Το ροκ είναι αισθήσεις και χρώματα

24grammata.com- τραγούδι

Imagine?
τραγούδια από τη δεκαετία του ’70

Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή κλικ εδώ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΤΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Η ποιητική γλώσσα του μπλουζ αντικατοπτρίζει αυτήν την αμεσότητα της εμπειρίας. Είναι ένα ιδίωμα λιτό, ευθύ και αστόλιστο, όσο και το κλαψούρισμα της χορδής στην κιθάρα. Ένα μπλουζ συνήθως έχει καμιά δεκαριά στίχους. Μέσα σ΄αυτόν τον περιορισμένο αριθμό το συναισθηματικό στοιχείο είναι πλούσιο και ζωντανό. Η εκφραστική δύναμη του μπλουζ βρίσκεται στη σχέση που έχουν οι στροφές μεταξύ τους χωρίς να σημαίνει ότι οι στροφές δεν είναι νοηματικά αυτοτελείς.
Αυτά απ΄την πλευρά του Σάμουελ Τσάρτερς και ότι σχετικό υπονοείται για την ποιητική μιας ολόκληρης, μουσικής  και βιωματικής σχολής.
Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά ένα είδος μουσικής προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και επιβλήθηκε στους κανόνες. Επικράτησε διακριτικά πάνω σ΄όλα τα ρεύματα στην ακμή κάθε  εποχής. Θα μπορούσε να μελετήσει κανείς αυτές τις τάσεις, στηριζόμενος στη μια ή την άλλη ειδίκευση. Είναι βέβαιο πως θα κατέληγε σε χρήσιμα συμπεράσματα.Οι αντιστάσεις, η κυρίαρχη τάξη, ο βαθμός ηθικής εγρήγορσης, το προχώρημα πέρα από τα ρηχά ψυχογραφήματα και τις γενικεύσεις. Αυτά όλα αναδεικνύουν τα ψυχολογικά κριτήρια, τη μόνη ασφαλή μέθοδο για την ουσία μιας τάσης.
Ο Τσάρτερς αφοσιώθηκε στους αντικατοπτρισμούς του μπλουζ, στη βαθύτερη καταγωγή του. Ακριβώς όπως παιδιά απ΄την κατοχική Θεσσαλονίκη και την Ξάνθη εισήγαγαν τον καινούριο, βυζαντινό ρυθμό που δεν χωρεί σε τίποτε. Μιλούμε για  αποφασιστικές επιδράσεις στον αισθητικό χαρακτήρα που συνιστούν τη σκηνογραφία της αυγής του αστικού δράματος.
Το ζήτημα όμως με τη ροκ σκηνή, είναι πιο σύνθετο. Μπορεί ν΄ακούσεις φωνές που λένε πως το ροκ διαρκώς εξελίσσεται. Διαμορφώνεται κάθε φορά με νέα, τεχνικά μέσα, διατηρώντας όμως στ΄ακέραιο τον παλμό του. Τα ιερά πρόσωπα αυτής της υπόθεσης επιζούν με τα όργανά τους σ΄οποιοδήποτε τόπο, όπου μπορεί να υπάρξει ενδιαφέρον για μουσική πρωτοπορία. Το ροκ εξαπλώνεται παντού. Χύνεται σαν ουσία σε κάθε ανθρώπινη, καλλιτεχνική δράση. Είναι φυσιολογικά σύνθετο, μαινόμενο, φθηνό και μεταξένιο μαζί. Κάποιοι λένε δεν είναι τίποτε πέρα από επιφάνειες. Και οφείλει κανείς να συμφωνήσει μαζί τους, αναγνωρίζοντας τ΄αμέτρητα, ανθρώπινα είδωλα που περιγράφουν καλύτερα απ΄οτιδήποτε το πρόσωπο του. Αυτούς τους μαιναδικούς τύπους και τα ρομαντικά κορίτσια, κυνηγέτιδες νύμφες, θεοί κρυμμένοι στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Αθήνα. Σε μια τελευταία αναλαμπή πάντα.
Ίσως πάλι το ζήτημα να προσεγγίζεται με πιο προφανείς εξηγήσεις. Πάει να πει πως το ροκ συνιστά κάτι περισσότερο από ρεύμα ή τάση. Μεταλλαγμένο στους ρυθμούς του, επιβιώνει όπως κάτι που κυματίζει στην άκρη του δρόμου. Αυτή η εποχή δεν ξεπερνιέται. Στάθηκε το μέτρο, ο πιο ελεύθερος τρόπος ερμηνείας του κόσμου, λατρεύτηκε ως μέθοδος. Οι καινούριοι προφήτες θα μιλήσουν μ΄αυτή τη γλώσσα. Για πάντα θα χορεύουν με πριονωτό παλμό, θ΄αγαπούν τις βρώμικες σκηνογραφίες. Όπως ηλεκτρικοί σιδερόδρομοι, αδιέξοδα, αγόρια μ΄άψογο μακιγιάζ, σαν ζωγραφιές του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Για πάντα αυτός ο σκοπός που κυριεύει τα μάτια μας.
Είναι αλλόκοτο πώς κανείς διδάσκεται την ψυχολογία του ροκ, τις αρχές, την σχέση του με τα πάθη. Εδώ δεν κάνουμε τίποτε για τη συγχώρεση. Εδώ ζητούμε να ζήσουμε δίχως προσευχή, ελεύθεροι ακόμη και απ΄την ιδιότητά μας. Οι πρώτοι ασύρματοι άνθρωποι που ζητούν μονάχα ελευθερία για την κάθε στιγμή. Τα ειρηνικά παιδιά διδάσκονται τους κώδικες της ζωής μες στα καταφύγια. Αυτό είναι μια άλλη ονομασία για τον όρο περιθώρια.
Το ροκ είναι το συναξάρι των αγίων στις παρόδους του Μέμφις αρχές ενός άλλου αιώνα. Βίοι αγίων, σκόνη απ΄το ταξίδι και ταλαιπωρίες. Οι ιδεολογίες κρέμονται σαν ρετάλια και η μουσική που συνεχίζει ακραία. Να δοκιμάσουμε την αντοχή των πιάνων, τους αυτοσχεδιασμούς, σκληρές κουβέντες για τις μ. Χ. εποχές.
Το ροκ ανήκει στη δύση. Αν κάποτε ερωτηθούμε για την καταγωγή του, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η αισθητική του ροκ, η μουσική, η σκηνική του ποικιλία, οι ακρότητές του ακόμα συνέβαλαν στην εξάπλωση ενός αμερικανικού τρόπου ζωής. Με νέα σύμβολα και αμφισβητήσεις. Ο πλουραλισμός του ροκ είναι στοιχείο της ταυτότητάς του. Η υπερβολή, το κιτς, τ΄αναχρονιστικό, οι παράδοξες συνθέσεις. Σ΄αυτά υπάρχει μια και μόνο ουσία. Το ροκ κυλά κάτω απ΄τα πόδια μας, στις τέχνες και τα όνειρά μας. Το ροκ νιώθεται και οφείλει να μιλά κανείς για αυτό, έχοντας πάντα κατά νου αισθήσεις ή χρώματα.
Τελική επισήμανση. Οποιαδήποτε προσέγγιση οφείλει να λάβει υπόψη της το ηλεκτρικό μπάσο, τον ήχο από συρμούς, ένα κορίτσι που έχει χάσει τον έλεγχο και ύστερα. Το ίδιο θα συμβεί και με σένα φίλε. Καλύτερα να λησμονήσεις το ύφος επισκοπικής γλυκύτητας. Εδώ όλες οι διεκδικήσεις της ζωής είναι μεγάλες και καθοριστικές. Οι καρδιές εδώ είναι ναρκωτικές, είναι φωτογραφικές μηχανές, βιβλία, αναλαμπές, αλληλογραφία με καταιγίδες. Η ελευθερία εδώ σημαίνει μ΄όλους τους τρόπους.