Τα δίστιχα

24grammata.com/ άποψη

ΤΑ…ΔΙΣΤΙΧΑ
Στρατευμένη ποίηση

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Όταν διάβασε το άρθρο  τρόμαξε. Συλλογίστηκε πως κάποιος πρέπει να σώσει τους ποιητές. Θα φτάσουν κάποτε και σ΄εκείνον. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Στο Μπραζίλια ή την περιοχή Αγίας Ζώνης θα βρουν λέξεις του. Τα ποιήματα είναι οι φρέζιες των μικρών πάρκων με τους κλειστούς πίδακες, τους υποβρύχιους φωτισμούς.
Αναφώνησε, εγώ θα σώσω τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη. Διότι μπορεί να προκύψει κάποιος νους συντηρητικός ή καιροσκόπος, κάποιος που θ΄ανακαλύψει τους στίχους γραμμένους πίσω από τα τοιχία των Αθηνών, σε μια άλλη χιλιετία. Υφίσταται πάντα η περίπτωση κάποιος επιτήδειος να εκφωνήσει τους στίχους. Και έτσι αποσπασματικά, με το ευδιάθετο ύφος ενός που εξαπολύει υπονοούμενα, μπορεί αυτός να εκφέρει τους στίχους. Πρέπει να βγούμε σύρριζα, πρέπει να βγούμε μέσα απ΄τα ποτάμια. Για την τιμή των ποιητών, φωνάζει. Γι΄αυτό το λόγο δεν θα συγχρονιστεί ποτέ και καμιά επανάσταση με πράγματα, όπως κακές κριτικές ή αυθαιρεσίες. Οι γκρεμοί, τα ποτάμια και τα νεόδμητα των φτωχών συνιστούν ζητήματα της επικαιρότητας. Είναι πάντα όμως ένας υπερθετικός τίτλος που σημαίνει περισσότερο απ΄όλα. Και άλλωστε μπορεί κανείς ν΄αντικρούσει πως ποτέ δεν γράφτηκαν στίχοι συντηρητικοί.
Είναι αλήθεια πως ποτέ τόσα πρόσωπα στραμμένα σε τοίχους, νικημένα πρόσωπα όπως εκείνα των ιδρυματικών παιδιών μες στο θερινό πρωινό του 1952. Ίσως αυτό το γεγονός να παραμείνει λησμονημένο, όπως το κορίτσι του ποιήματος και τότε κάτι θα έχει διασωθεί απ΄την αιτία του, την καταγωγή του την ίδια. Η αφορμή για το συμβάν του ποιήματος θα σταθεί ακλόνητη.
Φοβάται πως  καθώς θα εξαντλούνται τα μέσα αυτοί θα στρέφονται στην ποίηση φορώντας τις θεατρικές μάσκες των ζώων, όπως ταξινομήθηκαν σε λατινικούς, ζωολογικούς κήπους.Τα μέσα τους εξαντλήθηκαν και έτσι κατασπαράζουν ότι απέμεινε απ΄τις μισές καρδιές των αγίων.
Ο ποιητής όμως δεν σώθηκε. Έφθασαν και σ΄εκείνον, έσπασαν την ησυχία και έδιωξαν με πάταγο εκείνα τα πουλιά που θα ιππεύουν για πάντα τις νύχτες μας. Είπαν η τέχνη της επανάστασης παρέμεινε για πάντα αναπαραστατική. Οι πόλεις και τα κορίτσια μας τώρα ζουν δίχως κανένα αίσθημα καλλιτεχνικό. Και γκρέμιζαν τις ερωμένες για πάντα απ΄τις αγκαλιές μας.
Και άλλες τέτοιες δημοσιεύσεις και ακόμη οι ομιλίες στο Πεδίο του Άρεως και αλλού σήμαιναν τους νεκρούς ποιητές του μέλλοντος. Μας ενημέρωσαν μυστικά για τις ασέλγειες στις σωρούς τους.