Σύγχρονοι λογοτέχνες: Χρήστος Κοτρώτσιος

24grammata.com/σύγχρονοι  λογοτέχνες

”…μετανάστες με κρεμάμενα κουδουνάκια στα άκρα τους διασκεδάζουν τον κόσμο στην Ερμού και οικογένειες σταματούν για να απολαύσουν το θέαμα, όποιος έχει αφήνει το σκουπιδάκι του στο χαρτόκουτο μπροστά στους μετανάστες και συνεχίζει το δρόμο του, μέχρι που τρεις λιμουζίνες μαύρες σταματούν, μπάτσοι σπρώχνουν τον κόσμο και τρεις πλούσιες κυρίες με φανταχτερά ρούχα στέκονται μπροστά στο σόου και αφήνει η καθεμιά από δύο τεράστιες πολύχρωμες σακούλες γεμάτες σκουπίδια. Οι δημοσιογράφοι παραληρούν και ο κόσμος κλαίει με
αναφιλητά απ’ την συγκίνηση μουρμουρίζοντας πως υπάρχει ελπίδα τελικά…αποτρελαμένοι χίπστερς φωτογραφίζουν άστεγους με φίλτρο στο φακό της κάμερας για να ανέβει στο προσωπικό τους μπλογκ και να συζητάνε με τους υπόλοιπους χίπστερς τις φωτοσκιάσεις στο μπουφάν του άστεγου και μαζεύονται στο σπίτι του αρχιχίπστερ για να αναλύσουν την κατάσταση… ”Hey γαμημένε άστεγε, κάνε πιο κει, δεν μπορώ να περάσω με το ποδήλατο μου…σεβάσου επιτέλους και τους άλλους, hey γαμημένε άστεγε”
” Έρχεται το βράδυ και τύποι μπρατσωμένοι με ξυρισμένα άδεια κρανία μαχαιρώνουν μαύρες σάρκες, κόβουν λαιμούς και καθαρίζουν τα χέρια με ασπρογάλαζα μαντήλια, τυφλοί περαστικοί δεν αντιλαμβάνονται το χάος, οι πουτάνες ουρλιάζουν και κρύβονται στα στενά πίσω απ’ τα σκουπίδια, μπάτσοι με μηχανές χώνονται στα σοκάκια και σαπίζουν στο ξύλο ό,τι κινείται, μεθυσμένοι άστεγοι πέφτουν θύματα ερωτευμένων ζευγαριών που σπάνε πλάκα κάνοντάς τους μορφασμούς αηδίας – η Τζίνα παραπονιέται στον Ντένη, που σέρνει μαζί με την τσάντα
της, για την ‘’μυρωδιά’’- κι αυτός εύχεται περισσότερη αστυνόμευση, του την υποσχέθηκαν άλλωστε, οι στύλοι φωτίζουν την ασχήμια και κρύβουν την ευαισθησία. Έρχονται εκλογές και η σκακιέρα θα αλλάξει χρώμα στα πιόνια της και ο λαός θα χαρεί αγνοώντας το γεγονός πως το ασπρόμαυρο της βάσης είναι που πρέπει να αλλάξει.
‘’Hey, γαμημένε άστεγε, hey, αλλάζει ο κόσμος, χαίρεται ο κόσμος και εσύ είσαι βάρος, δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας, hey…’’.
Κάπου στο Μοναστηράκι ένας ‘’τρελός’’ πέρασε ένα χαρτόνι στον λαιμό του, στάθηκε σε μια γωνιά αμίλητος μα λίγοι του ‘δωσαν σημασία. Στο γκρίζο κομμάτι χαρτονιού είχε κολλήσει δύο φωτογραφίες κομμένες από εφημερίδες, η πρώτη απεικόνιζε μια Μούμια πάνω σε ένα χρυσοποίκιλτο θρόνο, η δεύτερη έναν ζωντανό επαίτη, μα λίγοι του ‘δωσαν σημασία.
Περπατούμε σκυφτοί και με επιλεγμένη όραση, φοβούμαστε μην ξεχαστούμε και ζήσουμε. Έφτασα στον προορισμό μου, ο φίλος μου με περιμένει στον σταθμό του τρένου, σας αφήνω, να’τος με χαιρετάει ‘’Φίλε, hey…
HEY
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΤΡΩΤΣΙΟΣ.

Ο Χρήστος Κοτρώτσιος γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1980 στη Χαλκίδα. Μεγάλωσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην αγαπημένη του Φιλιππιάδα. Είχε την τύχη να είναι το μεσαίο από τα τρία αδέρφια, έτσι πέρασε τα παιδικά του χρόνια ως “προστατευόμενος” αλλά και ως “προστάτης” αδερφός.
Το φθινόπωρο του ’10 εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Τρίκαλα και ασχολείται με την οικογένειά του και με αγαπημένες του δραστηριότητες.
Οι ποιητικές συλλογές I και ΙΙ είναι η πρώτη του συγγραφική απόπειρα.