλα που ανοιγοκλείνουν σπάνε τη σιωπή. Από το ανοικτό παράθυρο μιας πολυκατοικίας κουδουνίζει εκκωφαντικά ένα ξυπνητήρι.
Η πολιτεία αποσταμένη από το χθεσινό βουητό της, συνέρχεται αργά από τον ανήσυχο ύπνο της για να ριχτεί ξανά στην καθημερινή βιοπάλη.
Ο Αντώνης τεντώνει νωχελικά τα μέλη του κι αλλάζει πλευρό. Σκέφτεται να πάρει έναν υπνάκο ακόμη, όταν η πόρτα στο δωμάτιό του ανοίγει με ένα αργό τρίξιμο.
«Κοιμάσαι Αντώνη; Έφεξε για τα καλά! Έλα. Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα,» ακούει την φωνή της μητέρας του. «Ώρα να μάθουμε τ’ αποτελέσματα!»
Δεκαοχτώ χρόνων σχεδόν ο Αντώνης, μαθητής του συνοικιακού Γυμνασίου, είναι το καμάρι των γονιών του. Μικρό κομπιουτεράκι τον φωνάζει ο πατέρας. Γιαμπουρά τζούνιορ οι συμμαθητές του, αφού απαντά σε όλες τις δύσκολες ερωτήσεις του Νίκου Γιαμπουρά, του απαιτητικού καθηγητή τους. Άσσος στα μαθηματικά και στα θετικά μαθήματα, δεν δυσκολεύτηκε πολύ να επιλέξει πεδίο σπουδών. Τον είχε κερδίσει προ πολλού η Άλγεβρα και η Γεωμετρία.
«Μαθηματικός θα γίνω», είπε με σιγουριά και ρίχτηκε στη μελέτη. Το πρωί το Λύκειο, το βράδυ σκληρό διάβασμα μέχρι τις επτά και μετά γραμμή για το φροντιστήριο στο κέντρο της Αθήνας. Η διαδρομή αυτή με το λεωφορείο της γραμμής, ήταν και η μοναδική αναψυχή του όλη την εβδομάδα. Στο λεωφορείο συναντιόταν και με άλλους συμμαθητές του και ξέφευγε λίγο το μυαλό του από τις συναρτήσεις, τις γραφικές παραστάσεις και τους λογαρίθμους.
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι πέρασε στο φροντιστήριο ο Αντώνης. Ξέχασε το σινεμά που ήταν η αγάπη του, χάθηκε από φίλους και γνωστούς για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο. Να πετύχει στο Πανεπιστήμιο.
«Φροντιστήριο! Αυτή η πληγή του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος», έλεγε ο πατέρας του με πίκρα, «αυτή τρώει το δημόσιο σχολείο και αδυνατίζει την τσέπη μας.» Αναγκαίο κακό κι αυτό που μπήκε στη ζωή του από την Β΄ Λυκείου. Όμως ο Αντώνης οργανώθηκε καλά και χωρίς διαμαρτυρία υπέμεινε το εξοντωτικό ωράριο. Είχε βλέπεις κι αυτός το πείσμα του!
Σήμερα, το στερεοφωνικό στο σαλόνι τους έχει την τιμητική του!
«Κυρίες και κύριοι, καλημέρα σας. Ακούτε το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το πρόγραμμά μας διακόπτεται έως τις έξι το απόγευμα σήμερα, για να μεταδώσουμε τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.»
Αυτό περίμενε κι εκείνος. Την ανακοίνωση των επιτυχόντων στα Α.Ε.Ι. και τις άλλες ανώτερες σχολές της χώρας, που επαναλαμβανόταν κάθε χρόνο με τον ίδιο τρόπο εδώ και χρόνια… Όλοι οι συμμαθητές του, σίγουρα θα είχαν κολλημένα τ’ αυτιά τους στα ραδιόφωνα!
Η εκφωνήτρια του σταθμού, ξεκινά την αλφαβητική μετάδοση των αποτελεσμάτων ανάλογα με την σχολή επιτυχίας. Ο Αντώνης χάνεται τώρα μέσα στα ονόματα. Το μυαλό του, σβήνει κάθε ήχο γύρω του και περιμένει. Αισθάνεται ένα περίεργο βουητό στα αυτιά του και μετά σιγή. Αλλαγή σκυτάλης. Το μικρόφωνο του σταθμού παίρνει τώρα ο εκφωνητής, που με τη βαθειά και καθαρή φωνή του διαβάζει τους εισακτέους στις σχολές θετικών επιστημών.
«Μαθηματικό Αθήνας» Δεν ακούει το όνομά του «Θεσσαλονίκης.» Τίποτε. Μήπως παράκουσε; «Πατρών.» Απόλυτο σκοτάδι. Οι αναπνοές όλων στο δωμάτιο παγώνουν. Περιμένουν. Κι άλλο! Ακόμη!
Ένας κρύος βασανιστικός ιδρώτας διαπερνά τη σπονδυλική του στήλη. Περίεργο μούδιασμα απλώνεται σε όλο του το σώμα. Ένα ανεξήγητο αίσθημα ακινητοποιεί το βλέμμα του, κατακλύζει το νου του. Νομίζει πως χάνεται κάτω από τη γη, τα πόδια του τρέμουν, κολλά το αυτί του στο ραδιοφωνάκι.
«Αντώνης Βαγενάς Μαθηματικό Κρήτης», ακούει τη φωνή του εκφωνητή! Γύρω του, παντού στο σπίτι ακούει το όνομά του. Φωνές χαράς, ευχές και συγχαρητήρια ακούγονται τώρα στο σαλόνι.
Ο ίδιος είναι ευχαριστημένος. Η σχολή τού αρέσει και δεν τον νοιάζει που θα αλλάξει πόλη.
Ο νους του γεμίζει με σκηνές που τις έχει φανταστεί κι ονειρευτεί ξανά και ξανά:Η παρέα των συμμαθητών του, φοιτητές πια να μοιράζονται τα όνειρά τους, τα σχέδια, τον ελεύθερο χρόνο τους.
Γράφει με τη φαντασία του ένα τεράστιο κεφαλαίο Φ.
«Φοιτητής»ψιθυρίζει. «Η περιπλάνηση στον κόσμο της Επιστήμης αλλά και της ξενοιασιάς αρχίζει τώρα,» σκέφτεται και ξυπνώντας από το λήθαργό του αγκαλιάζει τον πατέρα του.
Κυριακή μεσημέρι, σπίτι τους. Έχουν γιορτή για την επιτυχία του Αντώνη και της ξαδέλφης του της Μίνας που πέτυχε στη Νομική. Τα ποτήρια τσουγκρίζουν, οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Γέλια, αστεία, διηγήσεις των μεγάλων για τα δικά τους φοιτητικά χρόνια, για τους δικούς τους δύσκολους καιρούς.
Αύριο φεύγει…