Τ΄ακορντεόν

Μεγάλο Αφιέρωμα του 24grammata.com στο έπος του 1940 (150 άρθρα) εδώ

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

«Πολλά μας βρήκαν
και τα χειρότερα
απ’ τα μέσα
Τ’ απόρθητα κάστρα
τα μεγάλα
ποτέ δεν πέφτουν
απ’ τα έξω
το λάλον ύδωρ
απερίσκεπτα
αφήσαμε να χαθεί».
Γ. Νεγρεπόντης

Στην γειτονιά μου την παλιά έχω πάντα έναν φίλο. Που δεν σκοτώνεται, που οι σφαίρες δεν τον αγγίζουν. Τέτοιες μέρες διασχίζει μες στις μουσικές τη γειτονιά μας. Με τις ίδιες, γνώριμες φωτιές στα δάχτυλά του, μ΄ εκείνο το ακατάμαχητο χαμόγελο που ΄χουν μονάχα οι ήρωες, τέμνει τέτοιες μέρες την πορεία του με τη δική μας. Εμείς να ξυπνούμε, να συνοστιζόμαστε στους εξώστες, πετώντας τα καπέλα μας στον αέρα, τραγουδώντας ύμνους εθνικούς και απαγγέλοντας όλες τις γνώριμες ωδές και όλα τα ποιήματα. Στην γειτονιά μου την παλιά έχω πάντα έναν φίλο. Δεν τον αγγίζουν τα φασιστικά καμιόνια, ωραίος και διάφανος σαν στίχος και σαν μουσική περνά εμπρός απ΄τον εχθρό. Έχει πάνω του όλους τους αριθμούς και όλα τα κίτρινα αστέρια του κόσμου. Κάθε νύχτα μας συστήνεται μ΄άλλο όνομα. Πότε Αλέξανδρος, πότε Χανς, Σεργκέι, Ιάκωβος. Τίποτε δεν φοβάται ο φίλος μου. Μόνον καμιά φορά παγώνει στα χείλη του το χαμόγελο, παγώνει όταν ακούει τις λέξεις Μπέλσεν, Νταχάου, Άουσβιτς. Για λίγο μόνο και ύστερα δακρυσμένος μας κατακλύζει, καρφώνοντας μια σημαία στο ύψωμα της καρδιάς μας. Γυρεύει, λένε την αγάπη του που χάθηκε τις μέρες πριν την απελευθέρωση. Βαδίζει κατά πάνω στους κατακτητές, παίζει όλο και πιο δυνατά τ΄ακορντεόν, πίσω του στρατιές παιδιών θυσία στον άγνωστο θεό. Με καθαρά πρόσωπα, κατάξανθα, όπως οι άγγελοι και οι εραστές που ΄μαθαν πάντα ν΄ανθίζουν.
Τέτοιες μέρες βρίσκω τον φίλο μου στα θέατρα και τους σχολικούς διαδρόμους. Να εκφωνεί πάντα το μεγαλοπρεπές του ποίημα, να μας σφίγγει τα χέρια, να μας λέει, μην ξεχάσετε, μην ξεχάσετε, μην ξεχάσετε.